به گزارش گروه سیاسی ایسکانیوز ؛ دولت های مختلفی در طول انقلاب بر سر کار آمده اند که هر کدام تاثیراتی را بر روند کشور گذاشته اند. از جمله این دولت ها کابینه ای بود که به دست شهید رجایی تشکیل شد. شهید محمد علی رجایی کسی بود که در تاریخ 10/5/1360 با پشتوانه بیش از 14 میلیون رأی دومین رئیس جمهور ایران شد. این دولت هنوز یک ماهی از عمرش نگذشته بود که توسط نفوذی منافقین ( مسعود کشمیری) رئیس جمهور و نخست وزیرش به همراه چند تن از یاران انقلاب ترور شدند. اما از شهدای این اتفاق به خصوص شهید رجایی خاطراتی مانده است که نوع دیدگاه و از همه مهم تر سبک زندگی این شخصیت تاریخ انقلاب را نشان می دهد.

نماز اول وقت :

در همین خصوص خواهرزاده شهید رجایی در مورد این گفته شهید که (به نماز نگویید کار دارم بلکه به کار بگویید وقت نماز است) و رعایت آن در زندگی شخصی خود شهید نیز گفت: «ایشان به نماز اول وقت بسیار اهمیت می‌داد و این خصلت را از پیش از انقلاب داشتند و جالب اینکه اگر به خاطر معذوریتی مانند جلسه‌ای یا اتفاق مهمی مجبور می‌شدند نماز را به تأخیر بیندازند، به عنوان تنبیه حتماً باید یک روز را روزه می‌گرفتند.»این خاطره یکی از مواردی بود که نشان می دهد شهید رجایی در کنار کارهای اجرایی به معنویات هم توجه خاص و ویژه ای داشته است.

حقوق ناچیز :

اما سبک زندگی این شهید ابعاد دیگری دارد. خوشنویسان، مدیرکل آوزش و پرورش شهر تهران در زمان شهید رجایی در خاطره ای گفته است: «در دوران زندان، بنده با منزل ایشان رفت و آمد داشتم. الحق که همسر شهید رجایی در حیات سیاسی ایشان بسیار تاثیر داشت. بسیار صبورانه مشکلات را می‌پذیرفت.

یادم هست درهمان ایام سقف اتاق ایشان ریخته بود. خواهش کردم که بنا بیاورم خانم ایشان قاطعانه گفت (نه) این زن و مرد یعنی شهید رجایی و همسرش، حتی وقتی که رجایی رئیس‌جمهور شد، با ابلاغ حقوق معلمی زندگی کردند. بسیار جالب است که سه سال بعداز شهادتش، سال 63 در مکه، رئیس سازمان بازنشستگان کل کشور آقای کربلایی مرا دید و به من گفت، شهید رجایی با حقوق معلمی باز نشسته شده، شما از خانم ایشان اجازه بگیرید تا ما پایه حقوق ایشان را اصلاح کنیم. پس از برگشت، همسر شهید رجایی بازهم در جواب ما گفت: خیر.شهید رجایی خودش را وقف انقلاب کرده بود. بعضی وقتها خدمتش می‌رسیدم،‌ می‌دیدم روی موکت دراز کشیده و چشمش را بسته است. می‌گفت خوشنویسان مطلبت را بگو، بیدارم.»

اهل قیافه گرفتن نبود :

این ساده زیستی شهید رجایی در رفتار و اعمال او هم به عیان قابل مشاهد بود. به طور مثال مجتبی رحماندوست، مشاور رئیس جمهوری در دولت های خاتمی و احمدی نژاد در خصوص خاطره ای از شهید رجایی گفته است: «هرچند من با شهید رجایی برخوردهای کمی داشتم ولی خیلی تکان‌دهنده و سازنده بود.

رجایی آدم خیلی بی‌ادعایی بود و اهل قیافه گرفتن نبود. زمانی که رجایی نخست‌وزیر بود، بازدیدی از دانشکده افسری نیروی زمینی ارتش داشتیم. شیوه حرکت رئیس جمهور(بنی‌صدر) طوری بود که همه باید کنار می‌رفتند و ادای احترام می‌کردند. اما نخست‌ورزیر همراه مردم و پشت سر رئیس جمهور حرکت می‌کرد.

مردم از این که جلوی رئیس جمهور بیایند، نگرانی و هراس داشتند اما به محض این که به رجایی می‌رسیدند، لبخندی به وی می‌زدند و می‌گفتند، آقای رجایی یک عکس با هم بیگریم، می‌گفت: بگیریم، آدمها سختشان بود که به رئیس‌جمهور یک کلمه بگویند، ولی راحت بودند که به نخست‌وزیر بگویند یک عکس با هم بگیریم. »

من طرفدار حزب الله هستم :

شهید رجایی سیره و روش خاص خودش را داشت به طوری که این موضوع را می توان از لابه لای صحبت های هم دوره ای های این شهید فهمید. به طور مثال رهبر معظم انقلاب در باره شهید رجایی فرمودند: «رجایی یک خصوصیّت ممتازی داشت که این برای خود من همیشه به عنوان یک سرمشق بوده -ادّعا نمیکنم که این سرمشق، چیزی است که من دایما به آن عمل کرده ام، امّا ادّعا میکنم که این سرمشق، چیزی است که من دایما خواسته ام به آن عمل کنم- در یک سخنرانی، خیلی صریح و روشن گفت که من طرف دار حزب الله هستم. آن روز اصطلاح (حزب الله) مثل امروز نبود؛ امروز همه افتخار می کنند حزب اللهی اند، [امّا] آن روز آن کسانی که هنوز کاملا از صحنه ی اداره ی فکر و سیاست این مملکت کنار نرفته بودند، حزب الله را یک فحش میدانستند و یک بدگویی تلقّی میکردند.»

پس زدن سفره رنگارنگ :

مرحوم حضرت آیت الله مهدوی کنی خاطره ای را در زمینه حضور شهید رجایی و هیئت دولت در یکی از شهرستانهای اطراف تهران نقل کردند: با این تعبیر که شهید رجایی تلفنی به فرماندار گفت که سفره غذای هیئت دولت حتماً ساده باشد و اگر بیش از یک غذا بر سفره باشد. ایشان و همراهان بر سفره نخواهند نشست. مرحوم آیت الله مهدوی کنی گفتند: بعد از بازدید و شرکت در جلسات و انجام وظائف اداری هنگام صرف غذا شد . مدیر مربوط علی رغم تأکید مرحوم شهید رجایی چند نوع غذا و مخلفات آماده نموده بود. شهید رجایی با ملاحظه سفره غذا، نه خود بر سر سفره نشست نه و اجازه داد احدی از هیئت دولت بر سر سفره بنشیند. نهایتاً با غذای ساده و حاضری سفر خاتمه یافت.

با همین روایت ها می توان فهمید شهید رجایی در عین این که دومین شخصص مملکت بود و بیشترین قدرت اجرایی را در دست داشت اما به رسم ساده زیستی سبک زندگی را انتخاب کرده بود که نه تنها مردم عادی بلکه فقرا هم به آن هیچ حسادتی نمی کردند. جای چنین ساده زیستی در میام مسئولان به خوبی حس می شود. در هر صورت راه و رسم شهدا می تواند نقشه راه خوبی برای زندگی مسئولان کشور باشد.

خبرنگار: مجید فاضلی

انتهی پیام/