به گزارش گروه علم و فناوری ایسکانیوز، با افزایش علاقه ها در زمینه دیپلماسی علمی و روش های دیگر برای پیوند دانشمندان با سیاست، انجمن آمریکایی پیشرفت علم (AAAS) تجزیه و تحلیلی از چشم انداز چنین فعالیت هایی در سراسر جهان ارائه داد.

این پروژه که توسط بنیاد «گوردون» و «بتی مور» حمایت شده است، بر افزایش سطح تقاضای جهانی برای تقویت ارتباط بین علم و سیاست، عوامل برجسته در تعامل دانشمندان با حوزه سیاست، شناسایی بیش از 150 مکانیزم پیوند علم-سیاست و معیارهایی برای حمایت از موفقیت آنها تصریح کرد.

این پروژه شامل بررسی ادبی، نظرسنجی، تحقیق در زمینه انواع مکانیسم های اتصال علم - سیاست و مشاوره های فردی و گروهی است.

ازماه می 2015 تا نوامبر سال 2016، اطلاعات نزدیک به 200 ذی‌نفع سیاست علمی در سازمان های دولتی، غیرانتفاعی و بین المللی و بخش خصوصی از نزدیک به 50 کشور در سرتاسر جهان جمع آوری شد.

موضوع مشترک و اصلی پروژه، نیاز به پرورش نسل جدیدی از دانشمندان در سراسر جهان بود که با تقاضای فعلی و آینده در رابطۀ سیاست علمی ارتباط برقرار کنند.

چشم انداز این پروژه ارائه توصیه های کلیدی برای پرورش رهبرانی در سطوح علم، فناوری، مهندسی، ریاضیات و حمایت از آنان برای موفقیت در تقاطع بین علم و سیاست است.

استراتژی های ارائه شده برای انجام این کار با گسترش دسترسی به مکانیزم علم - سیاست از طریق ایجاد ارتباط، اشتراک دانش و همکاری انجام می شود.

در ادامه به ارائه راهکارهایی برای موفقیت مشاوران علمی در وزارت امور خارجه می پردازیم.

همکاری در سراسر دولت: ارتباطات استراتژیک و عملیاتی قوی بین مشاور ارشد علمی (CSA) در وزارت خارجه و دیگر ادارات دولتی که مسئولیت سیاست های علمی- تکنولوژی ( تحقیق، آموزش، صنعت) را بر عهده دارند. ضروریست تا از اثربخشی مشاوران علمی اطمینان حاصل شود. مسائل مرتبط با سیاست خارجی که نیاز به مشورت های علمی دارند اغلب ورود بیش از یک اداره دولتی را می طلبد. بنابراین انجام همکاری توسط مسئولان وزارتخانه های مرتبط می تواند به اندازه اقدامات مسئولان وزارت امور خارجه برای رسیدن به اهداف سیاست خارجی اهمیت داشته باشد.

ارتباط و پشتیبانی در وزارت خارجه: از مشاوران علمی انتظار می رود به طور منظم با شخصیت های کلیدی وزارت خارجه، در ارتباط باشند. ایجاد یک شورا در مورد مسائل دیپلماتیک که علم می تواند در مورد آن به گفت وگو بنشیند نیز مسئله ای حائز اهمیت است. تعاملات در هر دو سطح خدمات سیاسی و اجتماعی برای مبادله اطلاعات مفید لازم است. فعالیت CSA در فعالیت های اجتماعی، طیف وسیعی از مسائل مربوط به سیاست خارجی مربوط به علم را پوشش می دهد. یک کشور باید منابع کافی را برای اجرای هر اولویتی که یک کشور خاص برای CSA خود تعیین می کند، در دستور کار قرار دهد.

ارتباط با جامعه علمی: CSA باید یک شخصیت ثابت در جامعه علمی باشد تا بتواند اعتماد به نفس را در خدمات عمومی تقویت کند. مشاور ارشد علمی باید یک شخصیت ثابت در جامعه علمی باشد تا بتواند اعتماد را نیز در درون سرویس های اجتماعی ایجاد نماید. به طور ایده آل، مدارک تحصیلی باید مرتبط با صنعت باشد. بنابراین CSA می تواند تخصص علمی را از خدمات اجتماعی، دانشگاه ها و بخش خصوصی جمع آوری کند. در واقع، موفقیت مشاور ارشد علمی بستگی به توانایی وی در ساختن یک شبکه متنوع از تیم های جامعه علمی دارد. علاوه بر این، مشاور مذکور باید تلاشش را برای حفظ اعتبار فردی خود در مؤسسات علمی، با انجام نقش هایی خارج از نقش اصلیش (مانند رهبری یک تیم علمی خاص یا رهبری یک مسئله سیاسی) ادامه دهد. CSA، در هنگام بازدید از کشورهای خارجی و یا در جلسات بین المللی، به عنوان یک دانشمند صحبت خواهد کرد؛ بنابراین چنین موقعیتی، پذیرش گسترده وی را نه تنها در جامعه علمی بین المللی بلکه در بخش خاصی از جامعه که مشاور ارشد علمی مایل به تاثیرگذاری در آن است نیز تسهیل می کند. CSA بیشتر از طریق ارتقاء توسط شبکه ای که به آن تعلق دارد، تقویت می شود.

دسترسی به تیم های علمی تکنولوژیکی: CSA بسته به محدوده نقش خود، ممکن است از تیم های اختصاص داده شده کمک بخواهد. با توجه به مسئولیت CSA برای ارائه مشاوره یا دسترسی به مشاوره در بسیاری از موضوعات، به شبکه های حمایتی علمی با استعداد فوق العاده ای نیاز است. در برخی موارد، ممکن است مشاور ارشد علمی نیاز به کمک در ایجاد یک هیات از مشاوران خارجی داشته باشد. (مانند کارشناسان بخش های مختلف یا ارتباط با آکادمی های ملی با مسئولیت علمی، علوم اجتماعی و مهندسی و پزشکی) به طور کلی، CSA باید برای حفظ یک رابطه خوب با آکادمی های کلیدی تلاش کند در حالی که استقلال آن آکادمی را هم در زمینه خاص به رسمیت می شناسد. مشاور می تواند همچنین محدوده کار خود را با توسعه ارتباطات علمی با مراکز علمی در سفارتخانه های خارج از کشور گسترش دهد. هدف مشاور ارشد علمی باید ایجاد روابط محکم و سازنده با گروهی از دانشمندان خارجی مرتبط با کشور، برای تقویت علم است.

انتهای پیام/