افزایش سواد رسانه ای منجر به فرهنگ سازی در حوزه سلامت می شود

به اعتقاد یک پژوهشگر، پیش بینی های اندیشمندان برای سال ٢٠٣٠ این است که فناوری اطلاعات و ارتباطات کاری می کند که هیچ کس در جهان بیکار نباشد. فضای مجازی این قدرت را دارد که همه شغل داشته باشند.

به گزارش ایسکانیوز، حسن نجفی سولاری، دکترای مدیریت استراتژیک دارد و به عنوان پژوهشگر و مدرس دانشگاه در دانشگاه های امام صادق(ع) و دانشکده صدا و سیما قم است. او عضویت کارگروه فناوری اطلاعات مجمع تشخیص مصلحت نظام و مشاوری وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی و ریاست مرکز توسعه فناوری اطلاعات و رسانه های دیجیتال را در کارنامه خود دارد و همچنین صاحب تالیفات، مقالات و آثار بی شماری در حوزه های فناوری، رسانه، ارتباطات و ماهواره است. نجفی سولاری در حال حاضر مشاور معاون فضای مجازی سازمان صداوسیماست.

وی معتقد است شاید اصلی ترین راهی که انسان ها سعادتمند شوند و از فضای مجازی به عنوان یک نعمت- و نه یک مصیبت و گرفتاری - استفاده کنند، افزایش سواد رسانه ای فضای مجازی کاربران و ایجاد فرهنگسازی برای حوزه سلامت است، بنابراین باید بخش های متعددی کمک کنند تا این افزایش سواد رسانه ای صورت گیرد.

این گزارش حاصل گفت‌وگوی ما با این کارشناس در خصوص نقش رسانه های دیجیتال در توسعه نظام سلامت است.

فکر می کنید رسانه های دیجیتال در توسعه اشتغال‌زایی چه نقشی می تواند داشته باشد؟

پیش بینی های اندیشمندان برای سال ٢٠٣٠ این است که فناوری اطلاعات و ارتباطات کاری می کند که هیچ کس در جهان بیکار نباشد و فضای مجازی این قدرت را دارد که همه به اشتغال درآیند. بیل گیتس جمله ای دارد که می گوید ما با استفاده از مایکروسافت و سیستم های وابسته به آن، کاری خواهیم کرد که که درآمد بیکاران فعلی دنیا از متوسط درآمد کشورهای پیشرفته هم بیشتر شود. پس دنیای مجازی علاوه بر اینکه ایجاد اشتغال می کند در آینده درآمد نسبتا مطلوبی برای زندگی انسان ها فراهم می کند. کسب و کارهای بسیار متنوعی در این فضا در حال شکل گیری است که بخشی از آن در ایران شکل گرفته و متاسفانه بخشی از آن هنوز شکل نگرفته است.

شاید اصلی ترین راهی که اگر قرار است انسان ها سعادتمند شوند و از فضای مجازی به عنوان یک نعمت- و نه یک مصیبت و گرفتاری که آسیب نزند- استفاده کنند، افزایش سواد رسانه ای فضای مجازی کاربران و ایجاد فرهنگسازی برای حوزه سلامت است

توسعه رسانه های دیجیتال در بحث نظام سلامت به چه شکل خواهد بود؟

از اولین روزهایی که مسئله فناوری اطلاعات مطرح شد روی شبکه اینترنت مساعدت های مختلفی در حوزه سلامت در جهان انجام گرفت. مثلا اگر یک نفر در کشوری بیمار می شد و نیاز بود که در جای دیگری معالجه شود با یک ایمیل از پزشک خود در آن سر دنیا تقاضای وقت می کرد و یا یک پزشک به پزشک دیگر ایمیل می زد و شرح حال بیمار را مطرح می کرد. در همان زمان که از وب ١ برای تبادل اطلاعات استفاده می شد در فضای اینترنت زمینه های مختلفی برای تعامل مربوط به حوزه سلامت ایجاد می شد. تا اینکه فضای مجازی به شکل گسترده تری ایجاد شد و وب ٢ به وجود آمد. وب ٢ وب تعامل گراست و کاربران در آن فعالیت بیشتری می کنند. لذا در حوزه سلامت میزان فعالیت پزشکان، داروسازها، روانشناسان و متخصصان رشته های متعدد مربوط به حوزه سلامت به شدت بیشتر شد. این مردم بودند که محتوا تولید می کردند و بعضی از این اطلاعات پزشکی منتقل شده از روایی و اعتبار لازم برخوردار نبود. به مرور با استفاده از فضای مجازی لطمه هایی به علم سلامت و پزشکی وارد شد.

گفتید پیش بینى هاى اندیشمنـدان براى سال 2030 این است که فنـاورى اطلاعـات و ارتبـاطات کارى مى کند که هیـچ کس در جهان بیکار نـباشد آیا می توان گفت با پیشرفت تکنولوژی نیاز به محتوای درخور بیشتر حس می شود؟

بله. امروزه در عین حال که در حوزه سلامت حتی عمل جراحی با استفاده از سیستم های هوشمند از راه دور انجام می شود و ارسال عکس و سونوگرافی امری عادی است، وب٢ مشکلی ایجاد کرد و آن هم آسیب هایی بود که به سلامت جامعه، از جهت روحی و جسمی می زد. اکنون سیستم جدیدی وارد شده است که اسم آن را می توان وب٣ گذاشت و این وب٣ تنها شبکه اجتماعی نیست که هر کس هر چه می خواهد در آن بگذارد بلکه در حقیقت تحلیل داده می کند و به آن وب معناگرا هم می گویند. بنابراین سره را از ناسره تشخیص می دهد، کسی نمی تواند خود را جای یک پزشک یا مهندس جا بزند. بنابراین باید بخش های متعددی کمک کنند تا این افزایش سواد رسانه ای صورت گیرد.

فکر می کنید چه نهادهایی باید در این خصوص با تکنولوژی همگام شوند؟

بخش اول سیاست‌گذاران مثل شورای عالی فضای مجازی، مجلس و کمیسیون های دولت هستند. این ها وظیفه حمایت، هدایت و نظارت دارند. اما گروه دوم بخش خصوصی و بخش عمومی هستند. مانند NGO ها و سازمان های مردم نهاد و شرکت هایی که سرویس می دهند. گروه سوم گروه های آموزشی، مانند آموزش و پرورش و مهدکودک ها، مراکز فرهنگی و تبلیغی وزارت علوم و دانشگاه ها هستند. بخش چهارم نیز خانواده و خود فرد است که باید اقداماتی را انجام دهند که فضای مجازی و فرهنگ‌سازی شکل بگیرد تا مردم مهارت فعالیت های درون مجمع را فرا بگیرند، سواد فضای مجازی افزایش پیدا کند و فرهنگ‌سازی لازم هم انجام شود.

منبع:هفته نامه سلامت

انتهای پیام/

کد خبر: 973468

وب گردی

وب گردی