به گزارش گروه علم وفناوری ایسکانیوز به نقل از دانشگاه آرهاوس، در حالی که مشخص کردن سهم ژن ها در توسعه اختلالات طیف اوتیسم دشوار است، محققان در حال حاضر مجموعه‌ای از ژن های متعددی را که در همه انواع اوتیسم رایج هستند، ایجاد کرده اند.

همچنین آنها ژن هایی را شناسایی کرده اند که عواملی خطرناک برای فرم های خاصی به شمار می روند. این ژن ها مسئول توسعه مناسب کورتکس مغز هستند.

انتظار می رود عامل ارثی اوتیسم (حدود 80٪) یافته های جدید تشخیص و مشاوره بهتری را برای فردی که مبتلا به یکی از اشکال اوتیسم است، فراهم کند.

« اوتیسم » یا « درخودماندگی » نوعی اختلال رشدی (از نوع روابط اجتماعی) است. در سال‌های اخیر، توجه زیادی به برخی از بیماری‌های نوروبیولوژیکی کودکان از جمله اوتیسم (Autism Spectrum Disorder) شده است. اوتیسم بیماری است که منجر به ایجاد مشکلاتی در گفتار، انجام مهارت‌های اجتماعی و نیز بروز حرکات تکراری، کلیشه‌ای و رفتارهای بی هدف می‌شود.

قشر مغز لایه نازک از جنس ماده خاکستری است که سطح مغز را می پوشاند. این لایه از سلول‌های عصبی مغز تشکیل شده است. ضخامت آن در نواحی مختلف مغز متفاوت است اما تقریباً در همه جا ضخامتی بین ۲ تا ۴ میلی‌متر دارد.

از نظر سلولی قشر مغز از ۶ لایه روی هم تشکیل شده است. البته ضخامت هر لایه در نواحی مختلف قشر متفاوت است و در برخی نواحی مغز برخی از این لایه‌ها ممکن است وجود نداشته باشند.

انتهای پیام/