به گزارش گروه بین الملل ایسکانیوز لبنان در سالی که گذشت با فراز و نشیب های بسیاری رو به رو شد. اعلام خبر استعفای سعد الحریری آن هم به صورت ناگهانی و از کشور عربستان سعودی برای مدتی جامعه جهانی و به خصوص مردم لبنان را در شُوک فرو برد.
قطعا در مورد انتخابات پارلمانی هم، عربستان سعی می کند، احزاب مورد نظر خود را به پارلمان برساند تا منافعش در این کشورها به خطر نیافتد.
یکی از قدم هایی که عربستان در آستانه انتخابات برداشت اعلام خبر تمدید قرار گرفتن نام حزب الله لبنان برای سه سال دیگر در فهرست سیاه استرالیا با ادعای حمایت از تروریسم، در رسانه های عربستانی مانند روزنامه الریاض بود.
انتخابات پارلمانی لبنان که در 6 می برگزار می گردد نه تنها برای خود این کشور بلکه برای کشور هایی چون ایران، عربستان، آمریکا، سوریه و رژیم صهیونیستی بسیار مهم است.
تعداد نامزد های انتخاباتی لبنان 976 نفر اعلام شده که 111 نفر از آنان زن هستند که از تاریخ استقلال لبنان امری بی سابقه بوده است. این نامزدها برای تصدی 128 کرسی پارلمان لبنان با هم رقابت خواهند کرد،
شهروندان لبنانی مقیم خارج از کشور نیز برای اولین بار در 40 کشورخارجی از تاریخ 22 تا 28 آوریل پای صندوق های رای رفتند.
معرفی برخی از احزاب
حزب الله
حزب‌الله لبنان به رهبری سید حسن نصرالله، بزرگترین و تاثیرگذارترین جنبش لبنانی است که نقش بسیار مهمی در ساختار سیاسی این کشور دارد. به هرحال به دنبال حمله رژیم صهیونیستی به لبنان در سال 1982 تعدادی از جوانان لبنانی در کنار یکدیگر قرار گرفتند و با هدف بیرون راندن متجاوزین یک گروه مقاومت تشکیل دادند. جنگ‌های چریکی و فعالیت سیاسی این جوانان سبب شد تا افسانه شکست ناپذیری ارتش صهیونیستی نابود شود و این ارتش اولین طعم تلخ شکست را در سال 2000 بچشد و دست از پا درازتر از جنوب لبنان عقب نشینی کند.
به دنبال این عقب نشینی مزبوحانه ارتش صهیونیستی از جنوب لبنان، جایگاه حزب الله در عرصه تحولات داخلی و خارجی لبنان پررنگ‌تر شد چرا که مردم این کشور به این افتخار می کردند و آن را به عنوان یک پیشتوانه قوی در برابر توطئه دشمنان می دانستند به همین دلیل حزب الله توانست در عرصه داخلی لبنان نقش برجسته تری ایفا کند و بارها عوامل جاسوسی رژیم صهیونیستی را دستگیر کرد و جریان تبادل آنان با اسیران لبنانی تعداد زیادی از آنان آزاد شدند این موضوع به محبوبیت بیشتر حزب‌الله افزود.
به تدریج توطئه‌های داخلی علیه حزب‌الله و گروه مقاومت شکل گرفت اما با درایت مقامات این جنبشT آنها یکی پس از دیگری خنثی شدند اما مهم‌ترین توطئه‌ای که علیه این جنبش با هدف خلع سلاح و حذف آن از عرصه تحولات سیاسی لبنان رخ داد پس از ترور رفیق حریری در سال 2004 صورت گرفت. بدنبال این ترور انگشت اتهام غرب و همپیمانان داخلی آن به طرف سوریه و نیروهای مقاومت نشانه رفت و قطعنامه 1701 شورای امنیت به تصویب رسید. در این قطعنامه بر خروج نیروهای سوری و خلع سلاح تمام گروه‌های لبنانی تصریح شده است.
گروه‌های طرفدار غرب و احزابی که خواستار خروج نیروهای سوری از لبنان بودند ائتلافی موسوم به ائتلاف 14مارس را تشکیل دادند. این ائتلاف بیشترین فشار را برای خلع سلاح حزب‌الله وارد کرد اما از آنجایی برخی گروه‌های شرکت کننده در این ائتلاف مثل جریان آزاد فقط خواستار عقب نشینی نیروهای سوری از لبنان بودند و از مقاومت در برابر تهدیدات رژیم صهیونیستی حمایت می کردند، ائتلاف 14 مارس نتوانست در خلع سلاح حزب الله موفقیتی بدست بیاورد. البته رایزنی حزب‌الله و تاکید این گروه بر تهدیدات اسرائیل علیه لبنان نقش بسزایی در خنثی کردند این توطئه داشت.
در پی شکست توطئه‌های آمریکا و اسرائیل علیه مقاومت اسلامی لبنان و تقویت بیش از بیش جایگاه این جریان سرانجام رژیم صهیونیستی تصمیم به حمله گرفت و در تابستان 2006 به لبنان حمله کرد اما مقاومت 33 روزه نیروهای مقاومت اسلامی جنوب بار دیگر بزرگترین شکست ارتش صهیونیستی را رقم زد و تل‌آویو مجبور شد با خفت و خواری به جنگ 33 پایان دهد و پذیرفت که در این جنگ شکست خورده است و به شروط حزب‌الله تن داد. از جمله اینکه در جریان تبادل اسیران و اجساد نظامیان اسرائیلی با نیروهای لبنان، حزب‌الله موفق شد تمام لبنانی‌های در بند رژیم صهیونیستی را آزاد کند. این پیروزی‌ها و موفقیت‌ها سبب شد تا جایگاه حزب‌الله و مقاومت هر روز مستحکم‌تر شود بطوریکه ائتلاف 14 مجبور شد از موضع خود درباره خلع سلاح مقاومت دست بکشد و در مذاکرات آشتی ملی گروه‌های لبنانی که در سال 2007 در قطر برگزار شد آن را نادیده بگیرد.
مستقبل
حزب المستقبل (تیار المستقبل اللبنانیة) یک جریان سیاسی سنی لبنانی است که رفیق حریری آن را بنا نهاد و رسماً در آگوست سال 2007 تأسیس شد اما در 5 آوریل 2009 در پی برگزاری کنوانسیونی در بیروت به رسمیت شناخته شد. بعد از ترور رفیق حریری رهبری جریان بر عهده سعدحریری قرار گرفت. این جریان از آغاز تا سال 2006 با حزب‌الله روابط مناسبی داشته و به تعبیری متحد بود ولی بعد از سال 2006 وضعیت به طرز چشم‌گیری تغییر کرده و به مخالف حزب الله در صحنه سیاسی لبنان تبدیل شد. این جریان مبنای ائتلاف 14 مارس در مجلس لبنان با حضور احزابی چون سوسیالیست ترقیخواه قوات، کتائب و ... شد. این ائتلاف از حمایت آمریکا و فرانسه و سایر کشورهای غربی به همراه عربستان و برخی کشورهای عربی برخوردار است.ائتلاف 14 مارس با برپایی تظاهرات و اعتصاب‌ها در شهرهای لبنان بویژه بیروت خواستار تشکیل دادگاه بین‌المللی برای مجازات عوامل ترور رفیق حریری، پایان دادن به حضور نظامی و امنیتی سوریه در لبنان و برگزاری انتخابات آزاد در این کشور و خلع سلاح تمام گروه‌های لبنانی از جمله حزب‌الله شد که به دنبال این تحصن‌ها و ناآرامی‌ها، ائتلاف 14 مارس توانست 58 کرسی پارلمانی (اکثریت) را به دست آورد و تا سال 2011 قدرت را در دست داشته باشد و به دلیل عدم توافق در اجرای برنامه‌های اعلامی در این سال از قدرت کناره گرفت.
جنبش محرومین (امل)
امام موسی صدر یکی از شخصیت‌های اسلامی است که نقش برجسته‌ای در تاریخ سیاسی و اجتماعی لبنان بجای گذاشت.
حملات هر از چندگاه رژیم صهیونیستی به لبنان برای سرکوبی فلسطینیان مقیم این کشور و بی‌ثباتی و ناامنی لبنان، امام موسی صدر را به اندیشه وادار ساخت تا برای دفاع از شیعیان گروهی را تاسیس کند. انفجار در اردوگاه آموزشی جنبش فتح در نزدیکی روستای عین‌البینه در نزدیکی بعلبک این فرصت را برای امام موسی صدر بوجود آورد تا در نشست مطبوعاتی 1975/07/06 موجودیت شاخه نظامی جنبش محرومین موسوم به امل را اعلام کند. نیروهای وابسته به امل نقش برجسته‌ای در دفاع از شیعیان در جریان جنگ‌های داخلی لبنان داشتند. پس از این جنگ به عنوان یکی از امضاکنندگان پیمان طائف در استقرار ثبات و امنیت لبنان نقش مثبتی ایفا کردند. با وجود این پس از حمله ارتش صهیونیستی در سال 1982 به لبنان نیروهای جنبش امل در جنوب این کشور و اطراف بیروت، دره بقاع و چند نقطه دیگر مستقر شدند. در این جنگ خسارت زیادی به نظامیان اسرائیلی وارد کردند به طوری که یگان ویژه چترباز ارتش صهیونیستی را در ساحل خلده تار و مار ساختند و رشادت‌های جوانان این جنبش آنان را به سمبلی از مبارزه علیه اسرائیل تبدیل کرد به ویژه این که سالیان متمادی علیه این رژیم دوشاش رزمندگان حزب‌الله در جنوب لبنان جنگید.
این روحیه مقاومت و مبارزه علیه رژیم صهیونیستی در میان تمام اعضای جنبش امل و کادر رهبری آن به چشم می‌خورد . تجاوزات اسرائیل به لبنان و مواضع ضد صهیونیستی ، نبیه‌بری و تاکید او بر مقاومت در برابر تجاوزات سبب شد تا در نشست سراسری جنبش امل در سال 1983 وی به ریاست این جنبش انتخاب شود. این جنبش در کنار حزب‌الله لبنان و در پیروزی‌های او سهیم است.
جریان ملی آزاد لبنان
جریان ملی آزاد لبنان(التیار الوطنی الحر) که وابسته به رییس جمهور میشل عون است اما ریاست آن را داماش و وزیر خارجه فعلی لبنان " جبران باسیل " به عهده دارد. این حزب سیاسی اکنون بزرگترین فراکسیون پارلمانی مسیحیان را در پارلمان با 20 کرسی در اختیار دارد و این احتمال قوت دارد که همچنان اولین فراکسیون بزرگ مسیحی در پارلمان آتی باشد. جریان آزاد ملی لبنان دارای معاهده یا توافقنامه‌ای با حزب‌الله است و بر این میثاق‌نامه همچنان باقی مانده است و به عنون هم پیمان حزب‌الله در بین احزاب مسیحی به شمار می‌رود.
حزب نیروهای لبنانی
حزب نیروهای لبنانی(القوات اللبنانیة) به ریاست سمیر جعجع که دومین تشکیلات سیاسی قوی در لبنان به شمار می‌رود. سمیر جعجع در جریان انتخاب رییس جمهور لبنان، رقیب اصلی میشل عون، رییس جمهور کنونی لبنان به شمار می‌رفت اما در نهایت وقتی که مطمئن شد شانسی برای پیروزی در پارلمان ندارد به نفع میشع عون کناره گیری کرد تا سهم خود برای انتخابات بعدی ریاست جمهوری لبنان را محفوظ نگهدارد. وی از سوی سعودی برای ریاست جمهوری حمایت می‌شد. وی حالا امیدوار است تا با کسب کرسی‌های بیشتر در پارلمان، سهم خود را از عدد 8 فعلی به عددی بالاتر افزایش تا شانس کاندیداتوری برای ریاست جمهوری آتی را بیشتر کند.
حزب سوسیالیست ترقیخواه
حزب سوسیالیست ترقیخواه (الحزب التقدمی الاشتراکی) در سال 1949 بنیانگذاری شد که برجسته ترین موسسان آن را می‌توان کمال جنبلاط ، فرید جبران ، آلبرت ادیب، عبدالله العلایلی، فواد رزق و جورج حنا نام برد. رهبری این حزب در آن زمان به عهده کمال جنبلاط بود که به حزب جنبش ملی لبنان پیوست. این جنبش متشکل از حزب سوسیالیست ترقیخواه و سایر احزاب سیاسی لبنان بود که نقش فعالی در راستای مقابله با جبهه مسیحی لبنان که متشکل از حزب کتائب و حزب آزادگان ملی بود ایفا کرد.
کمال جنبلاط یک گروه شبه نظامی تاسیس کرد که نقش موثری در جنگ های داخلی لبنان داشت. این گروه تا سال 1990 بر بخشی از جبل لبنان و منطقه الشوف مسلط بود. مهم‌ترین دشمن شبه نظامیان وابسته به جنبلاط حزب کتائب بود. در مارس 1977 کمال جنبلاط ترور شد و انگشت اتهام به سوی مسیحیان گروه رقیب نشانه رفت و طرفداران جنبلاط با هدف گرفتن انتقام ، مسیحیان زیادی را قتل عام کردند و شبه نظامیان موسوم به نیروهای لبنانی شهروندان دروزی را هدف گلوله‌های خود قرار دادند. این درگیری‌های خونین سبب شد تا مسیحیان ساکن جبل لبنان از منطقه کوچ کنند.
پس از این ترور، ولید جنبلاط جانشین پدر خود شد و سکانداری حزب سوسیالیست ترقیخواه را به عهده گرفت. وی همچنین در جنگ‌های داخلی لبنان فرماندهی شبه نظامیان وابسته به این حزب را به عهده داشت
پس از ترور رفیق حریری نخست وزیر سابق لبنان در سال 2005 جورج حاوی یکی از رهبران حزب سوسیالیست ترقی خواه در گفت‌وگو با شبکه الجزیره بشار اسد رئیس جمهور سوریه را متهم به دخالت در این ترور کرد. این مسئله به تنش میان لبنان و سوریه دامن زد و در عرصه تحولات داخلی لبنان حزب سوسیالیست ترقی خواه به ائتلاف 14مارس پیوست. مواضع ضد مقاومتی که ولید جنبلاط در پیش گرفت حزب او را به یکی از مهم‌ترین گروه‌های سیاسی ائتلاف 14مارس تبدیل کرد.
تهیه و تنظیم: مژگان الیکائی
