به گزارش خبرنگار گروه دانشگاه ایسکانیوز، کاندیداهای ریاست جمهوری سال ۱۴۰۰ در ارائه برنامه‌ها و مناظرات تلویزیونی از همه حوزه‌ها گفتند به جز آموزش عالی. برخی کارشناسان به فراموش شدن آموزش عالی در بحث‌های انتخاباتی معترض شدند؛ اما برخی دیگر معتقدند وقتی توسعه اقتصادی و سیاسی در یک جامعه اتفاق نیفتد، نمی‌توان انتظار پیشرفت علم و فناوری داشت.
سپهر قاضی نوری در گفت‌وگو با ایسکانیوز درباره دلایل نپرداختن کاندیدهای ریاست جمهوری به موضوع آموزش عالی، اظهار کرد: امسال وعده‌های کاندیداها تنها در حد تامین حداقل کالری مورد نیاز انسان است چون کشور به دلیل کرونا و تحریم‌ها در وضعیت خوبی قرار ندارد. کشور در سال‌های قبل در سطح بهتری قرار داشت و امکان پرداختن به نیازهای سطح بالاتر هم بود.
استاد تمام دانشگاه تربیت مدرس با بیان این که وقتی میلیون‌ها بیکار به جامعه اضافه شده و خانواده‌ها در تامین معیشت‌شان مشکل دارند، طبیعی است که حواس‌ها به چیزهای ضروری‌تر و پیش‌پاافتاده‌تری باشد، افزود: پیشرفت در یک جامعه به سه اصل وابسته است. یکی دموکراسی یا توسعه سیاسی، دیگر اقتصاد آزاد یا توسعه اقتصادی و سوم توسعه علم و فناوری. این سه اصل، سه قلوی بهم پیوسته‌ای هستند که هیچ کشوری نمی‌تواند در بلندمدت یکی از آن‌ها را رها کند و مثلا بگوید من اقتصاد آزاد نمی‌خواهم؛ اما توسعه علم و فناوری می‌خواهم.
وی در ادامه خاطرنشان کرد: اگر کشوری در مسیر حرکت خود، یکی از این سه قلوی توسعه را نادیده بگیرد، نهایتا منجر به خونریزی می‌شود. برای مثال جامعه‌ای مانند چین که در علم و فناوری و اقتصاد آزاد حرکت می‌کند؛ اما در توسعه سیاسی آهسته‌تر حرکت می‌کند، پیش‌بینی می‌شود که دچار فروپاشی شود.
قاضی نوری با اشاره به این که توسعه علمی در ایران تا حدی پیشرفت داشته؛ اما در توسعه اقتصادی یا سیاسی حرکت خوبی اتفاق نیفتاده است، گفت: این سه عنصر توسعه، با هم حرکت می‌کنند و اگر جدا شوند، هر سه از بین می‌روند. چون علم و فناوری در بستر اقتصاد و جامعه اتفاق می‌افتد نه در خلاء.
عضو هیئت علمی دانشگاه تربیت مدرس با تصریح بر این که علم و فناوری وقتی اثربخش است که در بستر اقتصاد اتفاق بیفتد و اقتصاد هم در بستر توسعه سیاسی اتفاق می‌افتد، یادآور شد: جزیره‌ای از قبایل بدوی را تصور کنید، آیا می‌شود علم و فناوری را با هواپیما به این جزیره برد؟ آیا این مردم می‌توانند از این علم و فناوری استفاده کنند؟ طبیعی است که نمی‌توانند و علم و فناوری در این جامعه صرفا کالایی تزئینی خواهد بود.
وی با بیان این که توسعه سیاسی در یک جامعه فقیر یا بی‌سواد ممکن نیست و هر سه عنصر توسعه باید با هم حرکت کنند، افزود: به همین دلیل اولویت امروز جامعه ایران، علم و فناوری نیست. توسعه سیاسی و اقتصادی مهم‌تر هستند.
قاضی نوری درباره انتظارات جامعه دانشگاهی از رئیس جمهور آینده، گفت: برنامه در قوانین کشور آمده و روشن است؛ اما کسی نیست اجرا کند. از چندین سال قبل موضوع استقلال دانشگاه‌ها مطرح شد، به این معنا که دانشگاه‌ها باید در تصمیم‌گیری‌هایشان مستقل باشند. در دوره‌ای از سال‌های ۸۲ تا ۸۴، به این سمت حرکت شد ؛ اما نهایتا متوقف شد.
استاد تمام دانشگاه تربیت مدرس با تاکید بر این که دخالت نهادهای مختلف سیاسی و امنیتی در کار دانشگاه‌ها مانع توسعه این نهاد می‌شود، بیان کرد: دانشگاه‌های ایران نیاز به هیئت امناهای واقعی دارند که برایشان تصمیم بگیرد چگونه ماموریت‌شان را دنبال کنند، نه هیئت امنای صوری مانند چیزی که امروز وجود دارد.
وی با تصریح بر این که مهم‌ترین انتظار ما از دولت آینده، استقلال دانشگاه‌هاست، اظهار کرد: وقتی همه دانشگاه‌ها یک برنامه درسی دارند، به یک روش دانشجو و استاد می‌گیرند و منبع بودجه یکسانی دارند، چرا ادغام نشوند؟ مثلا وقتی دانشگاه تهران و تربیت مدرس در همه برنامه‌ها و شرایط مشابه هم در یک فضا مستقر هستند، جدا بودنشان به چه معناست؟
انتهای پیام/
نظر شما