به گزارش خبرنگار گروه دانشگاه ایسکانیوز، دهه کرامت بهانه خوبی است تا پای صحبت و درد دل دانشجویان دختر فعال در جنبش دانشجویی، بنشینیم و فعالیت‌ها یا چالش‌های آنها برای کار تشکیلاتی را جویا شویم.
در این راستا نشست «چالش‌های فعالیت دختران در جریان دانشجویی» با حضور محدثه مصفا دبیر واحد خواهران اتحادیه انجمن‌های اسلامی دانشجویان مستقل و زهرا حبیبی جانشین خواهران بسیج دانشجویی دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات برگزار شد.
مصفا در این نشست ضمن اشاره به ایجاد خلاهای عاطفی بین دختران دانشجوی ساکن خوابگاه‌ها بیان کرد: این دانشجویان برای پر کردن خلاهای خود به سمت مواد مخدر و مشروبات الکی روی می‌آورند. همچنین وی اضافه کرد متاسفانه آمار خودکشی دانشجویان در خوابگاه‌ها افزایش یافته است.
دختران دچار بحران هویت شدند!
دانشجویان دختر برای انجام فعالیت‌های دانشجویی یا گرفتن مسئولیت در جریان دانشجویی با چه مشکلات و چالش‌هایی مواجه هستند؟
دختران بعد از ورود به دانشگاه و برای انجام فعالیت‌های تشکیلاتی با مشکلاتی مواجه هستند. آنها شناخت کافی از بسترهایی که در فضای اجتماعی برای فعالیت آنها موجود است، ندارند و آینده‌ای برای فعالیت خود پس از دوران دانشجویی را متصور نیستند. نبود امیدواری به ادامه فعالیت فرهنگی و اجتماعی بزرگترین مشکل دختران در جریان دانشجویی است.
دانشجویان پسر به مراتب نسبت به دختران دغدغه ذهنی کمتری دارند و پس از فارغ‌التحصیلی به راحتی جذب رسانه‌ها شده یا از بسترهای سیاسی موجود، برای فعالیت استفاده می‌کنند. نگاه به فعالیت دانشجویان دختر در فضای تشکیلاتی_دانشگاهی هنوز به درستی اصلاح نشده و دارای نواقصی است.
ترسیم جامعه آرمانی یکی از اهداف فعالیت‌های دانشجویان بوده تا بتوانند ارزش‌های مد نظر را در جامعه نیز گسترش دهند. دانشجویان دختر و پسر در اجرای این طرح با چالش‌ها و مشکلات بسیاری مواجه هستند. همچنین تشکل‌های دانشجویی در تعیین جایگاه فعالیت‌های دانشجویی دختران، ضعف‌هایی دارند.
دختران یکسری شاخص‌های آرمانی دارند که قادر به پیاده‌سازی آنها در جامعه کوچک دانشگاه یا در سطح کلان نیستند. تصورات ذهنی دخترانی که قصد فعالیت تشکیلاتی دارند، این گونه است که وقتی بسترهای فعالیت آنها مهیا نیست و آینده‌ای ندارند، چرا باید فعالیت دانشجویی انجام دهند.
درحال حاضر دختران دچار بحران هویت شدند چرا که فعالیت دانشجویی دارند؛ اما بعد از آن نمی‌توانند در جامعه فعالیت فرهنگی یا اجتماعی به همراه وظایف مادری و همسرداری داشته باشند. البته دختران نیز باید برای نقش آفرینی و تاثیرگذاری در جریان دانشجویی بیشتر تلاش کنند.
به عقیده شما در حال حاضر نگاه به فعالیت دختران در دانشگاه‌ها چگونه است؟ آیا صرفا نگاهی تزئینی وجود دارد یا خیر؟
نوع نگاه به فعالیت دانشجویان دختر باید تغییر کند. البته بنده معتقدم گام‌های خوبی در این راستا برداشته شده است؛ اما همچنان تا رسیدن به نقطه آرمانی و ایده‌آل فاصله وجود دارد.
متاسفانه دخترانی که در حال انجام فعالیت دانشجویی هستند، گمان می‌کنند باید بر اساس بسترها و چارچوب‌های موجود در جامعه فعالیت کنند و در پی اصلاح یا تغییر این چارچوب‌ها نیستند.
تشکل‌های دانشجویی حلقه طلایی برای ترویج نگاه تحولی به فعالیت‌های دانشجویی دختران هستند؛ چرا که از سویی با اقشار مختلف جامعه در ارتباط بوده و از سوی دیگر، با جامعه نخبگانی ارتباط دارند. مسئولان و نخبگان باید با تغییر تفکر موجود، در این راه به تشکل‌های دانشجویی کمک کنند.
تشکل‌های دانشجویی نیز در بستر سازی فعالیت سیاسی دختران عملکرد مناسبی نداشتند.
چرا فعالیت دانشجویان دختر به حوزه فرهنگی یا اجتماعی محدود می‌شود؟ آیا دختران تمایلی به فعالیت سیاسی ندارند؟
زمانی که الگوسازی سیاسی درستی برای دختران در جامعه وجود نداشته باشد، به طور قطع آنها تصوری از آینده فعالیت سیاسی ندارند. بیشتر خانم‌های موفق، در حوزه‌های فرهنگی و اجتماعی فعالیت می‌کنند. در نتیجه آنها به این باور نرسیدند که می‌توانند در عرصه سیاست نیز موفق باشند.
تشکل‌های دانشجویی هم در بسترسازی فعالیت سیاسی دختران عملکرد مناسبی نداشتند. به عنوان مثال، تشکل‌ها یا مسئولان دانشگاهی نتوانستند به دختران این تفکر را القا کنند که فضا برای فعالیت سیاسی آنها مهیا است و می‌توانند در حوزه‌های غیر فرهنگی نیز نقش‌آفرینی کنند.
ادوار تشکل‌های دانشجویی که کار آزموده هستندف باید حمایت بیشتری از دانشجویان ورودی جدید یا فعالان کنونی داشته باشند. آنها در زمان فعالیت خود قطعا نواقص فعالیت دانشجویی را احصا کردند و می‌توانند این مشکلات را به نسل فعلی دانشجویان انتقال داده و برای رفع آنها کمک کنند.
به عقیده شما بزرگترین آسیب و تهدید اجتماعی یا فرهنگی که دختران در دانشگاه‌ها و خوابگاه‌ها با آن رو به رو هستند، چیست؟
استقلال پیدا کردن از خانواده، اولین فانتزی دانشجویان دختر پس از ورود به دانشگاه است. البته دانشجویان به خصوص دختران باید بدانند که استقلال به معنای انتخاب دورترین شهر برای ادامه تحصیل نیست. بانوان به دلیل ظرافت روحی و عاطفی که دارند، خانواده برای آنها یک پناهگاه امن و با آرامش است.
مراکز مشاوره دانشگاه‌ها باید با دانشجویان خوابگاهی جلسات مشاوره‌ای را برگزار کنند و برای آنها این موضوع را تبیین کنند که استقلال به معنای جدایی از خانواده نیست و تحصیل در دانشگاه‌های غیر از شهر خودشان، با آسیب‌های بی‌شماری همراه است.
روی آوردن به مواد مخدر به‌خاطر فرار از خلا عاطفی
اول باید پاسخ داد که مراکز آموزش عالی چقدر توجه به جذب دانشجویان دختر در شهر خودشان دارند؟ به عنوان مثال آیا فضا آماده است که دختری که ساکن شهر شیراز است، در همان شهر ادامه تحصیل دهد. دانشگاه‌ها باید درخصوص تحصیل دانشجویان در شهر بومی آنها، تسهیلات بیشتری برای دختران دانشجو نسبت به پسران در نظر بگیرند.
دختران در محیط خوابگاهی با فرهنگ‌های مختلفی مواجه می‌شوند و فضای عاطفی و امن خانواده دیگر وجود ندارد. دختری که به لطف قوانین سخت‌گیرانه آموزش عالی به اسم ادامه تحصیل به شهر دیگر مهاجرت می‌کند و از خانواده دور می‌شود، ذائقه و ارزش‌های آن دیگر تغییر کرده است.
دختران بسیاری هستند که مشروبات الکلی در خانواده آنها معنایی ندارد؛ اما به واسطه زندگی در خوابگاه و ارتباط با سایر افراد و خلاءهای عاطفی، به سمت اعتیاد و مواد مخدر سوق پیدا می‌کنند. متاسفانه در خوابگاه‌های دانشجویی، استفاده از مشروبات الکلی و ارتباط نامشروع با غیر هم‌جنس وجود دارد. به همین دلیل دختران برای پر کردن خلاهای عاطفی خود یا دور کردن ذهنشان از اینکه نسبت به سایر افراد نواقصی دارند، به مواد مخدر روی می‌آورند.
در حال حاضر نمی‌توان منکر شد که خودکشی دانشجویان در خوابگاه‌ها افزایش یافته است. بیشتر این خودکشی‌ها به دلیل خلاهای عاطفی است.
دغدغه اصلی دختران حداقل در هشت سال دولت تدبیر و امید، موضوعاتی مانند دوچرخه سو اری، ورود به استادیوم نیست.
به عقیده شما به عنوان یک دختر بزرگترین دغدغه‌های امروز دختران کشورمان چیست؟
نبود آینده مشخص برای فعالیت و نقش آفرینی دختران در جامعه، یکی از دغدغه‌های اصلی دختران به ویژه دختران فعال جنبش دانشجویی است.
در حال حاضر دختران ترس از ازدواج و آینده دارند چراکه نمی دانند آیا محیط‌های کاری اجازه می‌دهند یک مادر با فرزند خود در محیط کار حاضر شده و فعالیت کند یا خیر. دغدغه آنها این است که آیا در آینده فضای امن و راحتی برای فعالیتشان وجود دارد؟
دغدغه اصلی دختران حداقل در هشت سال گذشته، موضوعاتی مانند دوچرخه سواری یا ورود به استادیوم نیست؛ اما متاسفانه از سوی برخی جریانات این موضوعات دغدغه اصلی دختران معرفی می‌شوند. البته هستند برخی افراد اندکی که این دغدغه‌ها را دارند و به فکر تشکیل خانواده و فرزندآوری نیستند. متاسفانه تعداد افرادی که نگاهشان به تشکیل خانواده، نگاه آوردن آقا بالاسر است در این هشت سال افزایش یافته که از برکات دولت تدبیر و امید است.
حوزه زنان و خانواده مبنای شعارهای انتخاباتی
سه جلسه از مناظرات تلویزیونی بین نامزدهای ریاست جمهوری برگزار شد، این کاندیداها برای جذب آرای خانم‌ها، اقدام به دادن شعارها و وعدهایی مبنی بر به کار گیری خانم‌ها در کابینه می‌کنند. آیا کاندیداها برای حوزه زنان و خانواده برنامه خاصی دارند؟
متاسفانه در ۲ دوره قبلی انتخابات ریاست جمهوری، شاهد بودیم مسائل حوزه زنان و خانواده، به اساسی ترین موضوع برای شعارهای کاندیداها تبدیل شده است. این موضوع بین کاندیداهای سیزدهمین دوره ریاست جمهوری با شدت بیشتر دیده می‌شود. نامزدهای فعلی دغدغه حوزه زنان را ندارند و تنها به دادن شعار اکتفا می‌کنند. البته حوزه زنان بین دو جناح سیاسی مطرح جامعه مغفول مانده و کاندیداهای هر دو طیف برنامه و ایده‌ای در این خصوص ندارند.
انتهای پیام/
نظر شما