به گزارش خبرنگار فرهنگی ایسکانیوز، پانزدهمین روز از ماه رجب المرجّب و سالروز رحلت شهادت گونه حضرت زینب کبری(س)، روز غم و اندوه دوستداران اهل بیت است.
حکایت زندگی آن بانوی آسمانی، حکایتی عاشقانه و عارفانه است؛ آنجا که از ابتدای زندگی و تا لحظه آخر، از حسین(ع) دم زد.
رضا رسول زاده از شاعران آیینی نیز در وصف این بانوی صبر سروده دارد که در ادامه می خوانید.
هنگامه ی وصال من و دلبرم شده
«این الحسین»، زمزمه ی آخرم شده
چشمم به راه مانده کجایی عزیز من
پیراهنِ تو، گرمیِ بال و پرم شده
از گریه، پینه بسته دگر چشم‌های من
عالم سیاه، پیش دو چشم تَرَم شده
موی سپید و قد کمانم چه دیدنی ست
غم‌های کربلاست؛ چنین یاورم شده
من پیرِ سالخورده ام و دست‌های من
محتاج شانه‌های علی اکبرم شده
از خاطرم نمی‌رود آن لحظه ی فراق
ناله زدی که وقت وداع از حرم شده
من بین قتلگاه تو جان دادم ای حسین
این چند ماهه جان تو دردسرم شده
می‌خواستم بغل کنم ات؛ جان تو نشد
نیزه شکسته زحمت این پیکرم شده
من پا به پای پیکر تو ضربه خورده ام
سر تا به پا، تمام تَن ام پُر ورم شده
دشمن همین که پا به روی چادرم گذاشت
گفتم به خویش، ارثیه ی مادرم شده
500
