به گزارش گروه سیاسی ایسکانیوز، به مناسبت فرارسیدن هفته دفاع مقدس دل نوشته ای در رسای شجاعت ها و شهادت طلبی رزمندگان در طول 8سال دفاع مقدس نوشته شده است که در ادامه خواهید خواند:
« ای کاش با شهیدان در شلمچه می ماندیم وزهر خوردن حضرت امام را نمی دیدیم.
یا اینکه همسفر بچه های خونگرم خرمشهر می شدیم و سردی سودای مرفه هان بی درد را نظاره نمی کردیم .
زیباترین قلم بندگی یعنی اخلاص را در خون می زدیم و شهادت را رسم می کردیم.
راستی می دانی تنگه ابوقریب غصه های فراق بسیجیان را با مفقودان گردان های حبیب و عمار جبران می کند.
راستی می بینی که مهران با یاد دستواره هنوز سبز است و حتما شنیدهایی که می گویند قطرات رود اروند به‌خاطر هم آغوشی با غواصان 25 کربلا اقیانوس ها به دیگران فخر می فروشند و کانی مانگا در بهت مسخ تماشای مهدی خندان مانده و هجی کردن اخلاص بروجردی و صفای کاوه برای کوه‌های کردستان واج عمران هنوز شیرین است.
بچه های لشکر المهدی و لشکر ثارالله محجوب بودند و دلهاشان دل شیر و خضوع شان مست آسا. نجابت باکری را نی های مجنون نیز فهمیدند...
دقت کن! زمزمه بچه های گردان انصار لشکر 27 از سه راهی شهادت می آید. تو گویی که می گویند صبر شهیدان در شلمچه فراموش شدنی نیست. اگر آن را به خیال سپردی،به‌خاطر دل‌مشغولی توست به دنیا.
می گفتند نخل های کارون وبهمن شیر باسجده های حسین طاهری آشنا بودند یعنی اینکه نخل ها با اشک‌های آن نخل شدند.
میدانهای مین دنیا در طول عمرشان فقط یک بار دیدند که روی مین رفتن پارتی می خواهد
ببینم چه کسی می گوید که همت رفته است؟
من خودم دیدم هنوز خاکریزها را فتح می کند
اشتباه می کند آنکه می گوید صبر احمد نوزاد ذهن کانال ماهی خارج شده است.
دو کوهه خاموش نیست. این دل من و توست که فانوسی است.
و باور کن اروند هنوز ذکر یا زهرا شهدای والفجر 8 را به دنیا هدیه می دهد. این را فرشته ها هم می دانند.
و اما لبخندی به زیبایی تبسم آوینی ندیدم .
انگار که او از اول مسافر بود.
چشم‌هایش همیشه داغ غربت داشت.
دیشب او را در خواب دیدم و به من گفت دستت را باز کن و با من بیا و من رفتم
گفت آنجا را می بینی ؟ و من دیدم
راست می گفت چمران هنوز به آن گل خیره بود و به شهادت لبخند می زد»
نویسنده : محمد امین
انتهای پیام /
