روزنامه" العرب قطر"در یادداشتی به قلم" احمد حسن الشرقاوی " و با عنوان " سلطه غرب تا کجا؟" به رویکردهای مختلف میان مسلمانان درباره سلطه غرب بر جوامع اسلامی اشاره دارد. وی در این خصوص اظهار می دارد:" برای قرون متمادی است که غرب بر منطقه ما گاهی با نیروی سخت و گاهی هم با قدرت نرم تسلط دارد. برخی اعتقاد دارند که تسلط غرب بر کشورهای عربی - اسلامی سرنوشتی است که امت اسلامی به آن دچار شده است و هر چه تلاش کنیم نمی توانیم از آن جدا شویم و گروهی دیگر که من هم جزو آنان می باشم اعتقاد داریم که وقتی هر چیزی به اوج خود برسد راهی جز عقب نشینی در مقابل آن وجود ندارد و این قانون طبیعی زندگی و سنتی از سنت های خداوند در جهان هستی است. با توجه به این ،تاریخ جوامع عربی هم با نوعی عقب ماندگی همراه است. دراین میان، طبیعی است که غرب تلاش می کند تا از گروهی حمایت نماید که تمدن غربی را بپذیرند. تلاش های غرب هم برای ضربه زدن به امت اسلامی استفاده از عنصر ملی گرایی بوده است".

روزنامه" الشرق الاوسط عربستان "نیز در مطلبی به قلم "راجح الخوری" نویسنده لبنانی به اختلافات موجود در لبنان و طرح آن در کنفرانس آینده پاریس اشاره می کند. این نویسند در مقاله اش با عنوان "اختلافات لبنان در کنفرانس پاریس طوفان به پا می کند" می نویسد:" چها رهفته قبل از کنفرانس پاریس که درشش آوریل آینده برگزار می شود وضعیت لبنان در سایه بحث هاو تصمیم هایی که درباره بودجه سال 2018 گرفته می شود نگران کننده است.این نگرانی همچنین درسایه شکافها و اختلافات و درگیری هایی که میان مسوولان در سطوح بالای وزارتی به تهمت دزدی و فساد شکل گرفته و بحث هایی که میان وزیر کشور و دادگستری لبنان درخصوص دستگیری"زیاد عیتاوی "نمایشنامه نویس معروف توسط سازمان امنیتی لبنان به علت اتهام ارتباط و تعامل با اسراییل به وجود آمده بیشتر شده است".

روزنامه" الاهرام مصر" به قلم "نیفین مسعد" و با موضوع "ایران و امنیت باب المندب" به دیدار روز چهارشنبه (28فوریه) روحانی رییس جمهور از شهر بندر عباس که در آن از کشورهای همسایه خواسته بود تا درباره امنیت منطقه ای و بدون میانجیگیری و به طور مستقیم با یکدیگر گفت وگو نمایند اشاره می نماید. "نیفین مسعد" در این خصوص مینویسد: "ظریف وزیر امور خارجه ایران نیز در دو ماه قبل ،دعوت مشابه ای درخصوص گفت وگوهای منطقه ای داشته است که روزنامه الاهرام در همین صفحه از آن استقبال کرد. من امیدوار بودم که مصر به طور عموم و در این چارچوب تعامل خوبی با کشورهای خلیج فارس وخصوصا با کشورهای عربستان و امارات داشته باشد. دعوت روحانی نیازمند همکاری همه کشورهای عربی و ایران و گفت وگو در همین چارچوب می باشد. این درخواستی است که روحانی که کشورش حفظ امنیت باب المندب را برعهده دارد از همه کشورها داشته است. قابل ذکر است که ایران به طور عملی با بیش از چهل کشور در ائتلاف مبارزه با دزدی های دریایی همکاری می کند اما این ائتلاف هم مانند ائتلاف مبارزه با تروریسم غیر سازمانی می باشد و روابط میان اعضای آن نیز پیچیده است. این ائتلاف یک چیزی است و آن چه که روحانی می خواهد چیزی دیگر است و آن چیزی که وی به دنبال آن است این می باشد که ایران نقش اصلی و اساسی در کنترل و مدیریت باب المندب که بعد از تنگه هرمز دومین گذرگاه آبی بین المللی جهان می باشد داشته و بر آن تسط پیدا نماید".

روزنامه "الرای مدیا کویت" در یادداشتی به قلم" خیر الله خیر الله "و با عنوان "عربستان جدید در میهمانی مصر جدید" به دیدار اخیر محمد بن سلمان ولی عهد عربستان از مصر و گفت وگو درباره مسایل فی مابین و اهمیت این دیدار در شکل گیری و بهبود روابط عربی – عربی در آینده می پردازد. وی در این خصوص می نویسد:" دیدار بن سلمان از مصر و سپس از بریتانیا، در اندازه خودش یک دیدار عادی نبود. این دیدار وضعیتی از چهره آینده روابط عربی – عربی را ترسیم نمود. این روابط، بر مبنای مصر جدید و عربستان جدید بنا شده است. همچنین، این روابط دارای ماهیت منطقه ای است که به طور عملی و نه براساس شعار میان دو کشور درباره آنها گفت وگو می شود. زمانی که "السیسی" رییس جمهور مصر به استقبال بن سلمان رفت در واقع از تشریفات عادی؛ این استقبال فراتر رفت و بیان کننده آن بود که موضوع فقط تشریفات نیست بلکه بیانگر آن است که مرحله ای جدید از پیشرفت و هماهنگی میان دو کشور و تمایل هر دو برای استفاده از دیگری می باشد. درواقع این دیدار مرحله ای جدید از همکاری های نظامی و امنیتی و سیاسی واقتصادی میان دو کشور می باشد."

روزنامه "الخلیج امارات "هم در یادداشتی به قلم "محمد نور الدین" و با عنوان "کردها ، محیط پیرامونی و مسئولیت های مشترک " به مساله کردها ومحیط پیرامونی آنها می پردازد. وی می نویسد:" فهمیدم اینکه مساله کردها درخاورمیانه با پیچیدگی های زیادی همراه بوده که به دقت و عقلانیت بیشتری نیاز می باشد. برای کردها حقوق انسانی و آرزوهای واقعی و حقیقی است که می بایستی بدون هیچ پیچیدگی و به طور مطلق فهمیده شود و علی رغم این که کردها تاثیرات متقابل بر یکدیگر دارند اما مسایل و مشکلاتشان و سرنوشتشان از یکدیگر متفاوت بوده و از کشوری به کشور دیگر فرق می کند. بر این اساس، کردها باید این مساله را مورد توجه قرار دهند که محیط خارج نمی تواند آرزوهای آنان را برآورده نمی کند و تضمینی برای تحقق ایده های آنان نیست".