گروه فرهنگی ایسکانیوز در یادداشتی به بررسی وضعیت داوری جشنواره تئاتر فجر در بخش 2 پرداخته است: جشنواره تئاتر فجر در سی و هفتمین دوره خود که هم‌زمان با چهل سالگی انقلاب است، می تواند پس از گذشته چهار دهه رویدادی مناسب برای علاقه مندان به هنر تئاتر باشد؟ رویدادی که عنوان بین المللی را با خود به یدک می کشد و هنوز جای آثار معتبر جهانی در آن خالی است.

رویدادی که از نگاه ملی هم تا کنون نتوانسته موفقیت بسیاری کسب کند و باعث کشف ها استعدادهای تازه باشد. جشنواره های که یکی از جشن های انقلاب اسلامی در زمینه فرهنگ و هنر و در سطح ملی برگزار می شود اما نمی تواند هنرمندان سراسر کشور را راضی نگهدارد، هنرمندانی که از سراسر ایران به تهران می ایند تا بتوانند آثار تازه ای از کشورهای مختلف و نقاط دیگر سرزمین‌مان را رصد کنند اما تنها می توانند دو روز مهمان این جشنواره باشند و پس از اجرای نمایش خود باید به سرعت هتل محل اقامت خود را خالی کنند و به شهرهای خود بازگردند و بهره آنها از این فستیوال بین المللی تنها 2 روز است.

این هنرمندان با توجه به مدت کم حضورشان در طول برگزاری جشنواره حتی، به ندرت می توانند در کارگاه های تخصصی شرکت کنند، این در حالی است که انتظار می رود با توجه به تجمع مراکز آموزشی هنری در تهران، در زمان برگزاری جشنواره که می تواند فرصت مناسبی برای افزایش سطح دانش هنرمندان استان ها با حضور در کارگاه ها باشد اما این مهم با نگاهی به برنامه ریزی های مدیران جشنواره کمتر امکان پذیر خواهد بود.

در این یادداشت اما به مساله ای که شاید توجه چندانی به آن نشده اما از دیگر موضوعات مهم این رویداد هنری است پرداخته می شود، موضوعی که قطعا می تواند چالش های بین اقوام را کمتر کرده و در جشن چهل سالگی انقلاب اسلامی بیشتر باعث همدلی شود. در مسابقه ایران 2 که بیشتر آثارش مربوط به نمایش های برگزیده از جشنواره تئاتر استانی هستند و با این پیش زمینه باید منتظر دیدن گوناگونی تئاترهایی از اقوام مختلف از استان های مختلف کشور باشیم، موضوعی همیشه نادیده گرفته می شود.

توجه به اینکه ضروری است که شاید یکی از مواردی که در این سال ها باعث شده تا اهالی تئاتر در استان ها رشد کمتری از لحاظ کیفی داشته باشند و از فرهنگ ها و آیین های خود فاصله بگیرند نوع برخورد مدیران تئاتری، داوران و مخاطبان با هنرمندان تئاتر استان ها است.

در جشنواره تئاتر فجر با توجه به اینکه تئاتر استان ها نمود حضور قومیت های مختلف در جشنواره تئاتر فجر است، باید توجه ویژه ای به مقوله داوری در این بخش صورت بگیرد از این جهت که تا جای ممکن از داورانی که متعلق به استان و یا قومیت خاصی هستند پرهیز شود، زیرا این مورد باعث اختلاف بیشتری میان هنرمندان از استان های مختلف خواهد شد.

در این زمینه می توان این مثال را یادآوری کرد که امسال دو نمایش از استان کرمانشاه حضور دارند و در کنار آن دو داور از این استان در بخش ایران 2 به قضاوت می پردازند؛ حمیدرضا نعیمی و مسعود دلخواه، داورانی از استان کرمانشاه هستند که حضور آنها در این بخش می تواند برای سایر گروه ها از دیگر استان ها حساسیت برانگیز باشد هر چند این دو داور امتحان خود را در شرایط مختلف پس داده اند اما حضور آنها در این بخش می تواند حساسیت برانگیز باشد و بهتر بود پیش از انتخاب آنها در بخش مسابقه ایران 2 به گزینه های دیگری فکر کرد.

اما آنچه مسلم است نگاه تیزبین و کیفیت طلب این 2 دو هنرمند تئاتری است که می تواند با انتخاب های مناسب این شائبه را برای هنرمندان تئاتر استان ها بی اساس کند.

انتهای پیام/