به گزارش خبرنگار ورزشی باشگاه خبرنگاران دانشجویی(ایسکانیوز)، علیرضا بابک؛ در پایان فصل فوتبالی اروپا در سال ۲۰۲۱، هواداران دو تیم رئال مادرید و اینترمیلان با اخبار شوکه کننده‌ای مواجه شدند.
مادرید؛ ویرانه‌ای که با زیدان زنده مانده بود!
دور دوم سرمربی‌گری زیدان در رئال به مراتب سخت‌تر از دور اول بود. او با پروژه عظیم بازسازی برنابئو مواجه شد و مجبور بود با ترکیبی از بازیکنانی که بیش از نیمی از آن‌ها شایسته پوشیدن پیراهن رئال نبودند کار را ادامه دهد.
فصل اول؛ کسب دو جام معتبر!
زیدان ویرانه‌های لوپتگی و سولاری را تحویل گرفت و در گام اول چند بازیکن تیم را احیا کرد. خرید مندی، هازارد، یوویچ و میلیتائو پایان کار پرز در نقل و انتقالات بود. فصل برای آن‌ها خوب پیش نرفت و حذف از جام حذفی کار را سخت کرده بود اما در جدّه باز هم مادریدی‌ها را زنده کرد. رئال در ضربات پنالتی اتلتیکو را مغلوب کرد تا فاتح سوپرجام اسپانیا شود. شیوع کرونا فوتبال را تعطیل کرد و پس از پیگیری دوباره رقابت‌ها زیدان توانست فاصله ۸ امتیازی با بارسای رده اولی را جبران کند و با حفظ اختلاف ۴ امتیازی تا پایان فصل فاتح لالیگا شود. دو اشتباه فردی و مرگبار از واران، زیدان را بازنده جدال بزرگ با پپ کرد تا پرونده لیگ قهرمانان برای آن‌ها خیلی زود بسته شود. اما کسب این دو جام در شرایطی رخ داد که زیدان جز مندی از هیچکدام از خریدهای جدید تیمش نتوانست بهره‌ای ببرد. هازارد همیشه مصدوم بود و یوویچ هرگز نتوانست ارتباط درستی را با همی تیمی‌هایش برقرار کند. میلیتائو نیز در معدود بازی‌هایی که در میدان حضور داشت عملکرد مناسبی از خود نشان نداده بود. همه این‌ها باعث شد عملکرد زیدان در فصل اول شگفت انگیز باشد.
فصل دوم؛ جنگیدن را آموخت و رفت!
فلورنتینو پرز اعلام کرد به دلیل بازسازی ورزشگاه سانتیاگو برنابئو و مشکلات اقتصادی ناشی از بیماری کرونا، رئال مادرید در تابستان هیچ خریدی نخواهد داشت. زیدان مجبور بود مسیرش را با همان بازیکنانی که بخشی از آن‌ها را دیگر نمی‌خواست ادامه دهد. مارسلو و ایسکو دیگر به پایان خط رسیده بودند و نمایش‌هایشان در مادرید روز به روز ضعیف‌تر می‌شد.
زیدان دلتنگ تیم رویایی خود بود! تیمی که فراتر از مثلث BBC سه هافبک جوان و آماده داشت. بالا رفتن سن کروس و مودریچ اجازه حضور صد در صدی را از آن‌ها گرفته بود. با همه این‌ها زیدان قصد تسلیم شدن را نداشت. پس از حذف در برابر تیم دسته سومی آلکویانو در جام حذفی، خبر اخراج قریب الوقوع او روی سایت‌های ورزشی رفت اما زیزو ثابت کرد او تا آخرین نفس جنگیدن را بلد است.
رئال مادرید با تعداد ۶۲ بار مصدومیت بازیکنانش در طول یک فصل، رکورد دار این اتفاق منفی شد و یکی از دلایل آماده نبودن رئالِ زیدان همین مصدومیت‌ها بود. چیزی که زیدان را بزرگ‌تر می‌کرد عدم بهانه‌جویی بود. او هیچ گاه نمایش ضعیف تیمش را حاصل عملکرد ضعیف پرز در نقل و انتقالات و همچنین مصدومیت‌ها را عامل این اتفاقات ندانست و همواره مسئولیت شکست تیمش را به عهده می‌گرفت.
باز هم موتور تیم آشفته زیدان در چند ماه آخر فصل روشن شد و او با حذف آتلانتای گاسپرینی و لیورپول کلوپ به نیمه نهایی لیگ قهرمانان رسید و در لالیگا فاصله‌اش با اتلتیکو و بارسا را به حداقل ممکن کاهش داد و در آستانه رسیدن به صدر جدول فاجعه‌ای دیگر رخ داد.
اگر رئال در برابر سویا به برتری می‌رسید، حاکم مطلق لالیگا می‌شد اما عملکرد فاجعه بار VAR در این دیدار باعث شد دو امتیاز حیاتی از دست برود. دو امتیازی که در فاصله دو هفته مانده به پایان لیگ جبران نشد و مادریدی‌ها حتی با بازگشتی شگفت انگیز در برابر زیردریایی‌های زرد نتوانستند به قهرمانی برسند. فصل برای مادریدی‌ها بدون کسب جام به پایان رسید چرا که آن‌ها نتوانستند در برابر تیم آماده توخل مقاومت کنند و از لیگ قهرمانان اروپا حذف شدند.
ظاهرا ویارئال حریف منحوسی برای مادریدی‌ها است! زیدان بازی خداحافظی‌اش را در برابر ویارئال برگزار کرد. دور اول سرمربی‌گری زیدان در برابر ویارئال رقم خورد و حالا دور دوم سرمربی‌گری او باز هم در برابر زیردریایی‌ها به پایان رسیده است. البته زیدان با احیای بازیکنانی چون وازکز، ناچو، میلیتائو و آسنسیو دوباره توانست عمل ستاره‌سازی درون تیم را در این فصل هم انجام دهد.
آیا عملکرد زیدان ضعیف بود و عدم توفیق مادریدی‌ها در کسب جام به خاطر نمایش ضعیف او بود؟! قطعا خیر! مادرید نیاز به بازسازی دارد! ستاره‌های سال‌های دور سی و چند سالگی را رد کرده‌اند و تقریبا به پایان خط رسیده‌اند. جوانانی نظیر وینیسیوس و رودریگو، هم در حد و اندازه‌های پوشیدن پیراهن رئال نیستند. بازسازی باید در ترکیب مادریدی‌ها رقم می‌خورد نه نیمکت آن‌ها!
اینتر؛ فتح اسکودتو و پایانی که زود رقم خورد!
کونته نیز مثل زیدان در تمام طول فصل زیر فشار رسانه‌ها بود اما با کسب اسکودتو منتقدانش را ساکت کرد و از اینتر جدا شد. او در فصل اول بازسازی روی ستاره‌هایی همچون ایکاری، پرشیچ و ناینگولان خط قرمز کشید و بازوبند کاپیتانی را به هندانوویچ تحویل داد. او سیستم مورد علاقه‌اش یعنی ۲-۵-۳ را در اینتر طراحی کرد و با زوج سازی لوکاکو - مارتینز همه را حیرت زده کرد.
کونته به زمان نیاز داشت تا بتواند فلسفه‌اش را به بازیکنانش دیکته کند. در فصل اول توفیق خاصی پیدا نکردند و با شروع فصل دوم خریدهایش مورد نقد قرار گرفت. خرید بازیکنانی چون دارمیان، یانگ و چند بازیکن دیگر به مذاق رسانه‌ها خوش نیامد و او را تحت فشار قرار دادند.
حذف از کوپا ایتالیا و لیگ قهرمانان اروپا در دور گروهی، کونته را به خط پایان نزدیک کرده بود. اما سرانجام زمان موعود فرا رسید؛ اریکسن نیمکت نشین نقش کلیدی خودش در سیستم کونته را پیدا کرد. یانگ، دارمیان و پریشیچ تبدیل به ستاره‌های ۳ امتیازی شده بودند و با چند برد متوالی در سری آ دشمن قدیمی را از صدر به زیر کشیدند. اینترِ کونته تا آخرین هفته دیگر لغزشی نکرد و چند هفته به پایان رقابت‌ها قهرمانی‌اش را قطعی کرد و کونته توانست پس از ۱۱ سال اینتر را دوباره فاتح سری آ کند. ژانگ اما پاسخ خوبی به عملکرد بی نقص کونته نداد و درخواست کاهش هزینه‌هارا داشت و مانع از جاه طلبی کونته شد. در مقابل کونته نیز تصمیم گرفت خودش را فورا به درهای خروجی نزدیک کند.
انتهای پیام/
نظر شما