به گزارش باشگاه خبرنگاران دانشجویی(ایسکانیوز)، سید حمید صادق زاده؛ سال ۱۳۹۹ فوتبال ایران خود را آماده می‌کرد تا در دیدارهای ملی با شکست دادن بحرین و عراق ضمن گرفتن انتقام از آنها، خود را به صدر جدول گروهش در رقابت های مقدماتی جام جهانی ۲۰۲۲ قطر برساند اما همه گیر شدن ویروس کرونا اجازه نداد چنین اتفاقی بیفتد. ادامه رقابت‌های باشگاهی ایران نیز تحت تاثیر قرار گرفتند و بعد از تاخیری که در اجرای برنامه ریزی انجام شده از سوی سازمان لیگ رخ داد تیم‌ها به صورت کج دار و مریز، رقابت ها را شروع کردند. طبیعی هم بود که خبری از تماشاگر نباشد. همین امر باعث افت کیفیت بازیکنان از نظر انگیزشی شد. جام حذفی نیز در این میان تحت تاثیر قرار گرفت و جذابیت گذشته در آن به هیچ عنوان هویدا نیست.

اما این فقط ویروس کرونا نبود که فوتبال ایران را دچار تزلزل کرد. دلالی‌ها، برنامه ریزی ضعیف، تغییرات مدیریتی، چالش‌های موجود در فدراسیون فوتبال، بگیر و ببندهای کنفدراسیون فوتبال آسیا علیه پرسپولیس و این اواخر هم  ندادن حق میزبانی به تیم های باشگاهی و ملی ایران مزید بر علت شد تا بدانیم که فوتبال ایران دچار بدترین چالش‌ها شده است. فوتبالی که از پایه مشکل دارد در راس نیز با مشکلات پیچیده تری دست به گریبان است. مشکلاتی که به خودی خود برای حل آنها چاره‌ای نمی تواند داشته باشد چرا که مشکل آفرینان فوتبال ایران یا خارج از مرزها هستند و یا آنان که داخل هستند هیچ ردپایی از خود به جا نمی‌گذارند. قانون نیز تا اینجای کار نتوانسته دست و پای آن را ببندد و دست های پشت پرده با قدرت به تخریب فوتبال و زد و بندهایش ادامه می دهد. با این تفاسیر در حالی به سال 1400 پا خواهیم گذاشت که خبری از میزبانی تیم ملی ایران در بزرگترین رویداد مربوطه نیست و کلا مهمان خواهیم بود امید که نتایج خوبی کسب کنیم اما با این برنامه ریزی که به ایران تحمیل کرده اند و با ناتوانی که در فدراسیون نمود پیدا کرده امید چندانی به موفقیت نیست و چشم انداز روشنی برای تیم ملی فوتبال ایران متصور نمی توان شد. این یعنی اینکه سال بدتری چشم به راه فوتبال ایران است و به قول معروف، هر سال دریغ از پارسال!

چاره کار چیست؟ فدراسیون فوتبال باید با فدراسیون های کشورهای همجوار از طرق حتی سیاسی و دیپلماتیک وارد مذاکره شده و با آنها همکاری نزدیکی داشته باشد. در قبال ای‌اف‌سی هم همین روش را اتخاذ کند. تعامل بیشتر، بهتر و حرفه‌ای‌تر. چاره دیگری نداریم. البته حتی در صورت تعامل بهینه با فدراسیون‌های کشورهای همسایه و کنفدراسیون فوتبال آسیا تازه میتوان امیدوار بود که دردسرها کمتر متوجه ما شود. در غیر اینصورت شرایط به نحوی است که هرگز امتیاز خاصی به ما نداده و نخواهند داد و اگر امتیازی باشد از ما بهتران در فوتبال آسیا به خصوص کشورهای عربی کم نیستند.