به گزارش ایسکانیوز، صنعت پوشاک در ایران مانند یک ساز ناکوک عمل می‌کند این صنعت ساماندهی و مدیریت صحیحی ندارد؛ یا به صورت خانوادگی فعال است یا ارباب رعیتی؛ در این میان برخی در خانه‌ها مشغول کار هستند.
شاید بتوان گفت: بیشترین سختی تولید پوشاک بر دوش خیاط‌های خانگی است، که بدون پشتوانه در بازاری که از سوی رقبای چینی و ترک تسخیر شده به حیات خود ادامه می‌دهند.
یک خیاط خانگی با 30 سابقه ساله به نام خانم دانشگر معتقد است: با وجود اجناس چینی و ترک ارزان قیمت و رشد هر روزه برندهای بزرگ، شخصیدوزها کسب و کارشان را از دست داده‌اند و در حال فراموشی هستند؛ این خانم از ایده شکل‌گیری یک شبکه شخصیدوزها می‌گوید که سال‌های سال در ذهنش وجود داشته است.
ایده‌ای که به ذهن خانم دانشگر و یا بسیاری از فعالان این عرصه رسیده باشد اما امروز از سوی یک کارآفرین به مرحله اجرا رسیده است.
در صنعت پوشاک مشخص نیست یک کیلو پنبه هزار تومانی چطور به یک کت و شلوار یک میلیون تومانی تبدیل می‌شود؟ اینها را آقای صفا می‌گوید، او چند سالی است یک شرکت تعاونی در زمینه پوشاک به ثبت رسانده و در حوزه پوشاک زنانه فعالیت می‌کند. صفا می‌گوید: ما در ایجاد برند در صنعت پوشاک ضعیف بوده‌ایم و این باعث شده ارزش افزوده تولید در صنعت پوشاک نامشخص باشد.
او تصمیم گرفته این خلا را با راه اندازی یک کسب و کار تعاوتی پر کند، آموزش به عقیده وی یکی از نقطه ضعف‌های برندسازی در کشور است و آموزش به شرط استخدام راه حل وی برای باز کردن گره برندسازی است.
خانم تفضلی یک خیاط کهنه کار است که سر و کله زدن با مشتری و فروش بازاریابی را برای یک خیاط جزء دردساز می‌داند و به همین دلیل انگیزه همکاری با این تعاونی تولید پوشاک را پیدا کرده است، او می‌گوید: روش کار تعاونی کمک کرد شخصیدوزها نحوه ارائه متفاوتی داشته باشند و این کار تیمی، سنگینی توزیع و فروش را از روی دوش ما برداشت.
خانم شعبانی یکی دیگر از همراهان این تعاونی معتقد است: بهترین خیاط‌ها و طراح‌ها در ایران وجود دارند که می‌توانند زمینه‌ساز تولید علمی و ملی موفق در زمینه پوشاک باشند اما آنها در گوشه‌های خانه‌شان کار می‌کنند و استعدادهایشان دیده نمی‌شود، چنین طرح‌هایی به شبکه‌سازی، رشد و دیده شدن این قشر کمک می کند.
خیاط خانگی بودن جذابیت گذشته‌اش را از دست داده، این را یک خانم جوان به نام رزاقی می‌گوید: او معتقد است در کنار تقسیم شدن سختی کار اعضا از همدیگر کار را هم یاد بگیرند، چون تعاونی یک فعالیت مشارکتی است و پیشرفت هر شخصی می‌توان به دیگر اعضا هم سود برساند.
مهری غنچی ایده پرداز اصلی طرح تعاونی است و می‌گوید به همراه همسرم به فکر ثبت برند افتادیم و با افتتاح شعبه‌های مختلف در استان‌ها کار را در این زمینه گسترش دادیم.
تأسیس آکادمی قدم بعدی بودی این زوج بوده که به گفته غنچی 50، 70 هنرجو از شهرهای مختلف در در این آکادمی «مهندسی دوخت» آموخته اند، غنچی مهندسی دوخت را نتیجه تجربیات و آموزش‌هایی عنوان می‌کند که سال‌های سال داشته و در حال ثبت مالکیت معنوی آن است.
بنابر توضیح وی مهندسی دوخت براساس علم روز دنیا، باعث ارتقای مهارت و استانداردسازی لباس‌ها شده است، به این ترتیب با الگوی واحد هر خیاط مسئول کنترل کیفیت کالای تولیدی خود است. این روش سرعت دوخت را نیز افزایش می‌دهد.
کارگاه‌های خانگی راهی برای صرفه جویی در هزینه ها و زمان است، آنهم برای زنان که بودن در کانون خانواده و مدیریت شخصی زمان برای‌شان اهمیت فوق العاده‌ای دارد.
چنین راه‌های کسب و کاری، هم می‌تواند معضل اشتغال میان بانوان را حل کند و هم به رونق صنعت پوشاک کمک کند.
منبع: فارس
انتهای پیام/
