به گزارش گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران دانشجویی ایران(ایسکانیوز)، حسین علیزاده، از اساتید برجسته موسیقی ایران، در مستند "شجریان از سپیده تا فریاد" سخنان قابل تاملی را مطرح کرد.

علیزاده گفت: من همیشه می گویم، هنرمند وظیفه اش آن است که موضع داشته باشد و هنرمندی که مردمی است نمی‌تواند نسبت به حوادث مملکتش بی‌تفاوت باشد اما در عین حال هنرمند تئوریسین نیست، نظرات عاطفی و احساسی اش را مطرح می کند که البته هرچقدر هم منطق و شناختی اجتماعی و سیاسی در آن باشد، دقیتر است.

این استاد برجسته موسیقی ادامه داد: همه جریان های خارج از ایران فقط به کسی بها می‌دهند که یک جمله بگوید تا آنها بتوانند استفاده های خود را از آن بکنند.

او گفت: من به وضعیتی که موسیقی در ایران دارد معترض هستم اما این برادر و هموطن من است که نسبت به موسیقی درست عمل نمی‌کند و من باید در کشور خودم، وطن خودم رفتار او را درست کنم، من مثل یک بیگانه با کشور خودم برخورد نمی‌کنم.

حسین علیزاده با انتقاد از رفتار برخی از هموطنان بیان داشت: من اگر ببینم چیزی در مملکتم خراب است اولین کسی که نارحت می شود خودم هستم اما نمی آیم از آن فیلم بگیرم و آن را در شبکه های اجتماعی پخش کنم که بیایید و ببینید.

حسین علیزاده از اساتید برجسته‌ی موسیقی در ایران معاصر است. او با عضویت در کانون چاووش همراه با دیگر استادان موسیقی ایران از جمله محمدرضا لطفی و پرویز مشکاتیان آثار جاودانه‌ای در موسیقی ایران به نام مجموعه آلبوم‌های چاووش اجرا کرد و نیز با آموزش به هنرجویان موسیقی تأثیر مهمی در تربیت موسیقی‌دانان و نوازندگان پس از انقلاب گذاشت.

وی در سال 93 دست رد به سینه سفارت فرانسه در ایران زد و در نامه‌ای ضمن انصراف از دریافت «نشان شوالیه» نوشت: «شاید اگر در دیار ما توجه و درک از هنر والای موسیقی نزد مسئولان می‌بود، یک هدیه و عنوان غیرخودی این همه انعکاس نداشت. وقتی در فضای هنری نور کافی نباشد، چراغی کوچک خورشید می‌شود...ضمن قدردانی از مسئولان کشور و سفارت فرانسه، به احترام مردم هنرپرور و هنردوست ایران، به نام حسین علیزاده قناعت کرده، تا آخر عمر به آن پیشوند یا پسوندی نخواهم افزود.»