به گزارش گروه علم و فناوری ایسکانیوز، جنگل های ابر پارک ملی ماکیای هائیتی دارای غنی‌ترین دسته از دوزیستان بومی خود است. به طور کلی اکوسیستم یک جزیره دارای تنوع مختلف زیستی است که هائیتی نیز از این امر مستثنی نیست.

مطالعات جدید منتشر شده در آکادمی ملی علوم، نشان می دهد که کشورهای کارائیب کمتر از 1 درصد جنگل های اولیه خود را از دست داده اند و تخمین زده شده تا سال 2035، همه این جنگل ها از بین بروند و گونه های حیات وحش هائیتی( از ارکیده های بومی تا قورباغه موتزارت ) بدون داشتن مکان امنی برای زندگی، این منطقه را ترک خواهند کرد.

محققانی که تمام وقت خود را در زمینه مطالعه این جنگل ها گذرانده‌اند اعلام کردند که از روش های حمایت کننده تنوع زیستی، در مورد جنگل های بکر چندان راضی نیستند.

نویسندگان این مطلب که با محققان دانشگاه «تمپل»، سرویس جنگل های آمریکا و دانشگاه ایالتی «اورگن» فعالیت می کنند، اعلام کردند که انتظار می رود تا سال 2036، 83 درصد از گونه های هائیتی از دست رود.

محققان تصاویر ماهواره ای از پوشش جنگلی را از سال 1984 تا 2016 مورد بررسی قرار دادند. تجزیه و تحلیل ها در سال 1988 نشان داد که جنگل های اولیه (دست نخورده و بکر) 4/4 درصد از کل پوشش زمین هائیتی را تشکیل می دادند که تا سال 2016، این مقدار به 0.32 درصد کاهش یافته است. در مقایسه با 43 کوه و 50 جزیره در سال 1988، در حال حاضر فقط 8 کوه در هائیتی دارای جنگل اولیه هستند.

طبق داده های به دست آمده رشد ثانویه درختان که عمدتا جایگزین جنگل اصلی هائیتی شده است، بخش کوچکی از تنوع زیستی را پشتیبانی می کند. محققان 10 مورد از بلندترین کوه ها را از سال 2009 تا 2015 بررسی کرد و دریافتند که گونه های مختلف زیادی در جنگل های اولیه وجود داشته اند.

در قسمت های خاصی از کوه ها، متوسط غنای کل گونه ها، بدون جنگل های اولیه در هر قسمت به 66 درصد کاهش می یابد که این عدد در مورد گونه های بومی 88 درصد بود.

چرا جنگل اصلی در هائیتی تقریبا در حال از بین رفتن هستند؟ این اتفاق مسئله پیچیده ای است.

جنگل زدایی به قرن هفدهم و زمانیکه مستعمره نشین های فرانسوی درختان را برای استفاده مزارع از بین بردند باز می گردد. در زمان استعمار تولید ذغال و کشاورزی مدرن باعث از بین رفتن بیشتر جنگل های اولیه شد.

در حالی که بسیاری از فعالان محیط زیست به طور تاریخی فقر و مردم هائیتی را مقصر از دست رفتن درختان دانسته اند در سال 2016، یک هواشناس طی اظهاراتی دروغ ادعا کرد که کودکان گرسنه هائیتی این درختان را می خورند! برخی از دانشمندان ادعا کردند که از بین رفتن تدریجی جنگل ها از آنچه که در تحقیقات آمده بیشتر است.

«پیتر ومپلر» یکی از محققان دانشگاه Grand Valley از سال 2007 به مطالعه هائیتی و روش هایی که اعضای این جامعه برای حفاظت و نگهداری از درختان انجام می دهند پرداخت.

ومپلر اظهار داشت که پوشش درختان و تنوع زیستی در دوره ای که دانشمندان درحال مطالعه آن منطقه بوده اند کاهش یافته است. وی روشی ذهنی را برای اطمینان در مورد به صفر رسیدن جنگل های اولیه موجود، ارائه داد.

این محقق اعلام کرد که این مسئله باعث ایجاد ناامیدی در مورد از دست دادن تنوع زیستی و درختان، در میان مردم هائیتی خواهد شد.

ومپلر گفت:«این مقاله رویکرد جدید را در تعریف پوشش جنگلی ارائه داده است( جنگل اولیه) که باعث می شود بازگرداندن جنگل هائیتی عملا غیرممکن باشد.»

از تعریف مشخص شده این استنباط می شود که نمی توان یک جنگل اولیه را بازیابی کرد.

این محقق دانشگاه اظهار داشت که در این مطالعه تعریف بسیار دقیقی از پوشش جنگلی ارائه شده که تنها شامل رشد اولیه و مناطق با 70 درصد پوشش درختی می شود و این تعریف بسیار بالاتر از استانداردهایی است که سازمان ملل از آن ها استفاده می کند. در واقع مطالعات دیگر، 10 درصد را به عنوان آستانه در نظر می گیرند.

«اندرو تارتر»، که یک انسان شناس است و رابطه مردم هائیتی با درختان را مورد مطالعه قرار می دهد، اظهار داشت که این آستانه دقیق، دیدگاهی محافظه کارانه را ارائه می دهد. وی تاکید کرد که تنوع زیستی جنگل های ثانویه گرمسیری که دوباره رشد کرده اند نیز باید مورد توجه و حمایت قرار گیرد.

تارتر گفت:« رشد دوباره درختان طی سی سال در مناطق گرمسیری باعث به وجود آمدن درختان بلند قامت شده است.»

هیچ کس با مشکلاتی که از جنگل زدایی هائیتی به وجود می آید مخالف نیست؛ اما این موافقت از پیچیدگی این مسئله( جنگل زدایی) نمی کاهد به خصوص در مکان هایی که با استعمار و برده‌داری نیز مواجه هستند.

ارائه اعداد ناامیدکننده و تاریخ های نابودی و از بین رفتن درختان مشکلی را حل نخواهد کرد بلکه مردم هائیتی به فرصتی نیاز دارند تا زمین هایی که در آن ها زندگی می کنند را دوباره احیا کنند.

انتهای پیام/