محسن شهرنازدار در گفت و گو با خبرنگار فرهنگی ایسکانیوز در مورد اجرای پلی بک در موسیقی، گفت: اول باید ببینیم در مورد چه نوع موسیقی صحبت می‌کنیم. اگر منظور موسیقی پاپ است همانطور که از ریشه و لغت آن برمی‌آید به عنوان یک موسیقی عامه پسند و موسیقیی که در صنعت فرهنگ معنا پیدا می‌کند و بخشی از چرخه‌ی اقتصادی صنعت فرهنگ را بر دوش دارد ، معیارهای متفاوتی برای ارزیابی و نقد آن باید مدنظر قرار گیرد.
وی افزود: وقتی از موسیقی پاپ صحبت می‌کنیم درباره پدیده‌ی نوظهوری در صنعت فرهنگ حرف می‌زنیم که با احتیاط می‌شود ارزش‌های هنری موسیقی را برایش درنظر گرفت. موسیقی پاپ مبتنی بر نظام عرضه و تقاضا در صنعت فرهنگ شکل می‌گیرد و مکانیزم تولید این موسیقی پروسه‌سازماندهی شده خاص خودش را دارد و از مسیر تولید هنر عبور نمی‌کند؛ بلکه مسیر تولید صنعت را طی می‌کند و به همین دلیل مؤلفه‌های هنری یا موسیقیایی را لزوماً در ارزیابی آن نمی‌توان در نظر گرفت.
وی اظهار داشت: با این مقدمه، نتیجه طبیعی است که بخش عمده‌ای که در این جریان موسیقایی حضور دارند لزوماً موسیقی‌دان نیستند و لزوماً آموزش‌های هنری جدی ندیدند اما قابلیت های دیگری در نظام عرضه کالای فرهنگی دارند و برآمده از سیستم‌های عرضه و تقاضا در صنعت فرهنگ هستند. در موسیقی پاپ شما کالایی تولید می‌کنید که سعی در فروش آن دارید. خوب یا بد بودن این کالا، الزاما ربطی به موسیقی ندارد.
شهرنازدار بیان کرد: اگر منظور از پلی‌بک اتفاقی است که در موسیقی پاپ، روی صحنه رخ می‌دهد، این رویدادی نیست که به تازگی اتفاق افتاده باشد و در صنعت تولید موسیقی پاپ در همه جای دنیا خیلی هم مرسوم است. اساساً وقتی شما روی صحنه خواننده‌ای را می‌بینید که گروه نوازنده او را همراهی نمی‌کنند خیلی روشن است که این خواننده با یک لیپ‌سینک درست، ادای خواندن را اجرا می‌کند و این بخشی از پروسه‌ی نمایش موسیقی پاپ است.
وی ادامه داد: چرا یک خواننده روی استیج راه می‌رود و می‌خواند؟ چه چیزی باعث می‌شود که بنشینند و یک خواننده را ببینند؟ و چرا وقتی این خواننده به استیج وارد می‌شود برای او ابراز هیجان کنند؟ منطقی که برای سوپراستارها در دنیای موسیقی پاپ وجود دارد، بخشی از همین نظام کالایی شدن موسیقی است. این مکانیزم ستاره‌سازی در صنعت سینما و یا فوتبال هم وجود دارد و صنعت موسیقی پاپ هم از آن تبعیت می‌کند.
منتقد موسیقی تصریح کرد: شما اگر رهبر یک ارکستر سمفونیک را در خیابان بینید شاید نشناسید و کسی هم برای اینکه روی صحنه باشد، سوت و جیغ نکشد و او هم از مخاطبینی که در سالن حضور دارند، انتظار ابراز هیجانات لجام گسیخته ندارد؛ اما در موسیقی پاپ، این کالایی که بخصوص برای نسل جوان طراحی و تولید می‌شود، موضوع تفاوت دارد و مکانیزمی حاکم است که یک خواننده را بدل به سلبریتی و نمادی از چرخه مصرف می‌کند و این هیجان را همین مکانیسم در مخاطب به وجود می‌آورد. در نتیجه حضور سلبریتی پاپ روی صحنه فقط کارکرد اجرای موسیقی ندارد؛ بلکه جزئی از نظام عرضه و تقاضای این صنعت است.
شهرنازدار خاطرنشان کرد: این را هم در نظر بگیرید که اکثر خوانندگان پاپ آموزش‌های لازم موسیقی را ندیدند و خیلی کم پیش می‌آید که مهارت روی استیج خواندن را داشته باشند.از طرفی دیگر در نظر داشته باشید که بخش عمده ای از تولیدات پاپ در یک پروسه آماده سازی استودیویی و پردازش الکترونیکی صورت می پذیرد و اجرای صحنه ای آن مستلزم شرایط ویژه صدابرداری است. با توجه به موانع اجرای صحنه ای برای این نوع موسیقی و مسائلی از این دست، ما نمی‌توانیم از یک خواننده پاپ بدون فراهم کردن این مقدمات انتظار اجرای زنده در یک استودیوی پخش زنده و یا کنسرت را داشته باشیم.
وی در پایان بیان کرد: پلی‌بک در موسیقی پاپ یک شیوه اجرای متداول در موسیقی پاپ است که از گذشته وجود داشته و این کار، نه چیزی به این موسیقی اضافه می‌کند و نه چیزی از آن کم می‌کند. سهم عمده تجارت موسیقی پاپ نیز در ویدیو کلیپ‌هایی وجود دارد که بدون پلی بک اساسا تولید نمی‌شوند. این روش تولید البته در موسیقی‌های دیگر همچون موسیقی دستگاهی ایران نیز حضور یافته که نشان از تمایل این موسیقی به تولیدات تجاری و کالایی شدن دارد.
انتهای پیام//
