روزنامه" الاهرام مصر" در یادداشتی به قلم "وحید عبدالمجید" و با عنوان "سوریه و بن بست آمریکا" به بی فایده بودن حمله آمریکا و متحدانش به سوریه پرداخته و آن را اقدامی بدون تامل و اندیشه از سوی ترامپ دانسته است. وی می نویسد: "به نظر می رسد حمله آمریکا به سوریه که با همراهی انگلیس و فرانسه صورت پذیرفته است دلیلی بر ضعف و نه قدرت این کشور باشد. این به ضعف آمریکا در اتخاذ استراتژی درقبال سوریه بر می گردد. فقدان یک نوع استراتژی در بحران سوریه فقط مشکل ترامپ نیست که بیش از یکسال است که ریاست جمهوری آمریکا را به دست گرفته، بلکه از زمان دوره اول ریاست جمهوری اوباما این مشکل شکل گرفت و تاکنون نیز بدتر شده است. با این حال، حمله نظامی آمریکا به سوریه تاثیر چندانی در معادلات منازعه در این کشور نداشته و تغییری را در قواعد بازی که روسیه آن را آغاز نمود به وجود نیاورده است. به احتمال زیاد، ترامپ قبل از این که در" توییترش" سوریه را به بهانه استفاده از سلاح شیمیایی تهدید نماید، نسبت به وضعیت کنونی در سوریه خوب فکر نکرده و اطلاع چندانی نداشته است و اگر به خوبی می اندیشید، به این نتیجه می رسید که در غیاب فقدان استراتژی مشخص از سوی آمریکا این حمله فایده ای ندارد."
روزنامه " الرای کویت " هم در مطلبی به قلم "خیر الله خیر الله " و با عنوان "ایران و روسیه بعد از حمله سوریه" به مقایسه حضور ایران و روسیه در سوریه پرداخته و می نویسد: "بعد از حمله آمریکا و متحدانش به سوریه و موضع تماشاگر بودن روسیه، مجموعه ای از ملاحظات درباره نقش ایران و روسیه در سوریه وجود دارد که نمی توان آن را نادیده گرفت. در پیشاپیش این ملاحظات باید گفت که همه استراتژی ایران در سوریه بر شخص بشار اسد و حفظ و بقای آن استوار است، در حالی که روسیه با توجه به نقشش و نفوذ در میان نهادهای نظامی سوریه، گزینه های دیگری را در نظر می گیرد و این هم به رابطه تاریخی میان شوروی سابق با سوریه از زمان عقد اولین قرارداد تسلیحاتی که در دهه پنجاه میان دو کشور منعقد گردید، برمی گردد. وجود روسیه بر ایران به علت اینکه وابسته به شخص نیست بلکه به قومیت ها و نهادهای سوریه وابسته است، برتری دارد. ارتباط ایران با بشار اسد هم به افزایش وابستگی وی به حزب الله لبنان منجر شده است."
"عبد الرحمن راشد" در روزنامه " البیان امارات " مطلبی را با عنوان "ورود اسراییل به سوریه" به رشته تحریر در آورده است و اعتقاد دارد که با حمله اسراییل به پایگاه های موجود ایران در سوریه، این رژیم به طور عملی وارد خاک سوریه شده و به آن تجاوز نموده است. وی می نویسد: "اسراییل دو روز قبل با عملیات پیچیده جنوب حلب را مورد حمله قرار داد. هیچ کس مسئولیت این حمله را قبول نکرد. درحالی که اسراییل در پشت این حمله قرار داشت. اهمیت این حمله هم در آن بود که پایگاه نظامی متعلق به سپاه پاسداران ایران را مورد هدف قرار داد. اسراییل درحملاتش به سوریه نیروهای نظامی ایران را مورد هدف قرار می دهد و نیروهای نظامی سوریه و روسیه مورد هدف اسراییل قرار نمی گیرند. قابل ذکر است که اسراییل به شکل موثرتری نسبت به گذشته وارد جنگ شده و این ورود به سوریه و عامل جدید، سرنوشت حضور ایران در سوریه را رقم می زند. اگرچه حمله اسراییل نسبت به حمله سه جانبه آمریکا و انگلیس و فرانسه به سوریه کوچکتر بود اما اهداف در نظر گرفته شده از سوی آنان بااهمیت تر بوده است."
روزنامه" الریاض عربستان" به قلم "زینب الخضیری" یادداشتی با عنوان "چه کسی در کنفرانس قدس شک به وجود می آورد؟" نوشته است و بنا داشته تا سخنان پادشاه عربستان را در کنفرانس اخیر سران کشورهای عربی بیانگر اهتمام وی به جهان اسلام و مخصوصا فلسطین بداند. وی می نویسد: "سخنان ملک سلمان در افتتاحیه بیست و نهمین کنفرانس سران کشورهای عربی که در ظهران عربستان برگزار شد، همراه با حمایت از فلسطین و رد تصمیم آمریکا مبنی بر انتقال سفارت این کشور به قدس بوده است. این سخنان ارسال پیام آشکار به جهان بود که مساله قدس و فلسطین همیشه یکی از مسایل اصلی کشورهای عربی بوده است. وی در این کنفرانس همچنین از نفوذ ایران در منطقه و یمن ابراز نگرانی کرده و از کشورهای عربی خواست تا برای حل بحران یمن اقدامی انجام دهند. با توجه به این که عربستان مرکز جهان عرب و اسلام به حساب می آید، این سخنان ملک سلمان اطمینان خاطری برای کشورهای عربی و اسلامی به وجود آورده است!"