به گزارش خبرنگار گروه علم و فناوری ایسکانیوز به نقل از وابسته فرهنگی ایران در مومبای هند، کتاب «هند، شگفتی عصر کهن» نوشته آرتور لْوِلین باسهام، تاریخ جامع هندی را مورد مطالعه قرار می دهد که در برگیرنده‌ فرهنگ، مذهب، حکومت، تحول اجتماعی، سنت، زبان ها، فلسفه و علم می باشد. این کتاب سیر تکامل هند از زمان تمدن هَراپا و پذیرش تئوری تهاجم آریایی ها را عنوان می کند. این کتاب با بحث در مورد تمدن وادی ایندوس و اطلاعات مفصل درباره‌ی هراپا و موئن جو دِرو شروع می شود و دوره های زمانی اولیه، که در سرمایه های غنی فرهنگی هند تاثیر فراوان داشته اند را کنکاش می کند.

این کتاب دوره‌ها‌ی زمانی و عصرهای مختلف تاریخ هند را با متنی جامع و به شیوه ای روایت گونه و بسیار فصیح که خواننده از خواندن آن لذت ببرد، دنبال کرده و توضیح می دهد . نویسنده پس از بیان تحقیقات گسترده و نتایج آنها، به توضیح تئوری تهاجم آریایی ها می پردازد. وی همچنین در مورد تحول مذهب هندو که از زمان تمدن هراپا وجود داشته و مردم از آن پیروی می کرده اند و حتی بعد از اشغال هند توسط آریایی ها ادامه پیدا کرده است، سخن می گوید. این کتاب همچنین برخی از عقاید و قوانین متداول در مذاهب هندو، جین و بودا را به طور برجسته و پر‌رنگ بیان می کند.

تمام مناطق هند متاثر از یکدیگر می باشند؛ اما نقش مذاهب جین و بودا در ترویج جنبه های ضد خشونت و گیاه‌خواری در مذاهب هندی پر رنگ تر بوده است. این کتاب گستره‌ی وسیعی از موضوعات را در بر می گیرد، کنکاش در تهاجمات اقوام باستانی تا تحولات مدرن موضوعاتی هستند که در این کتاب به آنها اشاره شده است. با تکیه بر این امر می توان گفت که این کتاب گزینه ای ایده‌آل برای کسانی است که به دنبال دست یابی به حقایق ناب درباره‌ی تاریخ و فرهنگ هندی می باشند ‌تا از خواندن این کتاب لذت ببرند و بر دامنه‌ی معلوماتشان بیفزایند. کتاب «هند، شگفتی عصر کهن» کتابی با موضوع تاریخی است که برای مخاطبان در کشورهای غربی نگاشته شده است. به همین دلیل، در این کتاب مکرراً از افسانه ها و پادشاهان دنیای غرب نام برده شده است تا مخاطبان غربی بتوانند با تاریخ هندی ارتباط برقرار کنند. در این کتاب مطالبی در خصوص حوادث و شخصیت های غربی عنوان شده است که ممکن است برای خوانندگان هندی که اطلاعات کافی در مورد تاریخ غرب ندارند، ناشناخته باشند.

این کتاب بر مبنای تئوری های هندوستان شناسانی که مطالعات خود را بعد از استعمار شبه قاره هند، آغاز کردند، نوشته شده است. با توجه به تاریخ مشابه کشورهای هند، پاکستان، بنگلادش و سریلانکا میتوان مطالب این کتاب را بدون خارح شدن از بحث اصلی به این کشورها تعمیم داد. باسهام، در این کتاب به بیان رخداد های تاریخی از زمان ماقبل تاریخ تا زمان ورود مسلمانان به دشت شمالی هند که در همسایگی رود گَنگ واقع است و حدوداً در قرن های ۱۲ و ۱۳ به وقوع پیوست، می پردازد. وی در این کتاب به شدت بر تئوری تهاجم آریایی ها تاکید دارد، هرچند که در سال ۱۹۶۵، همزمان با چاپ اول این کتاب، این باور که توسعه این منطقه به قبل از ورود آریایی ها بر می گردد، رواج داشته است. مطالعات اخیر نشان داده اند که نمونه های ژنتیکی تمام هندی ها با یکدیگر مشابه است. برخی با عنوان این مطلب که زبان به تنهایی نمی تواند معیاری بر اثبات قطعی رخداد تهاجم آریایی ها به این منطقه باشد و با بیان استدلال بر عقیده خود پافشاری می کنند. اگر تهاجمی رخ داده است بایستی اثرات مخرب آن موجود باشد و این موضوعی است که همچنان محققان در آن اختلاف نظر دارند.

ساختار این کتاب با ساختار دیگر کتاب های تاریخی فرق دارد. در حالی که در دیگر کتاب های تاریخی تعریفی از حوادث و گاها آمیخته با تحسین و توهین به اشخاص دیده می شود؛ اما در این کتاب خارج از این حاشیه، تنها سه بخش به موضوع حوادث اختصاص داده شده است و در بقیه فصول، با بیان جزئیات و رعایت ترتیب زمانی به تعریف حکومت داری، زندگی روزمره، مذاهب، زبان و هنر ها پرداخته می شود و چگونگی توسعه یافتگی در این منطقه را از زمان استقرار آریایی ها در هند (دوره‌ی زمانی وِدیک) تا قرون وسطی ارائه می دهد که بدین روش می توان تغییرات تدریجی در موضوعات شرح داده شده، را مشاهده کرد. این گونه به نظر می رسد که در تفسیر حکومت داری وِدیک ها (مردم اهل وداس)، منبع وداس و تفسیرهایی که قرن ها بعد در مورد وداس نوشته شده می باشد. تنها برخی از ایده های حکومت داری، مربوط به فرمان‌هایی سنگی آشوکا می باشند که نمونه‌ نسخه برداری شده آن در موزه ی ملی هند موجود می باشد. باسهام اظهار می کند که در اصل، قبایل ریگ وِدا خدایان قبیله ای مختص خود را داشته اند برای مثال (Rajayana)، سمبلی پادشاه است. راجا همزمان با درهم شکستن قبایل کهن‌ و تحکیم توان کشور، نوعی حس بدبینی در اذهان عمومی شکل گرفت که همین امر باعث ایجاد اصول ریاضت و مرتاضی گردید. پادشاهان بعد از سلسله «موریان» برای متحد نگه داشتن شبه قاره بسیار تقلا کردند و بحث در مورد مسائل غیر ضروری را در میان خودشان ادامه دادند.

باسهام مفهوم رایج برای مذهب در دوره های زمانی مختلف را در نظر می گیرد و می گوید که مذهبی که در دوره‌ی ودایی رواج داشته متفاوت از مکتب هندویی بوده که بعدها به وجود آمده است. در نتیجه آن را به مکتب بودا یا مکتب ودیک ربط می دهد.

پادشاهان، خدایان و حکیمان به قدری مورد تجلیل قرار گرفته و بزرگ جلوه داده شده اند که تصور آنها در دنیای حقیقی غیر ممکن می‌باشد. مطلب دیگری که می توان به آن اشاره کرد تفاوت زندگی واقعی با زندگی به روشی که در کتاب مقدس ترسیم شده است می باشد. که در این مورد می توان گفت که هنرمندان(خالقان این سنت ها) توجه چندانی به این مسئله نداشته اند. آن بخش از این کتاب که به مقوله زبان می پردازد ،توسعه زبانی را بررسی می کند. تقریبا ریشه تمامی زبانهای رایج در شمال هند به سانسکریت بر می گردد و زبانهای رایج در جنوب هند از اجداد تامیل به ارث رسیده اند. زبان سانسکریت خیلی زود به عنوان زبان حجم گسترده ای از مردم هند پذیرفته شد و همین امر منجر به توسعه‌ زبانهای بومی که امروزه شاهد آنها هستیم، گردید. در این کتاب سرودهای مذهبی زیادی از سانسکریت عنوان شده است که بعد از ترجمه به انگلیسی چاپ و تکثیر شده اند حتی در برخی موارد متن اصلی این سرودها همراه با ترجمه نیز به چاپ رسیده است. ترجمه‌ این متون از لطافت و زیبایی آنها کاسته است به گونه ای که نویسنده در این کتاب نمونه هایی از آنها را بیان کرده است و از آنجا که این کتاب برای مخاطبان غربی نگاشته شده نمی توان نویسنده را به خاطر این موضوع سرزنش کرد.در این کتاب حوادث به ترتیب وقوع زمانی عنوان شده اند که باعث انتقال روان مطلب شده و باعث ایجاد علاقه به خواندن ادامه‌ کتاب می شود. حتی در کتابی با این جزئیات در جاهای بسیاری، کمبود فضا برای بیان افسانه هایی از بودا و کریشنا به طور ملموس احساس می شود.

چاپ جلد دوم این کتاب به نویسندگی S.A.A Rizvi بیانگر میزان محبوبیت آن می باشد و در خاتمه اینکه ، جلد دوم این کتاب دوره‌ی زمانی از زمان ورود مسلمانان به هند تا تسخیر آن توسط بریتانیا را تحت پوشش قرار می دهد.

درباره‌ نویسنده

استاد آرتور لولین باسهام (تولد ۲۴ می سال ۱۹۱۴ _ وفات ۲۸ ژانویه ۱۹۸۶) مورخ، هندوستان شناس و نویسنده کتاب های متعدد بود. احتمالا کتاب «هند، شگفتی عصر کهن» ( انتشارات سیگ ویک اند جکسون، لندن ۱۹۵۴) معروف ترین کتاب وی می باشد که هفت سال بعد از استقلال هند در سال ۱۹۴۷ چاپ و منتشر شد.نسخه بازنگری شده این کتاب در سال های ۱۹۶۳ و ۱۹۶۷ منتشر گردید. انتشارات روپا اندکو در دهلی نو نسخه ای از این کتاب را با جلد کاغذی در سال ۱۹۸۱ منتشر کرد. انتشارات مک میلیان نیز نسخه ای از این کتاب را با جلد کاغذی در سال ۱۹۸۵ به چاپ رسانید.

انتهای پیام/