به گزارش خبرنگار حوزه فرهنگی خبرگزاری ایسکانیوز، گسترش و پیشرفت نمایش خانگی در ایران سبب ارتقای صنعت سینما و تلویزیون در مقایسه با کشورهای توسعه یافته در این زمینه شده و همچنین افزایش توجه و احیای مخاطبان ایرانی را به مجموعه های  نمایشی داخلی با وجود گسترش و تبلیغات سریال های بی کیفیت و  مبتذل ماهواره ای به دنبال داشته است.

محبوبیت سریال ها و مجموعه های داستانی در تاریخ تلویزیون پیش و پس از انقلاب موضوعی غیر قابل انکار محسوب می شود،  به طوری که در سال‌های ابتدایی دهه ۵۰ خورشیدی خیابان های تهران با پخش مجموعه تلویزیونی خانه‌به‌دوش (در میان مردم، با نام شخصیت اول داستان یعنی مراد برقی معروف بود) خلوت  می شد. این روند در سال های پس از انقلاب رشد و پیشرفت چشمگیرتری پیدا کرد و شمار سریال های تلویزیونی محبوب افزایش یافت.
مجموعه های تلویزیونی آینه، همسران، هزار دستان، آرایشگاه زیبا، سربداران، کوچک جنگلی، روزگار قریب، امام علی (ع)، یوسف پیامبر، وضعیت سفید و پایتخت تنها بخشی از این  فهرست بلند بالا را شامل می شوند.

 اما با گذشت زمان و ضعیف شدن عملکرد رسانه ملی به دلایل مختلف و از طرف دیگر شکل گیری شبکه های فارسی زبان خارجی و توسعه صنعت سریال سازی در آمریکا، شاهد ارائه فرم و شکل جدیدی از آثار تصویری تحت عنوان نمایش خانگی  بودیم که به ویژه در ۲ دهه گذشته مورد استقبال فراوان مخاطبان داخلی و خارجی قرار گرفت.

در ارزیابی سیر فرآیند توزیع و تولید شبکه نمایش خانگی باید توجه داشت که در سال های آغازین شکل گیری این روند، نابسامانی های غیر قابل بخششی اتفاق افتاد، بی سرانجام رها شدن نخستین مجموعه های این شبکه یعنی قهوه تلخ و  قلب یخی  که مشتاقان فراوانی هم داشتند لطمه بزرگی بود که در همان اوان کار به شبکه نمایش خانگی وارد شد . بی گمان فرو رفتن در محاق چند ساله و از دست رفتن شور و اشتیاق نخستین حاصل همین نارسایی ها و بی احترامی های سال های ابتدایی به مخاطبان بود.

 پس از آن دوره با توزیع نسل جدید موفق مجموعه های  شبکه نمایش خانگی شامل  شهرزاد و عاشقانه وضعیت اطلاع رسانی و توزیع های هفتگی بسیار بهتر از پیش شد.  مشکل دیگری که ظرف ۲ سال اخیر گریبان گیر این شبکه شده، تولید قارچ گونه این آثار و عدم تناسب میان عرضه و تقاضاست که در صورت عدم مدیریت می تواند خود چالشی جدی باشد.

در طول چند سال اخیر سریال های نهنگ آبی (فریدون جیرانی)، رقص روی شیشه (مهدی گلستانه)،  سال های دور از خانه (مجید صالحی) و چند اثر دیگر به شکل همزمان عرضه شده اند، قبل تر هم مجموعه های  آشوب،  عالیجناب و فصل دوم شهرزاد توزیعی همزمان یا نزدیک به هم داشتند، در واقع این توزیع های همزمان و قارچ گونه بیشتر از آنکه به مخاطب امکان انتخاب های بیشتر بدهند، مدیوم سریال های خانگی را به یک مدیوم دم دستیِ پیش پا افتاده که خط تولیدش تنها به کمیت فکر می کند، تبدیل کرده است.  

خبرگزاری ایسکانیوز به تحلیل مقایسه‌ای توییت‌های منتشر شده پیرامون چهار سریال در حال پخش شبکه نمایش خانگی (گیسو، میخواهم زنده بمانم، ملکه گدایان و سیاوش) پرداخته است.

سریال «میخواهم زنده بمانم» یک عاشقانه دهه شصتی است که در نگاه بینندگان جایگاه نخست را دارد. داستان این ملودرام عاشقانه نقطه عطف سریال بوده است.

سریال «سیاوش» نیز در جایگاه دوم قرار گرفته است. فیلمنامه ضعیف، اصلی‌ترین انتقاد وارد شده به این سریال است. البته بازی متفاوت مجید صالحی منجر به ایجاد رویکردهای مثبتی نسبت به سریال شده است.

تصویرسازی غلط از کودکان کار نیز مهم‌ترین انتقاد وارد شده به سریال «ملکه گدایان» بوده که در مجموع این سریال در جایگاه سوم قرار داده است.

در مقایسه با سایر سریال‌ها، «گیسو» بیشترین بازخورد منفی را داشته است، محتوای سریال بیشترین انتقادات را متوجه آن کرده است.

انتهای پیام/