به گزارش باشگاه دانشجویی (ایسکانیوز)، پروفسور قاسم آهنگری در ارتباط زنده تلفنی با برنامه "خیابان فرصت" با ابراز تاسف از عدم آشنایی ما نسبت به پژوهش در عصر انقلاب علمی گفت: ناصرالدین شاه را در سفر به خارج به دانشگاهی بردند و با ماری کوری آشنا کردند ولی با بلوایی که به پا کرد، او را از دانشگاه بیرون راندند.
وی عصر دوم را ناظر بر انفجار علمی دانست و تصریح کرد: در این عصر سرعت پیشرفت و تحول آنچنان سریع است که همبستگی میاد نهادهای علمی و پژوهشی نوعی درآمیختگی را ایجاد کرده و لذا سوالات در اسرع وقت به دانشگاه‌ها و مراکز پژوهشی منتقل می‌شود.
آهنگری در این سیر، رقابت را دارای بالاترین ارزش دانست و گفت: وقتی یک خودروی ۱۹۶۰ همچنان تولید می‌شود و خیال تولید کننده هم بابت مشتری آسوده است، قطعا از بازار رقابت خارج می‌شود؛ پس رقابتی وجود ندارد که تولید کننده درپی بهینه سازی حرکت کند.
وی اضافه کرد: در چنین روندی، مراکز پژوهشی و دانشگاهی مسیر مورد برنامه ریزی خود را پیش می‌برند.
آهنگری گفت: نیروی انسانی در امر پژوهش در ایران بی نظیر است؛ کما اینکه در بازدیدهایی که از مراکز علمی خارج از کشور یا سخنرانی در آنجا داشته‌ایم، این‌ها دقیقا می‌خواستند دست ما را ببوسند.
وی لزوم مدیریت پژوهش از طریق کارخانه‌ها و مراکز تولیدی را یادآور شد و افزود: در ساختارهای اساسی، پژوهش باید در دل دانشگاه باشد؛ نه اینکه دانشگاه بصورت مستقل و پژوهشگاه نیز جداگانه کار کند.
آهنگری یادآوری کرد: در غرب و حتی چین و روسیه مراکز دانشگاهی مبتنی بر نیروی انسانی بوده و پژوهشگاه‌ها در دل این مجموعه‌ها حضور دارند که مستقیما به صنعت لینک می‌شوند.
عضو هیئت علمی دپارتمان ژنتیک پزشکی با اشاره به اینکه پژوهش و دانشگاه در کشورمان بگونه‌ای عمل می‌کند که گویی "از سر گشاد شیپور می‌دمیم" اظهار کرد: ما سوالات را از سمت دانشگاه به سوی پژوهش هدایت کرده‌ایم؛ چراکه درپی کارهای صرف پژوهشی هستیم و برای نیل بدین مقصود، دست به پروژه سازی زده و پروژه‌هایی را برای پژوهش تعریف می‌کنیم.
آهنگری ادامه داد: مراکز تولید در راستای رقابت، سوالاتی را برای دانشگاه طرح نمی‌کند و درخواست پروژه‌ای را به پژوهشگاه‌ها نمی‌دهند. در نتیجه این مراکز علمی و تحقیقاتی هم نمی‌توانند بیکار بنشینند و لذا برای خود پروژه‌هایی را تعریف می‌کنند.
وی گفت: ما در تولید پژوهش با ضعف روبرو هستیم؛ چراکه سابقه تولید از آموزش بیشتر است و بنده می‌دانم حدود ۲ دهه است که دوره‌های آموزش تکمیلی را به شکل کنونی راه اندازی کرده‌ایم و هیچگاه سوالی درباره چرایی راه اندازی آن از خود نپرسیده‌ایم.
انتهای پیام/
نظر شما