به گزارش خبرنگار فرهنگی ایسکانیوز، از طرف دیگر این قشر انبوه میلیونی با حضور در سالن های سینما تا حدود زیادی از بسیاری آلودگی ها دور می مانند.در دهه هشتاد به خصوص از نیمه دوم آن، افزایش بهای بلیط سینما سیر صعودی به خود گرفت که همین امر در کنار قاچاق برخی از فیلم های روی اکران، ریزش مخاطب شدیدی را به وجود آورد تا جایی که برخی همچون بهروز افخمی مرگ سینمای ایران را پیش بینی کردند.

در دهه نود هم سیر صعودی بهای بلیط ادامه داشت اما تنوع نسبی مضامین، ساخت پردیس های سینمایی در تهران و برخی از شهرهای بزرگ و ستاره هایی چون شهاب حسینی، محمدرضا گلزار در کنار کارگردان هایی مانند اصغر فرهادی، جلوی ریزش مخاطب را گرفت. تا جایی که اکران سال 1395 را می توان موفق ترین اکران سال های اخیر به لحاظ تعداد مخاطب قلمداد کرد.

اما رشد قیمت بلیط سینماهای مکانیزه تهران به میزان 25 درصد در سال 97 آن هم در حالی که هیات دولت نرخ تورم را تک رقمی اعلام کرده،عجیب و باورنکردنی به نظر می رسد. اعلام این افزایش قیمت آن هم دو روز به پایان سال در حالی که روزنامه ها به تعطیلات رفته و سایت های خبری نیز نیمه فعال هستند، بیش از هر چیز نشان از علاقه مدیران سازمان سینمایی به در سکوت برگزار کردن این افزایش قیمت دارد.

همه اینها در حالی است که قیمت بلیط سینما در بسیاری از کشورهای جهان نسبت و تناسب درستی با میزان دستمزد یک کارگر یا کارمند در آن کشور دارد. برای مثال می توان گفت که یک کارگر با دستمزد یک ساعت کار خود می تواند یک بلیط بخرد. در حالی که در ایران یک کارگر با کف حقوق مصوبه وزارت محترم کار با دستمزد دو و نیم ساعت کار خود می تواند بلیطی در یکی از پردیس های سینمایی تهیه کند. اما مشکل بزرگ جایی است که یک خانواده چهار نفره بخواهند به تماشای فیلمی در آخر هفته تعطیل خود بنشینند. این خانواده برای بلیط سینما، ایاب و ذهاب و خرید خوراکی های متداول در سینما همچون پاپ کورن باید بیش از یکصد هزار تومان هزینه کنند. به همین خاطر هم خانواده هایی از این دست به سالی سه یا چهار بار سینما رفتن قناعت کرده و الباقی فیلم ها را در بازار نمایش خانگی مشاهده می کنند.

حال می رسیم به مهمترین قشر مخاطب سینما یعنی جوان ها که درآمد اندکی داشته و اغلب هنوز وابسته به پول توجیبی های پدران خود هستند.وقتی قیمت 15 هزار تومانی بلیط سینما را در کنار انواع و اقسام اقلام مجاز و غیرمجاز از سیگار و قلیان گرفته تا مواد مخدر صنعتی و سنتی و... قرار می دهیم بیش از پیش نگران این مخاطبان میلیونی بالقوه سینما می شویم. به خصوص پدیده مضر و به شدت آسیب رساننده ای مثل قلیان که به شکل قانونی در گوشه و کنار شهر عرضه شده و به لحاظ قیمت هم ارزان تر از سینما محسوب می شود!.

حال سوال ما به عنوان یک رسانه با توجه به صحبت های مدیریت سازمان سینمایی جناب آقای حیدریان در رابطه با استقبال ایشان از نظرات اصحاب رسانه در تصمیم گیری های سازمان،این است که این افزایش ناگهانی بهای بلیط پس از مشورت با بزرگان رسانه گرفته شده و یا صرفا مشاوره ها به اهل رسانه حاضر در بدنه سازمان سینمایی کشور محدود می شود؟