به گزارش گروه علم و فناوری ایسکانیوز،به طور کلی بدن انسان به چند روش عمل تولید سلول را انجام می‌دهد. متدوال‌ترین این روش‌ها عملی به نام میتوز است. طی میتوز، یک سلول به سلول مشابه تبدیل شده و هسته‌ای مشابه شکل می‌گیرد. در ادامه سیتوپلاسم‌ها نیز پخش شده و سلول جدید وارد چرخه مربوط به خودش می‌شود.

دومین راه، ایجاد سلول از طریق سلول‌های بنیادی است. این‌ها سلول‌های خاصی هستند که در سرتاسر بدن یافت شده و تعدادشان نسبت به سلول‌های عادی کمتر است. آن‌ها می‌توانند نه تنها نمونه‌ مشابه خود را از طریق عمل میتوز ایجاد کنند بلکه قادر به تولید سلول های خونی و عصبی که نمی‌توانند مشابه خود را تولید کنند هم هستند.

برای کنترل رشد سلول‌های جدید، سلول‌های قدیمی باید از بین بروند. برای مثال، فاصله میان انگشت‌های پا و دست به دلیل کنترل چنین عملی است. به طور کلی، تمام سلول‌ها در نهایت روزی از کار افتاده و می‌میرند.

تفاوت‌های میان سلول‌ها

البته طول عمر هر سلول با دیگری یکسان نیست. مثلا سلول‌های نزدیک به معده هر ۲ روز یک بار تجدید می‌شوند زیرا اغلب با اسید‌های گوارش تماس دارند. سلول‌های پوستی طی دو الی سه هفته جایگزین می‌شوند که دلیل آن حفاظت از پوست شما است.

از سوی دیگر، عمر گلبول‌های قرمز به چهار ماه می‌رسد و گلبول‌های سفید که با عفونت‌ها مبارزه می‌کنند هم بین چند روز تا کمی بیشتر از یک دهه عمر دارند. در مقابل، سلول‌های چربی شما تقریبا ۱۰ سالی را زنده خواهند ماند. همچنین استخوان‌ها در بدن شما هر ۱۰ سال یک بار بازسازی می‌شوند. جدا از این موارد، بعضی از سلول‌ها مانند سلول‌های مغز،‌ مینای دندان و لنز چشم‌ها هیچ‌وقت بازسازی نخواهند شد.

در نتیجه، حتی پس از تمام این جایگزین شدن‌ها، بدنتان به طور کامل یک جسم جدید نیست. بدن شما از سلول‌های مختلفی ساخته شده که هر کدام از آن‌ها عملکرد و در نتیجه طول عمر متفاوتی داشته و «۷ سال» تنها نیمی از عمر تعداد زیادی از سلول‌های انسان محسوب می‌شود.

منبع:http://curiosity

انتهای پیام/