محمد مهدی عمادی‌مقدم مسئول کمیسیون تشکیلات انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه علم و صنعت در گفت و گو با خبرنگار گروه دانشگاه ایسکانیوز، در خصوص اینکه چرا تشکیلات دانشجویی توجهی به خواسته های صنفی دانشجویان ندارند گفت: دلیل اصلی این کار می تواند دغدغه خود دانشجویان باشد؛ یعنی خیلی از دانشجویان دغدغه مسائل سیاسی را دارند و دانشگاه اساسا یک نهاد سیاسی است.
وی تصریح کرد: در ایران نگاهی سیاسی نسبت به دانشگاه وجود دارد، قبل از انقلاب اینگونه بوده بعد از انقلاب هم در دولت های مختلف راهبردهایی وجود داشته تا دانشگاه را نهادی علمی کنند.
عمادی مقدم افزود: این مورد را که دانشجویان به دغدغه های صنفی خودشان نپردازند، بیشتر حاصل فشارهای خارجی می دانم.
مسئول کمیسیون تشکیلات انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه علم و صنعت در خصوص دلایل اینکه چرا دیگر خواست های صنفی برای تشکل ها مهم نیست ابراز داشت: مسئله بعدی رفتار خود معاونت هاست. رفتار آنها با شوراهای صنفی محدودیت های زیادی را اعمال می کند. همچنین در سطح دانشگاه اعتراض هایی به غذای داده شده، کیفیت خدمات و اینترنت ارائه شده وجود دارد؛ اما متاسفانه دانشگاه با محدودیت هایی که شوراهای صنفی وارد می کنند مواجه است.
وی با اشاره به وارد شدن شوراهای صنفی در جناح بندی های سیاسی خاطرنشان کرد: بر اساس همین اعمال سلیقه سیاسی که در بقیه تشکل ها وجود دارد خود شورای صنفی سیاسی می شود. شورای صنفی دانشگاه های مختلف اگر کاملا دست یک گروه سیاسی باشد تبدیل به ابزار قدرتمندی برای آن جناح می شود. نمی دانم این چه سیاستی است که دانشگاه نمی خواهد به شورای صنفی شوکی وارد کند و بگوید که وظیفه شما رسیدگی به خواسته های دانشجویان است. به گونه ای شوراهای صنفی، محدود و یا کنترل می شوند.
عمادی مقدم با اشاره به دغدغه نبودن خواسته های صنفی برای دانشجویان افزود: مسئله دیگری که وجود دارد و دارای جنبه اجتماعی است دغدغه مندی خود دانشجویان است. دانشجوها تحت تاثیر تبلیغات خارج از دانشگاه و یا جو خانواده ها، فکر می کنند دانشگاه دبیرستان بزرگی است. آنها فکر می کنند، که فقط آمده اند درس بخوانند و تعدادی واحد را بگذرانند و بعد هم از دانشگاه بیرون بزنند، چنین دیدی دارند.
مسئول کمیسیون تشکیلات انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه علم و صنعت ادامه داد: طبیعتا برای کسی که چنین دیدی دارد هیچ توجیهی ندارد که کوچک ترین قدمی برای تغییر و یا بهتر شدن دانشگاه بردارد. چون خودم می بینیم دانشجویانی که می آیند نسبت به مسائل اجتماعی کشور خیلی کم تر دغدغه دارند .
عمادی مقدم با اشاره به اینکه دانشجویان با دغدغه کمی وارد دانشگاه می شوند اظهار داشت: متاسفانه با توجه به جوی که در خانواده ها وجود دارد دانشجویان فکر می کنند باید در دانشگاه شغل پیدا کنند و دانشگاه جز این کاربرد دیگر ندارد. درحالی که دانشگاه محل تمامی تحولات جامعه است. خانواده ها هم به این اصل، هیچ اعتقادی ندارند که دانشجو می تواند جریان سازی کند و یا تغییر بزرگی در جامعه به وجود آورد و یا حتی کار عدالت‌خواهی انجام بدهد.
وی با اشاره به ارتباط ضعیف اتحادیه های دانشجویی با کف دانشگاه خاطرنشان کرد: برخی از آنها به دلیل سوابق سیاسی که دارند بین مردم شناخته شده هستند؛ اما برخی دیگر کار صنفی هم می کنند و در کنار این کارها به مسائل عدالت‌خواهی هم می پردازند. ولی این عدالت‌خواهی در رسانه ها بازتابی ندارد.
مسئول کمیسیون تشکیلات انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه علم و صنعت با انتقاد از نوع نگاه خانواده ها در خصوص دانشگاه گفت: خانواده ها فکر می کنند دانشگاه دبیرستانی بسیار بزرگ است و دانشجوی خوب کسی است که خوب درس بخواند.
عمادی مقدم در مورد تنزل خواسته های دانشجویی با اشاره به ناامیدی دانشجویان و دل سرد شدنشان از فعالیت های تشکلی اظهار داشت: وقتی خواسته های دانشجویان در حد خورد و خوراک پایین می آید، در این زمان حتی نمی توانند برای تغییر وضعیت بد پیش آمده برای غذایشان کاری انجام دهند. این وضع باعث می شود دیگران برای او تصمیم بگیرند در نتیجه چنین دانشجویی نمی تواند در کشور تاثیرگذار باشد.

انتهای پیام/