محمدمهدی زاهدی وزیر اسبق علوم، تحقیقات و فناوری در دولت نهم در گفتوگو با خبرنگار گروه دانشگاه ایسکانیوز، در خصوص دانشگاه آزاد اسلامی و تبعیض میان این دانشگاه و دانشگاههای غیر انتفاعی گفت: دانشگاه آزاد اسلامی مانند یک درخت است که در انقلاب رشد کرده و بزرگ شده که منشاء اثرات مفیدی در کشور شده، کسی نمیتواند خدمات دانشگاه آزاد را نادیده بگیرد، البته این امر به این معنا نیست که دانشگاه آزاد ایرادی نداشته باشد.
زاهدی ادامه داد: حضور دانشگاه آزاد اسلامی، در دورترین نقاط کشور منجر به عدالت آموزشی شده است؛ اما در حال حاضر فقط بحث کمیت برای این دانشگاه حائز اهمیت نیست بلکه باید اهداف مشخصی را تعیین کرد که شاید مهمترین مسیری که دانشگاه آزاد باید طی کند حضور در عرصه اقتصاد دانش بنیان کشور است. اساس اقتصاد دانشگاه آزاد نباید بر پایه شهریههای دانشجویی باشد و شهریههای دانشجویی باید بخش کوچکی از اقتصاد این دانشگاه را تشکیل دهند.
وی درباره عدالت آموزشی و وجود تبعیض در نظام آموزش عالی خصوصا تفاوت موجود میان دانشگاههای دولتی و غیرانتفاعی افزود: در نظام آموزش عالی نباید تبعیض وجود داشته باشد و زمانی که حرف از عدالت میزنیم؛ یعنی تمام دانشگاهها و مراکز آموزش عالی ما باید به یک میزان از امکانات لازم بهره مند شوند که این با تعریف درستی از عدالت آموزشی برابر است و شرایطی که برای دانشگاه غیرانتفاعی در نظر گرفته میشود به خصوص در بحث ظرفیت رشته محلها باید با دانشگاه آزاد برابر باشد و اگر جایی رانتخواری و تبعیض در این زمینه وجود داشته باشد با ارائه شواهد از دانشگاه مورد نظر کمیسیون آموزش این مسئله را پیگیری میکند.
عضو کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس شورای اسلامی در ادامه خاطر نشان کرد: در حال حاضر، بسیاری از دانشگاهها و مراکز غیر انتفاعی در سراسر کشور در آستانه ورشکستگی قرار دارند و علیرغم سرمایهگذاری که برای این مراکز انجام شده نتیجه مناسبی را دریافت نکردند و اگر موردی از رانت سیاسی در تاسیس مراکز آموزش عالی غیر انتفاعی وجود دارد با ارائه شواهد میتوان این مسائل را پیگیری و اقدام به رفع شبهات موجود در این زمینه نمود.
زاهدی درباره کاهش دورههای شبانه در دانشگاههای دولتی متذکر شد: چون دانشگاههای دولتی سرانه خود را از طریق دولت دریافت میکنند و در دورههای شبانه هم شهریه دانشجویان نصف شهریه دانشجویان دانشگاه آزاد است، هر قدر این دورههای شبانه بیشتر باشد میزان سرانه دانشگاههای دولتی کاهش مییابد؛ بنابراین دانشگاه دولتی ترجیح میدهد که به جای افزایش دورههای شبانه دورههای روزانه خود را افزایش داده و دورههای شبانه را کاهش یا حذف کند.
وزیر اسبق علوم درباره حضور خود در تاسیس دانشگاه غیرانتفاعی تاکید کرد: در سال ۱۳۸۰در تاسیس یک دانشگاه غیرانتفاعی در شهر کرمان مشارکت داشتم که در آن زمان هیچ پست دولتی نداشتم و بعد از آن که به سمت وزارت علوم رسیدم از دانشگاه غیرانتفاعی بیرون آمده و هرگز مسئولیتی دیگر در این دانشگاه نداشتم و از آن زمان تاکنون حتی عضو هیات امنای دانشگاه غیرانتفاعی هم نبودم و هدفم از تاسیس دانشگاه غیرانتفاعی برای ایجاد یک پاتوق فرهنگی برای دانشجویان و استادان بود، کلیه افرادی هم که در این زمینه همراه من بودند هدفی جز تعالی امور فرهنگی نداشتند.
وی درباره تفاوت بودجههای دانشگاهها و مراکز آموزش عالی و برقراری عدالت آموزشی خاطر نشان کرد: اینکه بودجه دانشگاهها با هم تفاوت داشته باشد ناشی از عدم وجود عدالت نیست بلکه ممکن است بعضی از دانشگاهها به تناسب فعالیتهایی که دارند و برای حفظ امور پژوهشی و علمی همچنین حفظ جایگاه علمی داخلی و جهانی خود نیاز به میزان بیشتری بودجه نسبت به دانشگاههای دیگر داشته باشند همچنین زمانی که یک استاد معین در یک سال 100 رساله دکتری را داوری کند و یا استاد راهنمای بیش از ۵۰ پایان نامه باشد این در واقع مصداقی از نابرابری و عدم رعایت عدالت اجتماعی است و این ظلم در حق استاد و دانشجوست، در واقع، این سیستم غلط منجر به ایجاد رسالهها و پایاننامههایی میشود که خریداری شده و این ظلم است به جامعه که منجر میشود افراد نالایق به مدارک تحصیلی دست پیدا کرده که شایستگی آن را ندارند و این همان عدم شایسته سالاری است.
عضو کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس شورای اسلامی در پایان درباره دیپلماسی علمی و اثرات آن بر جامعه علمی کشور متذکر شد: دیپلماسی علمی بحث مهمی است که باید به آن توجه شود و با دیگر کشورها تبادل اطلاعات علمی داشته باشیم؛ اما در راه این تبادلات علمی باید توجه داشته باشیم که منجر به نفوذ و جاسوسی علمی به بدنه علمی کشور نشود تا اطلاعات مهم و حیاتی کشور به دست بیگانگان نیفتد. آنچه مسلم است، راه تبادلات علمی با خارج از کشور را نباید ببندیم و هر چقدر بیشتر با دنیا مرتبط باشیم فناوری و دستاوردهای بیشتری را میتوانیم به داخل ایران بیاوریم و این به نفع کشور است؛ اما در عین حال مسئولان کشور و مدیران علمی باید با آگاهی این ارتباط را برقرار کنند تا به این صورت نباشد که هر کس خواست برای انجام امور علمی به کشور و بدنه دستگاههای علمی ایران نفوذ پیدا کند.
انتهای پیام/