به گزارش باشگاه خبرنگاران دانشجویی ایران(ایسکانیوز)، 250 نفر از اعضای هیئت علمی دانشگاه‌های کشور با درجه استاد تمامی با اعتراض به تأخیر­ نهادهای سیاست­گذار و مجری در حوزه علم، فناوری و فرهنگ برای نوسازی آیین نامه ارتقاء  و ترفیع علمی اعضای هیئت‌­های علمی در دانشگاه‌­ها در نامه‌ای به سعید عاملی دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی و منصور غلامی  وزیر علوم، تحقیقات و فناوری نوشتند؛ با توجه به تأخیر­های سیاستگذاران، آیین نامه­‌ای را بر مبنای ظرفیت­­‌های علمی ایران اسلامی و مبتنی بر خرد جمعی دانشگاهیان در بهار1400 پیشنهاد خواهند کرد.

در بخش ابتدایی این نامه آمده است: انقلاب شکوهمند اسلامی در حالی وارد گام دوم و نیز دومین مرحله از مراحل تمدنی خویش؛ در خودسازی، جامعه‌پردازی و تمدن‌سازی نقل مکان کرده، که از چالش­ها و موانع ادوار پیشین عبور نموده است؛ آرمان­های جهان شمول آن که زمانی صدای آن فقط از ایران اسلامی طنین­ انداز بود، اینک در بین ملت­‌های مسلمان و مستضعفین جهان به جریانی زنده تبدیل شده است. اکنون جمهوری اسلامی در نقطه عطف و پیچی تاریخی قرار دارد، نقطه‌­ای که می­‌تواند مرکزی برای بازتاب تولید قدرت ملّی برآمده از هویت ایرانی – اسلامی باشد؛ در این برهه سرنوشت­‌ساز، یکی از نهادهای مهم و توانمند نظام مقدس جمهوری اسلامی که مسئولیت و نقش خطیری در دستیابی به آرمان­‌های بلند آن در سطوح ملّی و بین المللی بر عهده دارند، همانا دانشگاه­‌ها و مراکز آموزش عالی کشور است. گو اینکه معمار کبیر انقلاب اسلامی، حضرت امام خمینی (ره) نیز دانشگاه­‌ها را «مبدا همه تحولات و مقدرات یک کشور» نامیدند؛ از این رو تحول در این نهاد می­تواند به موتور پیشران اعتلای کشور در سایر نهادها و عرصه­ها تبدیل شده و خود نیز الگویی برای دانشگاه تمدن­‌ساز، پیشرفتگی علم و فناوری تراز اسلامی و همچنین واجد حکمرانی تراز اسلامی در بین ملت­‌های مسلمان و مستعضفان عالم باشد.

در این نامه مطرح شده است: سیر تحول، پیشرفت و عملکرد دانشگاه­‌ها و مؤسسات آموزش عالی کشور در گام اول انقلاب بویژه با گذشت دو دهه از نهضت تولید علم، جنبش­ نرم­‌افزاری و نوزایش علمی،  به اذعان مؤسسات معتبر بین‌­المللی و ناظران جهانی نشان می‌دهد که در عرصه‌­های مختلف آموزشی، پژوهشی و فناوری، دستاوردها و ثمرات درخشان، بالنده و شگفت­آور به روی ملّت و میهن اسلامی گشوده شده که از آن جمله می­توان به فعالیت هزاران شرکت و مؤسسه دانش­بنیان و فناور در نقاط مختلف کشور، قرار گرفتن تعدادی از دانشگاه­‌های کشور در زمره 1 درصد دانشگاه­های برتر جهان، افزایش چشم­گیر سهم ایران (2 درصد) در تولید علم جهان، کسب رتبه 21 جهان در مقالات علمی کیفی پر استناد، پیشرفت­های چشم­گیر در حوزه­‌های دانش پزشکی همچون سلول­‌های بنیادی، ترمیم ضایعات نخاعی، تولید داروهای راهبردی، شبیه­ سازی حیوانات و دستیابی به رتبه نخست منطقه و رتبه 17 جهانی در تولیدات علمی، کسب رتبه پنجم جهانی در عرصه نانو و صادرات محصولات دانش­بنیان مبتنی بر نانو به 47 کشور جهان، قرار گرفتن در بین 12 کشور دارای چرخه کامل فناوری فضایی و 8 کشور پیشرفته جهان در دانش علمی و فناوری هسته­‌ای و ده‌­ها پیشرفت علمی و فناوری در صنایع دفاعی، موشکی، هوافضا، زیست فناوری  اشاره کرد.

استادان در این نامه بیان کردند: از سویی بنا به بیان رهبر فرزانه انقلاب اسلامی (مدظله العالی)، «همه‌وهمه [این دستاوردها] در حالی اتّفاق افتاده که کشور دچار تحریم‌­های مالی و علمی بوده و ما با وجود دشمن در جهت مخالف جریان دشمن‌ساز، به رکوردهای بزرگ دست یافته‌ایم و این نعمت بزرگی است که به‌خاطر آن باید روز و شب خدا را سپاس گفت».با این وصف امّا با توجه به بررسی های تجربی و ارزیابی های میدانی و نیز نظر معظم له : «این راه طی‌شده، با همه‌ی اهمّیّتش فقط یک آغاز بوده است و نه بیشتر. ما هنوز از قلّه‌های دانش جهان بسیار عقبیم؛ باید به قلّه‌ها دست یابیم. باید از مرزهای کنونی دانش در مهم‌ترین رشته‌ها عبور کنیم. ما از این مرحله هنوز بسیار عقبیم».

در این نامه تاکید شده است: از دیگر سو پر واضح است که یکی از مهم­ترین محورهای پیشرفت­های بدست آمده در «گام اول انقلاب» و همچنین  از ارکان ادامه مسیر پرشتاب علمی و نیز رفع عقب­ماندگی­ها در نیل به قله­های دانش و عبور از مرزهای علم و پژوهش در «گام دوم انقلاب»، همانا «اعضای ارجمند هئیت­‌های علمی» و نظامات حاکم بر آن­ها، یعنی «آئین­نامه ارتقای مرتبه علمی ایشان» است. در واقع آئین‌­نامه ارزیابی و ارتقا مرتبه علمی اعضای هیئت علمی را می­توان یکی از ابزارهای بالقوه وگلوگاه­ مهم تحقق ظرفیت­‌‍های «علم و پژوهش» در بیانیه گام دوم انقلاب و نیز مقوّم تحقق سیاست­‌های کلی علم و فناوری و نقشه جامع علمی کشور دانست. علی­رغم نقاط قوت و نقشی که آئین­نامه ارتقا در جهت­‌دهی و نظام­‌مند کردن فعالیت­‌های اعضای هئیت علمی، رشد پرشتاب تولیدات علمی و ارتقا رتبه و جایگاه علمی کشور در منطقه و جهان داشته؛ اما دارای نقاط ضعف اساسی نیز است که به خصوص می­‌توان به یکسان­‌نگری و توجه نکردن به تنوع مأموریتی، کارکردی و مقتضیات زیرنظام‌­های آموزش عالی کشور (اعم از دولتی، آزاد، پیام نور، فنی - حرفه‌­ای، علمی و کاربردی)، علوم و رشته­‌ها (اعم از مهارتی، ترویجی و نظری) و غلبه کمیت­‍‌گرایی بر کیفیت در فعالیت‌­های چهارگانه مدنظر آئین­‌نامه اشاره کرد که از جمله مصادیق آن می­توان؛ به غفلت در تقلیل آموزش به کمیت تدریس و غفلت از تکثیر و پرورش شاگردان تراز، پایین بودن جایگاه پژوهش­های علمی و فناوری مسئله ­محور و مأموریت­گرا در فعالیت‌­های اعضای هئیت علمی، کم ­توجهی به مسئولیت‌­های اجتماعی و عینیت­ بخشی دستاوردهای پژوهشی و فناوری در حل مسائل و نیازهای کشور را اشاره کرد.

در بخش دیگر ی از این نامه آمه است: این در حالی است که در اسناد مختلف بالادستی نظام آموزش عالی و علم و فناوری کشور از جمله در اقدام ملی 21 ذیل راهبرد کلان 6 در نقشه جامع علمی کشور بر لزوم «باز تعریف نظام ارتقا اعضای هیئت علمی و پژوهشگران بر اساس ضوابط کیفی و اهداف و ارزش های نقشه جامع علمی کشور» تصریح و همچنین در بند الف ماده 16 قانون برنامه پنجم توسعه کشور نیز صراحتاً بر «بازنگری آیین ­نامه ارتقا اعضای هیئت علمی به نحوی که تا 50% امتیازات پژوهشی اعضا هیئت علمی معطوف به رفع مشکلات کشور باشد» تأکید شده است.

در این نامه عنوان شده است: هر چند آئین­نامه ارتقاء مرتبه علمی اعضای هیئت علمی در طی سال‌های اخیر به صورت مکرر بازنگری و اصلاح  شده و اصلاح گران دلسوز نیز سعی داشته تا فعالیت­‌های اعضای هئیت علمی را در راستای نیل به دانشگاه مأموریت­گرا در چشم انداز دانشگاه تمدن‌ساز و پشتیبان تمدن نوین ایرانی – اسلامی و اهداف نظام علم و فناوری کشور جهت­  دهی و تداوم بخشند و در این راستا اقدامات ارزشمند و قابل تقدیری نیز انجام یافته، اما نقدهای اصلی و جدی کماکان در ماده‌­های چهارگانه آئین ­نامه، پابرجا بوده و نیازمند بازنگری و تحول اساسی  است.

در بخش دیگری از این نامه آمده است: به این ­منظور و متناسب با ضعف‌­ها و نقدهایی که ذکر شد، و نیز به دلیل تأخیرهای سیاستگذاران در رفع موضوع، بر آن هستیم بازنگری و تحول در آئین­نامه ارتقاء مرتبه علمی استادان دانشگاه­ها را مبتنی بر مشارکت جمعی و با حضور  با گروه­ های مرکب از استادان معتمد و پژوهشگران مجرب کشور مورد بررسی و بازنگری قرار داده و در همین راستا، مطالبات ملّی بزرگ ایران و مقام معظم رهبری (مد ظله العالی) در حوزه آموزش عالی و علم و فناوری، سیاست­ ها و قوانین بالادستی (سیاست‌های کلی علم و فناوری، نقشه جامع علمی کشور، سند اسلامی شدن دانشگاه‌ها)، آئین‌نامه‌های قبلی و فعلی ارتقا، چارچوب‌­ها، ضوابط و معیارهای دانشگاه‌های برتر جهان و منطقه در نسبت با ظرفیت­ های ایران بزرگ مورد ارزیابی واقع خواهد شد؛ در گام نخست، با صاحب‌نظران و مسئولان سیاستگذاری و اجرایی حوزه آموزش عالی، علم و فناوری کشور از جمله هئیت ممیزه برخی از دانشگاه‌ها نیز مصاحبه و گفت و گو شد.

در بخش پایانی این نامه آمده است: در نهایت بر اساس مطالعات فوق مقرر است، آئین‌نامه و شیوه­‌نامه اجرایی پیشنهادی ارتقا مرتبه علمی اعضای هئیت علمی مؤسسه‌­های آموزش عالی، پژوهشی و فناوری دولتی و وابسته به دستگاه­های اجرایی تا اواخر فروردین ماه 1400 تدوین و تقدیم سیاستگذاران و مجریان شود؛ انتظار دارد دستگاه ­های سیاست گذار در حوزة علم، فناوری و فرهنگ با پیوستن به این ایدة ضروری، ملّی و تاریخی ، تأخیرهای خویش را در کمک به تحقق دانشگاه مأموریت­گرا، مرجع و تمدن­ساز جبران کنند.

انتهای پیام/