شمه ای از زندگی پربار امام موسی کاظم(ع)؛ باب الحوائج

بیست و پنچم ماه رجب در تاریخ شیعیان مترادف با سالروز شهادت امام موسی کاظم (ع) ملقب به باب الحوائج است.

به گزارش خبرنگار فرهنگی ایسکانیوز، امروز شهادت امام موسی بن جعفر مشهور به امام موسی کاظم (ع)، امام هفتم شیعیان است. او که مزارش در کاظمین عراق به همراه امام نهم شیعیان محمد تقی (ع) قرار گرفته و بارگاهش محلی برای زیارت عاشقان و شیفتگان اهل امامت و ولایت است.

امام موسی کاظم (ع) در دوران کشمکش بین عباسیان و امویان در 7 صفر سال 128 به دنیا آمد و چهار ساله بود که سفاح، اولین خلیفه عباسی، به حکومت رسید. بزرگترین برادرش اسماعیل قبل از پدرش از دنیا رفت و به عقیده اکثریت شیعیان کاظم به امر خداوند و به حکم جعفرصادق به عنوان امام بعدی انتخاب شد.

اهل سنت به عنوان یک عالم دینی به موسی کاظم(ع) احترام می‌گذارند. زندگی وی هم‌زمان با زندگی خلفای عباسی منصور، هادی، مهدیو هارون الرشید بود. امام موسی کاظم (ع) چندین بار به زندان افتاد و عاقبت در زندان سندی بن شابک در بغداد از دنیا رفت. علی بن موسی الرضا امام هشتم شیعیان دوازده امامی، فاطمه معصومه و ابراهیم از جمله فرزندانش بودند.

هوش سرشار امام هفتم شیعیان

برخی منابع از هوش سرشار امام موسی کاظم (ع) در دوران کودکی یاد می‌کنند. محمدباقر مجلسی داستانی را روایت می‌کند که در آن ابوحنیفه به دیدار جعفر صادق می‌آید تا از او در مورد مسئلهٔ سؤال کند که با پسرش کاظم که در آن موقع پنج سال داشت مواجه می‌شود. ابوحنیفه سؤالی را که برای صادق آماده کرده بود از کاظم می‌پرسد: پسر! گناه از کجا صادر می‌شود؟ از طرف خداست یا از طرف بندهٔ خدا؟، کاظم پاسخ می‌دهد: یا از طرف خداست و بنده هیچ نقشی در آن ندارد که در آن صورت خداوند بنده را به خاطر چیزی که در آن نقشی نداشته تنبیه نمی‌کند.

یا از طرف خداوند و هم از طرف بنده است که در آنصورت خداوند شریک قوی تر است و شریک قوی تر حق ندارد ضعیف تر را به خاطر گناهی که هر دو در آن نقش داشته‌اند تنبیه کند. یا از طرف بنده است و خدا در آن نقشی ندارد که در آن صورت اگر خدا بخواهد بنده را می‌بخشد و اگر نخواهد تنبیه می‌کند و خدا کسی است که کمکش در همه حال طلب می‌شود. نقل است که ابوحنیفه با شنیدن این پاسخ، خانهٔ صادق را ترک کرده اظهار داشت که این پاسخ برایش کافی بوده ‌است.

صبر مثال زدنی امام موسی کاظم(ع)

امام موسی کاظم (ع) به خاطر صبر زیاد و به این دلیل که خشمش را فرو می‌خورده‌، کاظم لقب گرفته‌ است. همچنین به این دلیل که نسبت به کسانی که به او بد کرده بودند مهربان و بخشنده بوده‌است.

به نوشتهٔ ابن خلکان، وقتی کسی از او بدگویی می‌کرد هدیه‌ای برایش می‌فرستاد. امام موسی کاظم (ع) همچنینعبد صالح خوانده می‌شد. معروف بود که کاظم پول هایی را در بین اهل مدینه توزیع می‌کرد با اینکه خودش وضعیت بهتری از آن‌ها نداشت و همچنین در بین شیعیان به باب‌الحوائج معروف است.

شهادت امام موسی بن جعفر(ع)

آن حضرت 20 سال داشتند که امامت به ایشان منتقل شد و مدت 35 سال امامت فرمودند. در این مدت بعد از شهادت اما صادق (ع) مقداری همزمان با ابوجعفر منصور بودند که او متعرض به آن حضرت نشد.

بعد از منصور قریب به ده سال ایام خلافت مهدی بود. او حضرت را به عراق طلبید و جبس کرد. شبی امیرالمونین (ع) را در خواب دید که به او فرمود: «فهل عسیتم ان تولیتم ان تفسدوا فی الارض و تقطعوا ارحامکم» وقتی بیدار شد مراد حضرت را دانست و موسی بن جعفر را از زندان آزاد کرد.

پس از مهدی پسرش هادی خوست آن حضرت را محبوس کند ولی اجل او را مهلت نداد چه اینکه کمتر از یک سال بیشتر خلافنت نکرد. خلافت به هارون که رسید امام موسی کاظم (ع) را از زندانی به زندان دیگر فرستاد، تا در سال چهارم خلافتش آن حضرت را در سن 55 سالگی به زهر جفا شهید کرد.

502

کد خبر: 920874

وب گردی

وب گردی