تشنه نگاه داشتن دشت سیستان بخاطر منافع چند شرکت پیمانکار

بهره‌برداری از منبع آب عظیم، ارزان، شیرین و با کیفیت زابل مطالبه‌ای است که مردم محروم این منطقه از مسئولین کشور دارند تا موجب رونق اقتصادی و تحول مثبت در این منطقه شود.

به گزارش سرویس اقتصادی ایسکانیوز به نقل از خبرگزاری فارس ،منطقه سیستان این روزها با مشکلات آبی حادی روبروست که ادامه زندگی را برای مرزنشینان شرقی کشورمان هستند، دشوار نموده است. توفان‌های شن ناشی از وزش باد بر پیکر خشکیده و بی‌جان دریاچه هامون در کنار عدم تأمین حقابه هیرمند توسط افغانستان، مشکلاتی است که رفع آن را مسئولان کشور باید در خارج از مرزها پیگیری کنند. اما ... من از بیگانگان هرگز ننالم، که هر چه کرد با من، آن آشنا کرد! آنچه مشکلات آبی مردم رنج‌دیده سیستان را دو چندان می‌کند، محرومیتی است که از سوی مسئولان داخلی در بهره‌گیری از منابع آب‌های ژرف تازه کشف‌شده اعمال می‌شود. منبعی دائمی و عظیم از آب شیرین به حجم تقریبی هزار میلیارد مترمکعب معادل مصرف 170 سال آب شرب کل کشور که در قالب یک جریان تجدیدپذیرِ دائمی از زیر این منطقه عبور می‌کند و در نهایت بدون استفاده از کف دریای عمان به بیرون آمده و با آب شور دریا مخلوط و بلااستفاده می‌شود. چاه اکتشافی اخیراً حفاری‌شده در شهرستان زابل پس از طی روند بررسی‌ها و اطمینان از عدم بروز هیچ مشکلی توسط معاونت علمی، از عمق 2200 متری به صورت آرتزین و بدون نیاز به پمپاژ در حال آبدهی با دبی تقریبی 40 لیتر بر ثانیه است و جالب آن که برای حفر آن تاکنون تنها در حدود 25 میلیارد تومان هزینه شده است. این در حالی است که پروژه‌های آب‌رسانی دولت در این منطقه با صرف هزینه‌هایی چند صد برابر، یک‌هزارم آبِ ژرف کشف‌شده نیز تأمین آب نکرده و نخواهد کرد. به طور مثال در طرح پیشنهادی احداث واحد شیرین‌سازی و انتقال آب دریا از دریای عمان به مشهد، حجم سرمایه‌گذاری لازم بیش از 15 هزار و 300 میلیارد تومان برآورد شده است که البته موثر بودن یا نبودن اینگونه پروژه‌ها و آثار مخرب زیست‌محیطی آن از تجارب شکست‌خورده قبلی کشور در طرح‌های مشابه انتقال آب به آسانی قابل پیش‌بینی است. اما اگر قرار نبود دیار خشکیده سیستان از آب‌های ژرف سیراب شود، پس برای چه این چاه با بودجه دولتی حفر شد؟ حقیقت پنهان ماجرا آنجاست که وزارت نیرو از ابتدا مخالفتی جدی با بحث آب‌های ژرف نداشت زیرا که تصور نمی‌کرد بهره‌برداری از آن تا این حد ارزان‌تر از سایر روش‌ها باشد.

اما پس از آن به دلیل به خطر افتادن توجیه طرح‌های کلان آب‌رسانی خود که در آن‌ها عمدتاً شرکت‌های پیمانکاری وابسته به این وزارتخانه مشغولند، به مخالف استفاده از آب‌های ژرف تبدیل شد. طرح شبهاتی چون امکان آلوده بودن آب، احتمال فرونشست و وقوع زلزله، احتمال تشدید مسائل دیپلماسی منطقه‌ای و ... گوشه‌ای از بهانه‌هایی است که در مخالفت با استفاده از آب ژرف منطقه زابل از سوی برخی مسئولین به خاطر حفظ منافع شرکت‌های پیمانکاری‌شان وارد شده است. بهانه‌هایی که به بهای تشنگی مردم محروم سیستان، روند افسارگسیخته مهاجرت مردم این منطقه، و در نهایت کاهش ضریب امنیت مرزهای شرقی کشور تمام می‌شود. البته در این میان، سازمان محیط‌زیست نیز علم مخالفت با بهره‌برداری از آب منابع ژرف را بلند کرده، درحالی‌که این سازمان اخیراً شورابه‌های غلیظ برگشتی از فرآیند شیرین‌سازی آب دریا به سواحل را تهدیدی برای محیط‌زیست ساحلی و دریایی کشور نمی‌داند، اما حتی اجازه نمی‌دهد یک قطره آب چاه ژرف زابل بر روی زمین ریخته شود تا مبادا آبخوان‌های سطحی با آب ژرف آلوده شوند! آب ژرف خروجی از چاه مذکور در شرایط فعلی از سوی این سازمان فقط اجازه دارد در استخری کاملاً عایق‌بندی‌شده، تماماً تبخیر شود! یعنی دقیقاً اتفاقی که هم‌اکنون در حال رخ دادن است.

بهره‌برداری از منبع آب عظیم، ارزان، شیرین و با کیفیت زابل مطالبه‌ای است که مردم محروم این منطقه از مسئولین کشور دارند تا موجب رونق اقتصادی و تحول مثبت در این منطقه شود. پیگیری این مطالبه به‌حق،به نمایندگی مردم سیستان و مردم سایر مناطقی که استعداد اکتشاف و بهره‌برداری از آب‌های ژرف مشابه وجود دارد، مورد انتظار است ( لینک اصلی گزارش ).

کد خبر: 991231

وب گردی

وب گردی