به گزارش گروه بین الملل ایسکانیوز، شاید برخی نمی توانند پیروزی محور مقاومت را تصدیق کنند، چه از میان دوستانی که به حکم تعقل و صبر و عدم گرفتاری در ورطه اطمینان خاطر و چه دشمنانی که با انگیزه های مختلف از جمله کبر و غرور که باعث فاصله گرفتن آنها از حقیقت شده یا به دلیل استفاده از سلاح ها و پول ها وابستگی های سیاسی این پیروزی ها را انکار می کند.
پیش از بررسی تغییرات ایجاد شده در پی پیروزی سوریه و یمن و به طور کلی محور مقاومت در مقابل خاورمیانه جدید باید برخی بدیهیات و اصولی که اعتراف به آنها لازم است را بررسی کنیم.
اولاً نبرد ادامه خواهد داشت چرا که این نبردی بر سر وجود است و با وجود شدت و سختی کنونی در جنگ کنونی اما نبرد همچنان ادامه خواهد داشت و به شکل های دیگری بروز خواهد کرد، آنچه در نبرد کنونی حاصل شده موفقیتی است که توازن قدرت و معادلات جدیدی را در پی داشته است اما این پیروزی نهایی نیست چرا که شروط اساسی برای پیروزی نهایی و فراگیر وجود ندارد و این شروط نیز از دست محور مقاومت خارج بوده و آنچه در حد توان خود بوده انجام داده است.
دوماً میان خوش بینی و واقع بینی تفاوت زیادی است، با وجود اهمیت خوش بینی و باعث ایجاد نوعی سلاح معنوی در جنگ های می شود و اهمیت آن را نیز مورد تایید کارشناسان استراتژیک است اما بی توجهی به عوامل قدرت و بازدارندگی و خوش بینی تنها برای پیروزی کافی نیست، از سوی دیگر اگر واقع بینی ناقص باشد میزان پیروزی را ارائه ننموده و تحولات جدید را مد نظر قرار نمی دهد و در نتیجه به صورت معکوس عمل کرده و موجب خوش بینی به دشمن شده و دستاوردهای پیروزی را از بین می برد.
سوماً میان ایمان یقینی به پیروزی و تحقق خارجی آن نیز تفاوت وجود دارد، با وجود حتمی بودن پیروزی مومنان اما زمان تحقق آن مشخص نیست از این رو به واقع بینی دقیق نیازمند هستیم تا این شناخت برسیم که آیا تحقق پیروزی در مرحله کنونی محقق می شود یا اینکه نبرد هنوز ادامه داشته و ما در راه صحیح به سوی پیروزی هستیم.
با در نظر گرفتن این اصول و بدیهیات و اضافه کردن این مطلب که پیروزی کنونی نهایی نبود و نبرد بر سر وجود هنوز ادامه دارد می توان در خصوص این جنگ نظامی که در جبهه های مختلف جغرافیایی بوده و از وجوه مختلف فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی نیز برخوردار است ارزیابی هایی ارائه کرد.
از لحاظ نظامی جنگ در سوریه پایان یافته است، جنگی خشونت آمیز که آوردگاه اردوگاه های مختلف بوده و بسیار پر هزینه است، وضعیت میدانی بیانگر آن است که امور به نفع ارتش سوریه و مقاومت پایان خواهد یافت، وضعیت تنها به خط آتش بس سال ۱۹۷۴ باز نخواهد گشت بلکه به موضع گیری های جدید نیروها در مناطق مختلف و ایجاد توازنات جدید بازدارندگی با انسجام بیشتر میان این نیروها منجر خواهد شد که البته دیگر به توافقات بین المللی که ناتوانی آنها به مرور زمان ثابت شده تکیه نخواهد داشت بلکه به قدرت های درونی و امکانات موجود برای حمله منوط خواهد بود.
این وضعیت برای دشمن صهیونیستی نگران کننده است، اگر از خطوط ۱۹۷۴ تخطی شود نوبت به خود مرزهای ۱۹۶۷ می رسد بلکه اثرات و پیامدهای مختلفی در عرصه های متفاوت خواهد داشت، وقوع چنین مساله ای قدم بزرگی برای رسیدن به سال ۱۹۴۷ و از میان رفتن این رژیم غاصب است.
در جبهه یمن نیز امور به سمت اتمام جنگ به نفع مقاومت است، با وجود تمام تلفات و خسارات معادله جدیدی در مقابل پروژه صهیونیستی - آمریکایی در حال شکل گیری است که معادلات رژیم صهیونیستی در خلیج فارس و دریای سرخ را تغییر خواهد داد.
اما در زمینه های دیگر چون فرهنگی روند امور در به سوی بازگشت فرهنگ آزادی ملی است و مرحله کنونی را می‌توان مرحله تفکر و تأمل دانست که این تفکر حتماً به اعتراف به صحت گزینه مقاومت رهنمون خواهد شد، روش های سیاسی برای آتش بس و تعیین شرط و شروط برای تفاهم با استعمارگران یا اعتماد به عدالت جامعه بین الملل یا عقب نشینی به دلیل منافع شخصی یا رفاه اقتصادی شکست خورده است، راهکارهای مخالف با مقاومت ملت ها را به فجایع امنیتی و اقتصادی و از دست دادن زندگی های خود هدایت می‌کند.
اگر بخواهیم وضعیت موجود را توصیف کنیم می توانیم بگوییم که مقاومت هم اکنون در حال به دست آوردن پیروزی برای مشخص کردن هزینه های پیش روی خود است و در مقابل محور استعماری در حال دریافت خسارت های استراتژیک بوده و به دنبال آغاز دور جدیدی از نبرد در جبهه های فعلی یا جبهه های دیگر است.
مقاومت استقلال خود را ثابت کرد و مورد احترام دوست و دشمن قرار گرفت، مقاومت وفاداری، تمایل به وحدت و مستقل بودن پروژه خود را اثبات کرد.
مقاومت علاوه بر انجام وظیفه در عرصه نظامی در زمینه های دیگری چون فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی نیز از وظایفی در این جنگ وجودی ادامه دار برخوردار است و حتی پس از نابودی اسرائیل نیز در زمینه ساخت و ساز و پیشرفت نیز می بایست ایفای نقش کند.
