به گزارش ایسکانیوز به نقل از پایگاه اطلاع رسانی دولت، هیأت وزیران در جلسه 2/3/1397 به پیشنهاد وزارت کشور و به استناد اصل یکصد و سی و هشتم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، آییننامه اجرایی آموزشگاه‌های رانندگی را به شرح زیر تصویب کرد:
آییننامه اجرایی آموزشگاه‌های رانندگی
ماده 1- در این آییننامه، اصطلاحات زیر در معانی مشروح مربوط به کار میروند:
الف- پلیس: پلیس راهنمایی و رانندگی نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران.
ب- آموزشگاه: واحد صنفی که براساس مقررات این آییننامه و قانون نظام صنفی کشور - مصوب 1382 - و اصلاحات بعدی آن تأسیس و منحصراً دانش و مهارت رانندگی داوطلبان را طبق قوانین و مقررات راهنمایی و رانندگی و ضوابط این آییننامه به آنان تعلیم می‌دهد.
پ- مهارت‌آموز: فردی که به منظور یادگیری قوانین و مقررات راهنمایی و رانندگی و فراگیری یا بازآموزی دانش و مهارت رانندگی در آموزشگاه ثبت نام می‌کند.
ت- مؤسس: شخصی حقیقی یا حقوقی که به منظور فعالیت در زمینه آموزش مقررات رانندگی، پروانه تأسیس آموزشگاه را از مراجع ذی‌صلاح اخذ می‌کند.
ث- مدیر: شخص حقیقی که از طرف مؤسس، مسئولیت اداره آموزشگاه را بر عهده می‌گیرد.
تبصره- مؤسس می‌تواند در صورت دارا بودن شرایط لازم، همزمان به عنوان مدیر همان آموزشگاه فعالیت نماید.
ج- مدرس: فرد آموزش دیده و دارای مجوز که به آموزش قوانین و مقررات رانندگی و اصول ایمنی و فنی به مهارت آموزان در آموزشگاه اشتغال دارد.
چ- مربی: فرد آموزشدیده، ماهر و دارای مجوز در امر تعلیم مهارت عملی رانندگی و اصول ایمنی به مهارتآموزان.
ح- وسیله نقلیه آموزشی: وسیله نقلیه دارای معاینه فنی و علائم مشخص، تجهیزات و شرایط مندرج در بند (4) ماده (1) آییننامه راهنمایی و رانندگی موضوع تصویبنامه شماره 20873/ت29169هـ مورخ 8/4/1384 و اصلاحات بعدی آن.
خ – اتحادیه: اتحادیه آموزشگاه های رانندگی.
د- پروانه کسب: مجوزی که توسط اتحادیه صادر و به مؤسس تسلیم می شود.
ذ- گواهی آموزش: مدرکی که پس از طی دوره‌های آموزشی نظری، عملی و فنی و تخصصی متناسب با نوع درخواست مهارت‌آموز از سوی آموزشگاه به وی اعطا می شود.
ر- آزمون: فرایند سنجش دانش نظری و مهارت عملی و فنی مهارت آموزان واجد شرایط که پس از اخذ گواهی آموزش عملی، متناسب با نوع گواهینامه توسط افسران آموزش دیده شاغل در پلیس انجام می‌پذیرد.
ماده 2 - انواع آموزشگاه‌های رانندگی به شرح زیر است:
الف- آموزشگاه رانندگی موتورسیکلت: آموزشگاهی که در امر آموزش قوانین و مقررات و مهارت عملی رانندگی با انواع موتورسیکلت به مهارت آموزان فعالیت می‌کند.
ب - آموزشگاه رانندگی پایه سوم: آموزشگاهی که در امر آموزش قوانین و مقررات و مهارت عملی رانندگی با وسایل نقلیه موتوری دارای حداکثر مجموع وزن و ظرفیت بار (5/3) تن یا حداکثر (9) نفر سرنشین با احتساب راننده فعالیت می‌کند.
پ- آموزشگاه رانندگی پایه دوم: آموزشگاهی که در امر آموزش قوانین و مقررات و مهارت عملی با وسایل نقلیه موتوری دارای حداکثر مجموع وزن و ظرفیت بار (6) تن یا حداکثر (26) نفر سرنشین با احتساب راننده فعالیت می کند.
ت- آموزشگاه رانندگی پایه یکم: آموزشگاهی که در امر آموزش قوانین و مقررات و مهارت عملی رانندگی با وسایل نقلیه موتوری دارای مجموع وزن و ظرفیت بار بیش از (6) تن یا بیش از (26) نفر سرنشین فعالیت می‌کند.
ث- آموزشگاه رانندگی ویژه: آموزشگاهی که در امر آموزش قوانین و مقررات و مهارت عملی رانندگی، هدایت و به‌کارگیری وسایل نقلیه عمرانی، صنعتی، کشاورزی و کارگاهی فعالیت می‌کند.
ج- مجتمع آموزش رانندگی: آموزشگاهی که در امر آموزش قوانین و مقررات و مهارت عملی رانندگی برای حداقل دو نوع گواهینامه فعالیت می‌کند.
تبصره 1- آموزش‌های لازم برای فعالیت مدیر، مدرس و مربی توسط اتحادیه انجام خواهد شد.
تبصره 2- برگزاری آزمون ها و نیز تأییدیه صلاحیت مدیر، مدرس و مربی بر عهده پلیس است.
ماده 3- آموزشگاه باید برای انجام آموزش‌های مربوط، دارای شرایط و تجهیزات زیر باشد:
الف - شرایط عمومی:
1- در اختیار داشتن حداقل یک کلاس مناسب آموزشی با مساحت (40) مترمربع با ظرفیت حداکثر (25) نفر، دفتر کار، سالن انتظار، نمازخانه و سرویس‌های بهداشتی مناسب مجموعاً به مساحت اعیانی حداقل (130) متر مربع زیر بنای مفید در کاربری مرتبط و دارای ورودی و خروجی مجزا از توقفگاه (پارکینگ).
2- مجهز بودن به تجهیزات اطفای حریق و کمکهای اولیه.
3- دارا بودن مدرس و مربیان واجد شرایط متناسب با خدمات مورد نیاز.
4- دارا بودن رایانه و ملحقات جانبی برای انجام خدمات بر خط.
5- اخذ تأیید صلاحیت شدآمدی (ترافیکی) از پلیس با رعایت موارد زیر:
5-1- حداقل عرض معبر دسترسی به آن (12) متر باشد.
5-2- فاصله آن تا تقاطع‌ها و میادین واقع در معابر اصلی حداقل (100) متر باشد.
5-3- فاصله آن تا توقفگاه (پارکینگ) اختصاصی آموزشگاه از (200) متر تجاوز ننماید.
6-3- رعایت حداقل فاصله به شعاع (1000) متر تا آموزشگاه هم نوع.
7-3- رعایت حریم حفاظتی امنیتی اماکن نظامی و انتظامی در شهرها.
ب - شرایط اختصاصی:
1- آموزشگاه رانندگی موتورسیکلت:
1-1- در اختیار داشتن حداقل دو دستگاه دوچرخه، دو دستگاه موتورسیکلت برقی، دو دستگاه موتورسیکلت خودکار (اتوماتیک) با حجم موتور کمتر از CC (200)، دو دستگاه موتورسیکلت دندهای با حجم موتور کمتر از CC (200) همگی به صورت سالم و آماده به کار با تجهیزات ایمنی مناسب که مدل آنها بیش از پنج سال از مدل سال پایینتر نباشد.
1-2- در اختیار داشتن محلی آسفالت شده و محصور به مساحت حداقل (1000) متر مربع برای آموزش عملی با ضوابط تعیین شده از سوی پلیس.
2- آموزشگاه رانندگی پایه سوم:
2-1- در اختیار داشتن حداقل (6) خودروی آموزشی سالم آماده به کار، فاقد عیب و نقص که بیش از هفت سال از مدل سال پایین تر نباشد.
2-2- در اختیار داشتن حداقل (100) متر توقفگاه (پارکینگ) اختصاصی متمرکز به صورت محصور و مسطح برای توقف وسایل نقلیه آموزشی.
3- آموزشگاه رانندگی پایه دوم :
3-1- در اختیار داشتن حداقل دو دستگاه کامیونت (لوری) و دو دستگاه مینی بوس آموزشی سالم آماده به کار که بیش از ده سال از مدل سال پایین تر نباشد.
3-2- در اختیار داشتن حداقل (200) متر توقفگاه (پارکینگ) اختصاصی متمرکز به صورت محصور و مسطح برای توقف خودروهای آموزشی.
3-3- در اختیار داشتن معبر آموزشی ویژه وسایل نقلیه نیمه سنگین بر اساس ضوابط اعلامی.
3-4- دارا بودن کارگاه آموزش فنی با مساحت حداقل (50) متر مربع با تجهیزات کمک آموزشی فنی و قطعات منفصله مورد نیاز، متناسب با نوع وسایل نقلیه آموزشی.
4- آموزشگاه رانندگی پایه یکم :
4-1- در اختیار داشتن حداقل دو دستگاه کامیون و دو دستگاه اتوبوس آموزشی سالم و آماده بکار به صورت دنده ای که بیش از ده سال از مدل سال پایینتر نباشد.
تبصره – استفاده از کامیون و اتوبوسهای بیش از ده سال ساخت تا سقف پانزده سال منوط به بازدید فنی کارشناس پلیس و تأیید آن می باشد.
4-2- در اختیار داشتن تپه و معبر آموزشی ویژه وسایل نقلیه سنگین برابر ضوابطی که پس از سه ماه از ابلاغ آیین نامه توسط پلیس اعلام می شود و (200) متر محل توقف (پارک) اختصاصی.
4-3- دارا بودن کارگاه با مساحت حداقل (50) متر مربع با تجهیزات کمک آموزشی فنی و قطعات منفصله مورد نیاز، متناسب با نوع وسایل نقلیه آموزشی.
302
