نوید محمودی کارگردان و تهیهکننده سینما و تلویزیون در گفتگو با خبرنگار فرهنگی خبرگزاری ایسکانیوز در خصوص اوضاع کنونی افغانستان و اخبار جنگ و پیشرویهای نیروهای طالبان در این کشور، اظهار کرد: تصور اینکه طالبان یک گروه مردمی بوده و برای مردم در تلاش است، به طور قطع مورد تردید است چرا که در شهرهای مختلف خیزش مردمی علیه طالبان به وجود آمده است، البته من نیز از اخبار، این اوضاع را پیگیری میکنم و ارتباطی در افغانستان ندارم، اما آنچه که در اخبار میبینم این است که خیزش و جوششهای مردمی به وجود آمده و در برابر طالبان مسلح شدهاند تا مقاومت کنند.
این کارگردان ضمن بیان مطلب فوق افزود: در افغانستان بر هیچ کسی پوشیده نیست که گروه طالبان از طرف دیگران حمایت میشود و مامور آنهاست و هیچگاه یک نیروی مردمی افغان برای دفاع و مبارزه از آنها نبوده است، به همین دلیل تصورم این است که اگر پیروزیهای مقطعی نیز به دست بیاورد، در نتیجه منجر به شکست خواهد شد، چرا که امروز با واقعیت زندگی مردم در تضاد است و من فکر میکنم اگر این تفکر و روحیه وجود داشته باشد که افغانستان ساخته شود، میشود و همه گروهها میتوانند کنار هم باشند و افغانستان را از نو بسازند.
محمودی خاطرنشان کرد: اینکه امروز و در سال 1400 دنبال تفکراتی باشیم که میگوید ما آمده ایم چه بکنیم و به دنبال واپسگرایی باشد، به ثمر نمیرسد و در نهایت این مردم افغانستان هستند که بعد از حدود 50 سال جنگ داخلی و خارجی و هجوم همه جانبه دنیا هرطور شده زندگی میکنند و عاقبت پیروز تمام این نزاعها و درگیری ها و اتفاقات خود مردم هستند.
کارگردان «چند متر مکعب عشق» در بخش دیگر از صحبتهایش به یادداشتی که در فضای مجازی منتشر کرده اشاره کرد و افزود: این یادداشت در حقیقت دعوت طالبان به نگاه به آینده کودکان افغانستان است و به این گروه یادآوری کردم که این بچه ها آینده را میخواهند و بس است ایجاد فضای متشنجی که باعث فراری دادن این عزیزان از سرزمین مادریشان شده است.
این تهیهکننده سینما تاکید کرد: افغانستان جزو کشورهایی در دنیا است که همچنان مهاجران زیادی را به بیرون میفرستد و تمام این موارد به دلیل شرایط نابسامان این کشور تاکنون بوده است، لذا دعوت و خواهش من از طالبان این است که صدای من و دیگران را بشنوند و سلاحشان را کنار گذاشته و به عقل رجوع کنند و اجازه بدهند که فرزندان سرزمین افغانستان در خاک مادری خودشان تلاش کنند، کار کنند، زمین بخورند، بلند شوند و کشورشان را بسازند و آنها را پناهنده و آوارهی نقاط دیگر جهان نکنند .
کارگردان فیلم سینمایی هفتونیم در ادامه تأکید کرد: در آینده نزدیک و در دوره تغییر قدرت به آقای رئیسی، بعد از به دست گرفتن دولت سیزدهم یادداشتی را خطاب به ایشان منتشر خواهم کرد و در آن نظام جمهوری اسلامی را دعوت خواهم کرد به اهمیت دادن به موضوع مهاجران و برداشت از ثمره حضور چهل ساله مهاجران در ایران، همچنین در این یادداشت به این موضوع خواهم پرداخت که مهاجران در ایران به نسل سوم خود رسیدهاند اما همچنان از داشتن امکاناتی همچون شناسنامه، گواهینامه، عابربانک و بسیاری از مسائل دیگر محرومند و شهروند درجه سه محسوب میشوند.
محمودی با اشاره به اینکه همین چند روز گذشته شاهد بودیم که یک جوان نخبه افغانستانی، نفر پنجم المپیاد ریاضی در دانشگاه شریف شد، بیان کرد: دعوت من از دولت سیزدهم این است که مانند تمام جهان که مهاجران را به جزئی از خودشان تبدیل میکنند، در ایران نیز همین اتفاق بیفتد، به دلیل اینکه مهاجران جزئی از این سرزمین هستند و در عین حال باید برای این سرزمین موثر باشند، پس چرا زمانی که اینها به ثمر میرسند با ناملایماتی روبرو میشوند که باعث میشود از ایران هم مهاجرات کنند، در صورتی که باید برای ایران مفید باشند.
گفتنی است؛ نوید محمودی، کارگردان، تهیهکننده، نویسنده و شاعر افغانستانی است که از ۶ سالگی در ایران زندگی میکند و تابعیت ایرانی دارد؛ اما همواره دغدغه موطن خویش افغانستان را نیز دارد. او و برادرش، جمشید محمودی در بیش از ۱۰۱ جشنواره بینالمللی فیلم حضور داشته اند که دو مرتبه با سه فیلم سینمایی به عنوان نماینده سینمای افغانستان برای دریافت اسکار بهترین فیلم غیرانگلیسی زبان به آکادمی اسکار معرفی شدهاند.
همچنین لازم به ذکر است؛ این کارگردان افغانستانی سینمای ایران که فیلمهایی را با موضوع مهاجرت افغانستانیها مانند (مردن در آب مطهر) را کارگردانی کرده است، هفته گذشته دلنوشتهای را خطاب به طالبان منتشر کرد که در ادامه میخوانید:
"متأسفانه چند روز است مدام اخبار جنگ و پیشروی طالبان در افغانستان شنیده میشود و پس از آن خبر پیروزی نیروهای دولت و عقب نشینی طالبها به گوش میرسد. میدانم که طالبان صدای مرا نمیشنوند چون اصلاً قرار نیست شنونده باشند. ایمان دارم که آنها برای شنیدن آموزش ندیدهاند. اما احساس میکنم باید گفته شود، باید حرفی بزنم، باید به طالبها گفته شود که این فرزندان افغانستان آینده میخواهند این فرزندان حق زندگی دارند، حق دارند در سرزمین خودشان بایستند، زمین بخورند و باز برخیزند و امیدوارتر از پیش حرکت کنند، حق دارند رشد کنند و مفید باشند، کمترین انتظارشان از شما زندگی آرام است با کمترین امکانها که از آنها دریغ میکنید، شما باز و باز و باز هم خطا میکنید کاری میکنید که سالها است بیثمر است، کاری که در نهایت بیسرزمینی به دنبال دارد، شما صاحبان افغانستان را که خاک و سرزمین دارند آواره خاکی دیگر میکنید.
این ها، همانها که شما نمی بینید و تلخ میکشیدشان کودکانی هستند که سالها است درد گذشته را خاک کردهاند و خیالهای خوب برای خودشان و شما در سر دارند. اینها میخواهند پرنده باشند، برگ برنده باشند، پایان گریهها قاصد خنده باشند. بیش از ۴۰ سال جنگ و سه نسل مهاجر بس است. این درد برای کل جهان بس است لطفاً سلاح را کنار بگذارید و اجازه بدهید این کودکان زندگی کنند".
انتهای پیام/
نظر شما