به گزارش باشگاه خبرنگاران دانشجویی ایران(ایسکانیوز)، 250 نفر از اعضای هیئت علمی دانشگاههای کشور با درجه استاد تمامی با اعتراض به تأخیر نهادهای سیاستگذار و مجری در حوزه علم، فناوری و فرهنگ برای نوسازی آیین نامه ارتقاء و ترفیع علمی اعضای هیئتهای علمی در دانشگاهها در نامهای به سعید عاملی دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی و منصور غلامی وزیر علوم، تحقیقات و فناوری نوشتند؛ با توجه به تأخیرهای سیاستگذاران، آیین نامهای را بر مبنای ظرفیتهای علمی ایران اسلامی و مبتنی بر خرد جمعی دانشگاهیان در بهار1400 پیشنهاد خواهند کرد.
در بخش ابتدایی این نامه آمده است: انقلاب شکوهمند اسلامی در حالی وارد گام دوم و نیز دومین مرحله از مراحل تمدنی خویش؛ در خودسازی، جامعهپردازی و تمدنسازی نقل مکان کرده، که از چالشها و موانع ادوار پیشین عبور نموده است؛ آرمانهای جهان شمول آن که زمانی صدای آن فقط از ایران اسلامی طنین انداز بود، اینک در بین ملتهای مسلمان و مستضعفین جهان به جریانی زنده تبدیل شده است. اکنون جمهوری اسلامی در نقطه عطف و پیچی تاریخی قرار دارد، نقطهای که میتواند مرکزی برای بازتاب تولید قدرت ملّی برآمده از هویت ایرانی – اسلامی باشد؛ در این برهه سرنوشتساز، یکی از نهادهای مهم و توانمند نظام مقدس جمهوری اسلامی که مسئولیت و نقش خطیری در دستیابی به آرمانهای بلند آن در سطوح ملّی و بین المللی بر عهده دارند، همانا دانشگاهها و مراکز آموزش عالی کشور است. گو اینکه معمار کبیر انقلاب اسلامی، حضرت امام خمینی (ره) نیز دانشگاهها را «مبدا همه تحولات و مقدرات یک کشور» نامیدند؛ از این رو تحول در این نهاد میتواند به موتور پیشران اعتلای کشور در سایر نهادها و عرصهها تبدیل شده و خود نیز الگویی برای دانشگاه تمدنساز، پیشرفتگی علم و فناوری تراز اسلامی و همچنین واجد حکمرانی تراز اسلامی در بین ملتهای مسلمان و مستعضفان عالم باشد.
در این نامه مطرح شده است: سیر تحول، پیشرفت و عملکرد دانشگاهها و مؤسسات آموزش عالی کشور در گام اول انقلاب بویژه با گذشت دو دهه از نهضت تولید علم، جنبش نرمافزاری و نوزایش علمی، به اذعان مؤسسات معتبر بینالمللی و ناظران جهانی نشان میدهد که در عرصههای مختلف آموزشی، پژوهشی و فناوری، دستاوردها و ثمرات درخشان، بالنده و شگفتآور به روی ملّت و میهن اسلامی گشوده شده که از آن جمله میتوان به فعالیت هزاران شرکت و مؤسسه دانشبنیان و فناور در نقاط مختلف کشور، قرار گرفتن تعدادی از دانشگاههای کشور در زمره 1 درصد دانشگاههای برتر جهان، افزایش چشمگیر سهم ایران (2 درصد) در تولید علم جهان، کسب رتبه 21 جهان در مقالات علمی کیفی پر استناد، پیشرفتهای چشمگیر در حوزههای دانش پزشکی همچون سلولهای بنیادی، ترمیم ضایعات نخاعی، تولید داروهای راهبردی، شبیه سازی حیوانات و دستیابی به رتبه نخست منطقه و رتبه 17 جهانی در تولیدات علمی، کسب رتبه پنجم جهانی در عرصه نانو و صادرات محصولات دانشبنیان مبتنی بر نانو به 47 کشور جهان، قرار گرفتن در بین 12 کشور دارای چرخه کامل فناوری فضایی و 8 کشور پیشرفته جهان در دانش علمی و فناوری هستهای و دهها پیشرفت علمی و فناوری در صنایع دفاعی، موشکی، هوافضا، زیست فناوری اشاره کرد.
استادان در این نامه بیان کردند: از سویی بنا به بیان رهبر فرزانه انقلاب اسلامی (مدظله العالی)، «همهوهمه [این دستاوردها] در حالی اتّفاق افتاده که کشور دچار تحریمهای مالی و علمی بوده و ما با وجود دشمن در جهت مخالف جریان دشمنساز، به رکوردهای بزرگ دست یافتهایم و این نعمت بزرگی است که بهخاطر آن باید روز و شب خدا را سپاس گفت».با این وصف امّا با توجه به بررسی های تجربی و ارزیابی های میدانی و نیز نظر معظم له : «این راه طیشده، با همهی اهمّیّتش فقط یک آغاز بوده است و نه بیشتر. ما هنوز از قلّههای دانش جهان بسیار عقبیم؛ باید به قلّهها دست یابیم. باید از مرزهای کنونی دانش در مهمترین رشتهها عبور کنیم. ما از این مرحله هنوز بسیار عقبیم».
در این نامه تاکید شده است: از دیگر سو پر واضح است که یکی از مهمترین محورهای پیشرفتهای بدست آمده در «گام اول انقلاب» و همچنین از ارکان ادامه مسیر پرشتاب علمی و نیز رفع عقبماندگیها در نیل به قلههای دانش و عبور از مرزهای علم و پژوهش در «گام دوم انقلاب»، همانا «اعضای ارجمند هئیتهای علمی» و نظامات حاکم بر آنها، یعنی «آئیننامه ارتقای مرتبه علمی ایشان» است. در واقع آئیننامه ارزیابی و ارتقا مرتبه علمی اعضای هیئت علمی را میتوان یکی از ابزارهای بالقوه وگلوگاه مهم تحقق ظرفیتهای «علم و پژوهش» در بیانیه گام دوم انقلاب و نیز مقوّم تحقق سیاستهای کلی علم و فناوری و نقشه جامع علمی کشور دانست. علیرغم نقاط قوت و نقشی که آئیننامه ارتقا در جهتدهی و نظاممند کردن فعالیتهای اعضای هئیت علمی، رشد پرشتاب تولیدات علمی و ارتقا رتبه و جایگاه علمی کشور در منطقه و جهان داشته؛ اما دارای نقاط ضعف اساسی نیز است که به خصوص میتوان به یکساننگری و توجه نکردن به تنوع مأموریتی، کارکردی و مقتضیات زیرنظامهای آموزش عالی کشور (اعم از دولتی، آزاد، پیام نور، فنی - حرفهای، علمی و کاربردی)، علوم و رشتهها (اعم از مهارتی، ترویجی و نظری) و غلبه کمیتگرایی بر کیفیت در فعالیتهای چهارگانه مدنظر آئیننامه اشاره کرد که از جمله مصادیق آن میتوان؛ به غفلت در تقلیل آموزش به کمیت تدریس و غفلت از تکثیر و پرورش شاگردان تراز، پایین بودن جایگاه پژوهشهای علمی و فناوری مسئله محور و مأموریتگرا در فعالیتهای اعضای هئیت علمی، کم توجهی به مسئولیتهای اجتماعی و عینیت بخشی دستاوردهای پژوهشی و فناوری در حل مسائل و نیازهای کشور را اشاره کرد.
در بخش دیگر ی از این نامه آمه است: این در حالی است که در اسناد مختلف بالادستی نظام آموزش عالی و علم و فناوری کشور از جمله در اقدام ملی 21 ذیل راهبرد کلان 6 در نقشه جامع علمی کشور بر لزوم «باز تعریف نظام ارتقا اعضای هیئت علمی و پژوهشگران بر اساس ضوابط کیفی و اهداف و ارزش های نقشه جامع علمی کشور» تصریح و همچنین در بند الف ماده 16 قانون برنامه پنجم توسعه کشور نیز صراحتاً بر «بازنگری آیین نامه ارتقا اعضای هیئت علمی به نحوی که تا 50% امتیازات پژوهشی اعضا هیئت علمی معطوف به رفع مشکلات کشور باشد» تأکید شده است.
در این نامه عنوان شده است: هر چند آئیننامه ارتقاء مرتبه علمی اعضای هیئت علمی در طی سالهای اخیر به صورت مکرر بازنگری و اصلاح شده و اصلاح گران دلسوز نیز سعی داشته تا فعالیتهای اعضای هئیت علمی را در راستای نیل به دانشگاه مأموریتگرا در چشم انداز دانشگاه تمدنساز و پشتیبان تمدن نوین ایرانی – اسلامی و اهداف نظام علم و فناوری کشور جهت دهی و تداوم بخشند و در این راستا اقدامات ارزشمند و قابل تقدیری نیز انجام یافته، اما نقدهای اصلی و جدی کماکان در مادههای چهارگانه آئین نامه، پابرجا بوده و نیازمند بازنگری و تحول اساسی است.
در بخش دیگری از این نامه آمده است: به این منظور و متناسب با ضعفها و نقدهایی که ذکر شد، و نیز به دلیل تأخیرهای سیاستگذاران در رفع موضوع، بر آن هستیم بازنگری و تحول در آئیننامه ارتقاء مرتبه علمی استادان دانشگاهها را مبتنی بر مشارکت جمعی و با حضور با گروه های مرکب از استادان معتمد و پژوهشگران مجرب کشور مورد بررسی و بازنگری قرار داده و در همین راستا، مطالبات ملّی بزرگ ایران و مقام معظم رهبری (مد ظله العالی) در حوزه آموزش عالی و علم و فناوری، سیاست ها و قوانین بالادستی (سیاستهای کلی علم و فناوری، نقشه جامع علمی کشور، سند اسلامی شدن دانشگاهها)، آئیننامههای قبلی و فعلی ارتقا، چارچوبها، ضوابط و معیارهای دانشگاههای برتر جهان و منطقه در نسبت با ظرفیت های ایران بزرگ مورد ارزیابی واقع خواهد شد؛ در گام نخست، با صاحبنظران و مسئولان سیاستگذاری و اجرایی حوزه آموزش عالی، علم و فناوری کشور از جمله هئیت ممیزه برخی از دانشگاهها نیز مصاحبه و گفت و گو شد.
در بخش پایانی این نامه آمده است: در نهایت بر اساس مطالعات فوق مقرر است، آئیننامه و شیوهنامه اجرایی پیشنهادی ارتقا مرتبه علمی اعضای هئیت علمی مؤسسههای آموزش عالی، پژوهشی و فناوری دولتی و وابسته به دستگاههای اجرایی تا اواخر فروردین ماه 1400 تدوین و تقدیم سیاستگذاران و مجریان شود؛ انتظار دارد دستگاه های سیاست گذار در حوزة علم، فناوری و فرهنگ با پیوستن به این ایدة ضروری، ملّی و تاریخی ، تأخیرهای خویش را در کمک به تحقق دانشگاه مأموریتگرا، مرجع و تمدنساز جبران کنند.
انتهای پیام/
نظر شما