بازی خلاقیت را در کودکان پرورش می‌دهد، ورزش نه!

میزان زمان صرف شده بر فعالیت های ورزشی غیر رسمی و برنامه ریزی نشده، رابطه مثبت و قابل توجهی با خلاقیت دارد.

به گزارش خبرنگار گروه ورزشی ایسکانیوز، ورزش به عنوان یک دوره گذار در روند رشد کودکان دیده می شود. اگر کلیشه ای که مدام در رسانه های ورزشی و سخنرانی ها مطرح می کنند، باور شود، شرکت در فعالیت های ورزشی به کودکان ارزش سخت کوشی، شخصیت سازی و آینده سازی را تعلیم می دهد.

در حالی که صحت این ادعاها مورد سوال است؛ اما حقیقت امر این است که والدین اجازه شرکت در فعالیت های ورزشی را سالانه به فرزندان خود می دهند. آنها حداقل به این موضوع ایمان دارند که ورزش برای فرزندان‌شان خوب است. ورزش در ایالات متحده به تجارتی بزرگ بدل شده و در طول دهه گذشته در فرم بسیار حرفه ای تری قرار گرفته است.

در نسل های گذشته، کودکان بیشتر اوقات فراغت خود را به بازی در محله ها می گذراندند. امروزه کودکان به طور میانگین زمان کامل تری را بدون برنامه می گذرانند و بیشترین وقت خود را در محیط های ورزشی و برنامه ریزی شده توسط والدین و بزرگسالان سپری می کنند.

ورزش در دوران کودکی و خلاقیت بزرگسالی

طبق تحقیقی که در اوایل پاییز امسال در مجله «Creativity Research Journal» منتشر شد، من به همراه همکارانم به بررسی رابطه میان فعالیت های تفریحی در کودکی با میزلان خلاقیت در بزرگسالی پرداختیم. امیدوار بودیم که میزان تأثیر این فعالیت ها را بر رشد و خلاقیت جست و جو کنیم. به طور مشخص هدف مان درک این امر بود که آیا شرکت در فعالیت هایی مانند بازی در محله با شرکت در فعالیت های ورزشی برنامه ریزی شده چه تفاوتی با میزان خلاقیت کودکان در دوران بزرگسالی دارد.

ما در این مطالعه از صد دانشجوی در حال تحصیل و فارغ التحصیل تقاضا کردیم که به جزئیات پرسشنامه دقیق پاسخ دهند. عنوان پرسشنامه این بود: «پرسشنامه فعالیت های اوقات فراغت در دوران کودکی» پاسخ ها شامل نقاشی، کتاب خواندن، بازی های ویدئویی همراه با شرکت در فعالیت های ورزشی بود.

همچنین از آنها خواستیم تا به پرسشنامه خلاقیت نیز پاسخ دهند. در این پرسشنامه، آنها باید نقاشی های خلاقانه و چهار فعالیت خلاقانه را می نوشتند. در تجزیه و تحلیل داده ها، آن قسمت از تحقیق که نیاز به پاسخ دقیق در میزان ساعت های گذرانده شده، تاریخ و بیان دقیق اطلاعات بود، به دلیل فراموشی و کمرنگ شدن اطلاعات، به صورت محافظه کارانه تفسیر کردیم. با توجه به این نوع تجزیه و تحلیل، نتیجه بسیار روشن بود: میزان زمان صرف شده بر فعالیت های ورزشی غیر رسمی و برنامه ریزی نشده، رابطه مثبت و قابل توجهی با خلاقیت دارد، در حالی که شرکت در ورزش های رسمی و برنامه ریزی شده، رابطه منفی با خلاقیت دارد.

نتایج نشان می دهد که ورزش های غیر رسمی و بازی در مکان هایی بدون ساختار و نظارت مثل محله به کودکان این آزادی را می دهد که خود را کنترل کنند، قوانین ایجاد کنند، مشکلات را حل کنند و به حل اختلافات اجتماعی بپردازند.

از طرف دیگر، شرکت در ورزش های برنامه ریزی شده مدل های سلسله مراتبی را تکرار می کند که هدف آن تکرار، اطاعت و پایبندی به اقتدار است. در سطح نظری، هدف آن مسائلی است که به رشد خلاقیت منجر نمی شود.

به عنوان محقق و با توجه به اطلاعات به دست آمده از نتایج تحقیقی به این موضوع پی بردم که والدینی که به رشد خلاقیت در کودکان‌شان علاقه‌مندند نباید لزوما ورزش‌های سنتی سازمان یافته را فراموش کنند. آنها به طور ساده باید از اهمیت تعادل در تقسیم وقت کودکان شان آگاه باشند و زمان آنها را به گذراندن در مکان های گوناگون اعم از سازمان یافته و غیر رسمی اختصاص دهند.

منبع: The Conversation

مترجم: گلاره خادم وصال

انتهای پیام/

کد خبر: 973043

وب گردی

وب گردی