به گزارش گروه علم و فناوری ایسکانیوز، تارهای عنکبوت از زنجیره‌های طولانی و از توالی مکرر مولکول‌های پروتئین تشکیل می‌شوند. این پروتئین‌های ابریشمی، در غدد ابریشمی به شکل بسیار متمرکز برای زمان احتیاج، ذخیره می ‌شوند. پروتئین های ابریشم عنکبوت به نام ایپایدرون، باید در دمای محیط از یک محلول مایع به سرعت به الیاف جامد تبدیل شود.

تحقیقات نشان می دهد اسپایدرون، پروتئین بزرگی با 3500 اسید آمینه است که عمدتا به صورت متوالی قرار گرفته اند. در عین حال اسپایدرون یک ساختار مارپیچی دارد و زمانی که به ابریشم جامد تبدیل می‌شود، ساختار خود را به درجه بالایی از پایداری مکانیکی تغییر می دهد.

دانشمندان به دنبال کشف چگونگی استحکام تارهای عنکبوت، سمی که عنکبوت منزوی قهوه ای برای ساخت ابریشم خود استفاده می کند را با استفاده از میکروسکوپ نیروی اتمی تجزیه و تحلیل کردند. آن ها دریافتند هر رشته، که 1000 بار نازک تر از موی انسان است، در واقع از هزاران رشته های نانو تشکیل شده است.

درست مانند یک کابل کوچک، هر فیبر ابریشمی به طور کامل از رشته های نانویی موازی تشکیل شده است که اندازه آن ها حداقل یک میکرو است، به نظر خیلی طولانی نیست، اما در مقیاس نانو، 50 برابر این فیبرها پهن هستند و دانشمندان معتقدند که این رشته ها حتی بیشتر نیز قابلیت کش آمدن دارند.

تار عنکبوت مقاومت بالایی دارد و درعین حال بسیار سبک و انعطاف‌پذیر است از این رو برخی آن را فولاد زنده نامیده‌اند. این فولاد آن قدر محکم است که می‌توان از آن توری ساخت و با آن یک بوئینگ ۷۴۷ را متوقف کرد و در عین حال، آن قدر سبک و انعطاف پذیر است که می‌توان از آن لباس تهیه کرد. بنابراین، کاربردهای آن در پزشکی و صنعت زیاد است.

نتایج این یافته در ای سی اس ماکرو لترز (ACS Macro Letters) ، یکی از نشریه‌های تخصصیِ علم شیمی فراذره‌ای و نانوشیمی منتشر شده است.

انتهای پیام/