به گزارش خبرنگار گروه دانشگاه خبرگزاری ایسکانیوز، وقتی آماده رفتن به دانشگاه شد زمانی بود که خانم‌ها حق تحصیل در رشته پزشکی را نداشتند، اما او به عنوان یک پسر وارد دانشکده پزشکی شد. جیمز بری با نام اصلی مارگارت آن بوکلی پزشک جراح ایرلندی در ارتش بریتانیا بود.

وی بین سال های ۱۷۸۹تا ۱۷۹۹ در لندن متولد شد. همکلاسی‌های بری کمی سربه‌سرش می‌گذاشتند، زیرا وی اصلاً ریش و سبیل نداشت و قدش هم حدود ۱۵۲ سانتی‌متر بود. ولی هیچ‌کس نمی‌دانست که او واقعاً یک دختر است نه یک پسر.

بری ظاهراً در ۲۱ سالگی از دانشگاه ادینبرو به عنوان یک پزشک فارغ‌التحصیل شد. او در واقع یکی از جوان‌ترین فارغ‌التحصیلان دانشکدۀ پزشکی بود. دکتر جیمز بری برای جراح شدن به بیمارستان لندن رفت و در آنجا آموزش دید و پس از مدتی جراح شد.

پس از فارغ‌التحصیلی از مدرسه پزشکی دانشگاه ادینبرو در آفریقای جنوبی و هندوستان خدمت کرد و پس از پایان خدمت، به سمت بازرس کل بیمارستان‌های نظامی منصوب شد. بری به مدت ۴۵ سال افسر جراح ارتش بود.

بری برای ارتش خدمات زیادی انجام داد. در سفرهایش، نه‌تنها شرایط سربازان مجروح را بهبود داد، بلکه به شرایط بومیان هر منطقه هم توجه می‌کرد. از میان موفقیت‌های او می‌توان به اولین عمل سزارین موفق در آفریقا اشاره کرد.

در آن زمان انگلستان مستعمرات زیادی در سراسر دنیا داشت. دکتر بری سال‌های زیادی را در کشورهای مختلف نظیر هندوستان، مالت و جامائیکا گذراند و در سال ۱۸۵۶ به آفریقای جنوبی اعزام شد. پس از چندی به عنوان پزشک و جراحی ماهر در آنجا به شهرت رسید. او جان دخترِ فرماندار کل آفریقای جنوبی را نجات داد و بعد از آن پزشک مخصوص فرماندار کل شد.

همکارانش به او علاقه‌مند بودند ولی او گاهی دردسرساز می‌شد. مثلاً وقتی از او می‌پرسیدند چرا صدای شما نازک است یا چرا انگشتان شما آن قدر ظریف است، از کوره در می‌رفت و سخت عصبانی می‌شد. با این ظاهر ظریف در شمشیربازی بی‌نظیر بود.

دکتر بری در کارهای اداری‌اش شدیداً سخت‌گیر بود. او می‌خواست ادارۀ بیمارستان و پرستاری از بیماران در حد بالایی منظم و مرتب باشد و هیچ عذری را در این زمینه نمی‌پذیرفت. به‌خصوص در رفتار با بیماران و مراقبت از آنها شدیداً سخت‌گیر بود. چنانچه افسران با زندانی‌ها بدرفتاری می‌کردند، او موضوع را گزارش می‌کرد. البته در برقراری نظم و انضباط بسیار مفید واقع می‌شد ولی در عین حال دشمنانی هم داشت. بعضی اوقات ارتش از او حمایت می‌کرد ولی بعضی مواقع هم چون زیاد سخت‌گیری می‌کرد ارتش از او راضی نبود. حتی در یک مورد به علت سرپیچی از دستور فرماندهی مافوق، کارش به دادگاه و محاکمه کشیده شد.

بعضی از همکارانش فکر می‌کردند که او آدم عجیبی است. مثلاً او اغلب درِ اتاق را می‌بست و سپس لباسش را را عوض می‌کرد و اغلب با خانم‌ها اتاق مشترک داشت ولی موقع تعویض لباس از همه می‌خواست که اتاق را ترک کنند.

در سال ۱۸۵۷ بازرس عمومی ارتش شد و به کانادا منتقل گردید. در کانادا برای پشرفت زندگی سربازان بسیار کوشید و در سال ۱۸۵۹ دچار بیماری شد و به انگلستان بازگشت تا بازنشسته شود. او با این همه مشغله کاری باز هم احساس تنهایی می‌کرد، تا اینکه در سال ۱۸۶۵ در ۶۶-۷۶ سالگی در یک بیمارستان نظامی درگذشت.

گرچه بری در بزرگسالی به عنوان یک مرد زندگی می‌کرد، اما هنگام تولد زن بود و نامش مارگارت آن بولکلی بوده است. او تصمیم گرفت به عنوان یک مرد زندگی کند تا بتواند در دانشگاه درس بخواند و حرفه جراحی را برگزیند. اجتماع و هم‌دانشگاهی‌های او پس از مرگش، حقیقت جنسیت او را دریافتند. ارتش دکتر بری را مانند یک افسر مرد دفن کرد.

هر چند پنجاه سال بعد از بری، «ار. الیزابت گرت اندرسون» نخستین پزشک زن بریتانیایی خوانده می‌شود، اما واقعیت این است که بری اولین زن تاریخ انگلستان بود که به دانشکدۀ پزشکی راه یافت.

203