اسماعیل آذر در گفت و گو با خبرنگار فرهنگی ایسکانیوز درباره ماهیت واژه نوروز اظهار کرد: نوروز در التفهیم ابوریحان آمده است که نوروزر از آن جهت نوروز شد که در برپیشانی سال نو آمده است و تقریبا هیچ شاعری نیست که از نوروز مضمونی در اشعارش به کار نبرده باشد.

وی افزود: شاعران کهن ادب فارسی و معاصر همگی در اشعارشان از واژه نوروز و آمدن بهار بهره برده اند اما چند شاعر در ادبیات فارسی هستند که با شعر نوروز زندگی گرده اند.

مجری برنامه مشاعره اظهار کرد: از میان شاعران کهن پارسی گو، هیچ کس چون منوچهری دامغانی از واژه نوروز در اشعارش به کار نبرده است.

مدیر گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران افزود: منوچهری که در قرن چهارم هجری می زیست زیباترین اشعار را در باره این سنت باستانی سروده است و از جمله معروف ترین اشعارش در این باره می توان گفت: نوروز روزگار نشاط است و ایمنی / پوشیده ابر دشت به دیبای ارمنی

**

روزی بس خرم است، می گیرد از بامداد/ داد زمانه بده کایزد داد تو داد

آمد نوروز ماه، می خو می ده پگاه/ هر روز تا شامگاه، هر شب تا بامداد

***

نوروز روز خرمی بی عد بود / روز طواف ساقی خورشید خد بود

***

نوروز فرخ آمد و نغز آمد و هژیر / با طالع مبارک و با کوکب منیر

ابر سیاه چون حبشی دایه ای شده ست/ باران چوشیر و لاله ستان کودکی بشیر

***

آمد نوروز ماه با گل سوری به هم / باده ی سوری بگیر، بر گل سوری بچم

زلف بنفشه ببوی، لعل خجسته ببوس / دست چغانه بگیر، پیش چمانه بخم

***

نوروز در آمد ای منوچهری / با لاله ی لعل و با گل خمری

مرغان زبان گرفته را یک سر / بگشاده زبان رومی و عبری

***

نوروز، روزگار مجدد کند همی / وزباغ خویش باغ ارم رد کند همی

***

آمد نوروز هم از بامداد/ آمدنش فرخ و فرخنده باد

باز جهان خرم و خوب ایستاد / مرد زمستان و بهاران بزاد

**

نوروز بزرگم بزن ای مطرب، امروز / زیرا که بود نوبت نوروز به نوروز

بر زن غزلی نغز و دل انگیز و دل افزو / ور نیست تو را بشنو از مرغ بیاموز

***

هست ایام عید و فصل بهار /جشن جمشید و گردش گلزار

ای نگار بدیع وقت صبوح/زود برخیز و راح روح بیار

بیت « نوروز روزگار نشاط است و ایمنی / پوشیده ابر دشت به دیبای ارمنی » وی، از دیگر سروده هایش بیشتر مطرح شده است و بعد از او شاعران کهن مثل فرخی سیستانی و عنصری و اشعاری که از رودکی به جای مانده است که پر است از تشبیعات و صفاتی که برای نوروز به کار برده شده است.

این استاد ادبیات فارسی اضافه کرد: اغلب شاعران نشاط و سرسبزی طبیعت بخصوص واژه گل را همرده نوروز قرار داده اند.

آذر با بیان اینکه در قرن هفتم هجری، سعدی نگاه خاصی به نوروز دارد و نوروز را نشانی از خدای بزرگ می داند در این رابطه در بیت معروفی، بیان می کند: برگ درختان سبز در نظر هوشیار/ هر ورقش دفتری است معرفت کردگار و این بیت اشاره به خدای عالمیان است، یا در بیتی دیگر که می گوید ما را سر باغ و بوستان نیست/ هر جا که تویی تفرج آن جاست که واژه تویی در این مصرع، نشانه خداوندگار است

آذر درباره اشعار معاصر در این زمینه گفت: جلوه گری نوروز در شعر معاصر با مضامین متفاوتی آمده است در این رابطه کتابی در سه جلد با عنوان سرزمین نوروز را در سه جلد تألیف کرده ام، جلد اول این کتاب نوروز در باغ قصیده‌های فارسی، جلد دوم مربوط به آداب و سنن نوروز براساس مشاهدات مستشرقین و جلد سوم خلاصه دو جلد یاد شده به زبانهای انگلیسی، روسی و خط سریلیک است که برای تاجیکان نوشته شده است «در باغ قصیده های فارسی» را 6 سال پیش درباره اهمیت نوروز در شعر فارسی نوشتم که می تواند مورد توجه علاقمندان قرار بگیرد.

این استاد ادبیات فارسی درباره تورق در ادبیات فارسی درتعطیلات نوروزی گفت: به خوانند پیشنهاد می کنم که در این ایام خواندن گلستان سعدی را از یاد نبرند.

502