به گزارش گروه دانشگاه ایسکانیوز به نقل از روزنامه فرهیختگان، روزهای پایانی هفته گذشته، دانشکده حقوق و علوم سیاسی سابق دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب میزبان تعدادی از اعضای هیات‌علمی بود، اما این‌بار آنها تدریس نمی‌کردند، بلکه مانند دانشجویان در کلاس‌های دانشکده می‌نشستند و آموزش می‌دیدند تا پس از بازگشت به واحدهای خود «حل مسئله» کنند.
«سرای برنامه علمی، انرژی و مواد» نامی بود که بر این واحد دانشگاهی اطلاق می‌شد و این سرا دانشکده حقوق و علوم سیاسی سابق واحد تهران جنوب بود.
برای جویا شدن از احوالات این دوره، سراغ روح‌الله حمیدی مطلق مسئول این دوره رفتیم. او دارای مدرک دکتری سیاستگذاری علم و تکنولوژی است (دوره مشترک بین دانشگاه شریف و suss ex انگلیس) و در حال حاضر در دانشگاه صنعتی شریف در پژوهشکده سیاستگذاری دانشگاه فعالیت دارد و عضو هیات‌مدیره و رئیس آکادمی نوآوری و حکمرانی این دانشگاه نیز هست.
ابتدا از او درباره اینکه این دوره چیست، سوال کردیم و او در پاسخ گفت: «پس از آنکه دکتر طهرانچی «دانشگاه حل مسئله» را مطرح کرد، مأموریت ویژه‌ای به بنده دادند که فرهنگ دانشگاه کارآفرین و حل مسئله را در دانشگاه ترویج کنم. در واقع این دوره برای آن است که اساتید بدانند و اطلاع داشته باشند مفاهیم، نظریات و پایه حل کردن مسائل در دانشگاه‌ها چه چیزی است؟»
کلیدواژه «حل مسئله» مدت‌هاست در دانشگاه آزاد اسلامی به کار برده می‌شود، اما اینکه چقدر مدیران آن را جدی گرفته‌اند، نکته‌ای بود که از حمیدی سوال کردیم.
او با اشاره به اینکه در روز اول دوره (چهارشنبه) دکتر طهرانچی شخصاً از این دوره بازدید کرد، گفت: «اینکه رئیس دانشگاه آزاد اسلامی با آن همه مشغله کاری وقت می‌گذارد و از نزدیک با اساتید حاضر در این دوره گفت‌وگو می‌کند، یعنی اهمیت دادن و شعاری فرض نکردن موضوع. در اصل فرهنگ‌سازی در بدنه دانشجویی و اعضای هیات‌علمی در این دوره جایگاه زیادی دارد و همین‌که بتوانیم در استان‌های دیگر هم این فضا را به وجود آوریم و اساتید را درگیر کنیم، این فرهنگ‌سازی می‌تواند به خوبی ابتدا در تهران و سپس در استان‌های دیگر جا بیفتد. وقتی فرهنگ‌سازی صورت گیرد، با تغییر مدیران در سطوح مختلف دانشگاه هم این مدل همچنان راه خود را می‌رود.»
در ادامه گفت‌وگو با حمیدی، از او سوال کردیم که این اساتید پس از پایان دوره قرار است دقیقاً چه فعالیت‌هایی در واحدها و گروه‌های خود انجام دهند؟
حمیدی پاسخ داد: «برخی اساتید پیشنهاد دادند آموزش‌های دیگری نیز برای آنها درنظر بگیریم تا پس از اتمام دوره بتوانند به‌عنوان مربی در خدمت بقیه اساتید دانشگاه باشند و در این روش همه دانشگاه، واحدها، گروه و دانشکده‌ها درگیر می‌شوند؛ یعنی حتی دانشجویان را هم می‌توان در این برنامه‌ریزی قرار داد و آنها را با اساتید در گروه‌های خاصی تعریف کرد، اما این دوره در طول 12 ساعتی که روزانه برگزار می‌شد، دقیقاً به اساتید و هیات‌علمی پروژه محول و در گروه‌های چندنفره درباره آن طرح‌ها بحث و گفت‌وگو شد و پس از آن نتیجه بحث بین اساتید دیگر دوباره به اشتراک گذاشته می‌شود تا خروجی نهایی مورد نظر همه حاصل شود.»
کار کردن با هیات‌علمی‌ها البته سختی‌های خود را دارد؛ اینکه آنها به فکر پایان ساعت کلاس نیستند و به خروجی حاصل‌شده توجه می‌کنند را هم در ادامه نکته‌های حمیدی می‌توان استنباط کرد.
حمیدی طراح کلی پروژه نظام موضوعات نیز بوده و تأکید دارد توسعه کلی تحول در دانشگاه و پایش را برای اولین بار در دانشگاه آزاد اسلامی راه‌اندازی کرده است.
آ‌ن‌طور که حمیدی عنوان کرد، مدل کلی تحول به سمت «دانشگاه حل مسئله» قرار است برای تعدادی از واحدهای استان تهران اجرا شود و چندین سرا نیز راه‌اندازی شود که اولین آنها «سرای برنامه علمی، انرژی و مواد» بود که در دانشکده حقوق و علوم سیاسی واحد تهران جنوب سابق راه‌اندازی شده است. واحد تهران جنوب هم داوطلب شده است که سرای دیگری راه‌اندازی کند و واحدهای تهران غرب، شرق و شمال هم در حال راه‌اندازی سرایی دیگر هستند.
این سراها قرار است به سمت تحول و برنامه‌ریزی و جاری‌سازی راه‌حل پیش برود و در آنها اساتید آموزش ببینید و مدل‌های کوچکی از حل مسئله را به طرح و برنامه‌ریزی اختصاص دهند تا پس از تمرین بتوانند مسائل دیگری را که بزرگ‌تر هستند، در دانشگاه به نتیجه مثبت برسانند.
پس از گفت‌وگو با او سراغ کلاس‌هایی که اساتید در آنها به صورت تیمی کار می‌کردند، رفتیم.
اگر بخواهیم خروجی کار دانشگاه را به‌عنوان راهگشای مسائل ببینیم، باید مسائل را در دانشگاه وارد کنیم و اگر این مسائل در دانشگاه حل نشوند، هیچ راه دیگری جز تعطیلی آنها نداریم، چون دیگر دوره آموزشی بودن صرف دانشگاه به اتمام رسیده است. در واقع در این دوره‌ها عبارت «دانشگاه حل مسئله» مبنای فعالیت‌ها بود، چراکه همه چیز باید حول این محور قرار می‌گرفت. حتی آموزشی هم که در کلاس‌ها توسط این اساتید به دانشجویان داده می‌شد هم باید در این حل مسئله‌ها گنجانده می‌شد.
در این کلاس‌ها هر گروهی یک پروژه داشت و در این دو روز کاملاً فاز عملیاتی و اجرایی پیشرفته‌ای بر فضای آنها حاکم بود.
انتهای پیام/
