به گزارش خبرنگار گروه دانشگاه خبرگزاری ایسکانیوز، طرح صیانت از کاربران فضای مجازی برخلاف اسمش اصلا قرار نیست از ما محافظت کند، بلکه زحمت و دردسری بر سر راه‌مان خواهد بود. این اعتراض دانشجویان ایرانی به تصویب طرحی است که فعالیت شبکه‌های مجازی در کشور را محدود می‌کند.

بر اساس این طرح تنها محتواهایی در دسترس کاربران ایرانی خواهد بود که از هیئتی تحت عنوان ساماندهی و نظارت پیام‌رسان‌ها مجوز دریافت دریافت کنند. این طرح با اعتراض تعداد زیادی از کابران فضای مجازی از جمله دانشجویان قرار گرفت. دانشجویان معتقدند اجرای چنین طرحی منابع علمی را از دسترس پژوهشگران خارج کرده و ارتباط آن‌ها با دانشمندان بین‌المللی را قطع خواهد کرد.

منابع علمی از دسترس خارج می‌شوند

آیسان یاسری دانشجوی ارشد بیوتکنولوژی دانشگاه تهران در گفت‌وگو با ایسکانیوز، گوگل اسکالر را به عنوان اصلی‌ترین سایت برای دسترسی به مقالات بین‌المللی مطرح کرد و گفت؛ الان هم خیلی از سایت‌ها برای ما فیلتر هستند و نمی‌توانیم از آنها استفاده کنیم؛ اما اگر گوگل اسکالر فیلتر شود، دیگر به منابع علمی دسترسی نخواهیم داشت.

تعامل دانشمندان حوزه‌های مختلف علمی ضمن کمک به تبادل یافته‌های علمی و گسترش مرزهای علم، از موازی‌کاری جلوگیری می‌کند. به عبارت دیگر، اختراع دوباره چرخ تنها اتلاف وقت پژوهشگران و هدرر رفت منابع است.

مریم مهربان فارغ‌التحصیل مهندسی پزشکی دانشگاه امیرکبیر در گفت‌وگو با ایسکانیوز، فضای مجازی را بستری دانست که پژوهشگران و تحلیل‌گران فعالیت‌های خود را ارائه می‌دهند و افزود؛ دانشجویان همه مقالات دانشگاهی، تحقیقات و حدود ۸۰ درصد از کتاب‌هایشان را از طریق اینترنت تهیه می‌کنند. مثلا کتاب‌های رشته ما معمولا زبان اصلی بودند و pdf آن را دانلود می‌کردیم. هر مقاله‌ای که می‌خواستیم بنویسیم و تکلیفی که انجام دهیم یا آموزش‌های مربوط به نرم‌افزار همه وابسته به اینترنت و فضای مجازی بود. اگر قرار باشد که واقعا شبکه‌های اجتماعی فیلتر شود، همه این‌ها از دست می‌رود.

سالهاست که برخی شبکه‌های اجتماعی مانند یوتیوب در ایران فیلتر هستند، در حالی که اگر به کاربردهای این شبکه در جهان نگاه کنیم، متوجه نقش آن برای گسترش آموزش و کسب درآمد می‌شویم به خصوص در دو سال گذشته که تعطیلی‌های ناشی از شیوع کرونا، رونق بیشتری به فعالیت‌های مجازی داده است. 

عبدالوکیل فضلی دانشجوی ارشد مهندسی مخابرات در گفت‌وگو با ایسکانیوز، دسترسی به شبکه‌های اجتماعی جهانی را محل بسیار خوبی برای یادگیری و درآمدزایی از طریق آموزش دانست و مثال زد؛ یوتیوب شبکه‌ای فیلترشده در ایران است که یک دایره المعارف تصویری است و به نظر من، کسانی که به این منبع دسترسی ندارند، از خیلی منابع علمی و اقتصادی محروم هستند.

فضلی که در دانشگاه پلی تکنیک میلان تحصیل می‌کند، معتقد است؛ همیشه محدودسازی پهنای باند و فیلترینگ در ایران ضربه زیادی به پژوهشگران زده است.‌

یاسری همچنین درباره استفاده از شبکه‌های اجتماعی برای یادگیری گفت: یوتیوب تاکنون یکی از استادان ما محسوب می‌شده و اگر دسترسی ما به آن کاملاً قطع شود یعنی با فیلترشکن هم در دسترس نباشد، نمی‌توانیم خیلی از تکنیک ها را یاد بگیریم.

ارتباط پژوهشگران ایرانی با دانشمندان بین‌المللی قطع خواهد شد

یاسری دانشجوی ارشد دانشگاه تهران درباره ارتباط پژوهشگران ایرانی و دانشمندان بین المللی تاکید کرد؛ ما برخی سوالاتمان را در جوامع علمی مانند ریسرچ گیت مطرح می‌کنیم، چون دانشمندان جهان و کسانی که در حوزه ما فعالیت می‌کنند، در آنجا حضور دارند، می‌توانیم با آنها ارتباط برقرار کنیم و جواب سوالات‌مان را بگیریم. اگر این طرح اجرا شود و ما دسترسی به سایت‌هایی از این نوع نداشته باشیم، خیلی سخت می‌شود چون طبیعتا اساتید ما بر همه مطالب علمی مسلط نیستند.

بسیاری از اساتید و دانشجویان ایرانی، شیوع کرونا و گسترش فعالیت‌های مجازی را فرصتی می‌دانستند که با توجه با افزایش قیمت ارز در چند سال اخیر، به کمک آن می‌توانستند به صورت مجازی در مجامع علمی شرکت کنند؛ اما به نظر می‌رسد این فرصت زودگذر بوده است. چرا که به گفته دانشجویان؛ معمولا از طریق شبکه‌هایی مانند لینکدین از همایش‌های بین‌المللی مطلع می‌شدند و با مسدود شدن ‌آن‌ها دیگر نمی‌توانند در این همایش‌ها شرکت کنند.

همچنین آزمون‌های بین‌المللی زبان مانند تافل به صورت الکترونیک برگزار می‌شود یا مصاحبه‌های علمی از طریق اسکایپ. توجه به این نکته هم لازم است که این طرح تنها ارتباط علمی دانشجویان را قطع نخواهد کرد، بلکه برای دانشجویانی ایرانی خارج از کشور مشکلاتی در ارتباط با خانواده‌هایشان به همراه خواهد داشت.

دانشجویان از سیاستگذاران فضای مجازی می‌خواهند در تصمیم‌گیری‌های خود به کاستی‌های شبکه‌های اجتماعی داخلی توجه کنند. وقتی سامانه‌های داخلی دانشگاه‌ها، نمی‌توانند پاسخگوی تعداد بالای کلاس‌ها باشند، معمولا از جایگزین‌های خارجی استفاده می‌شود. اگر این شبکه‌ها در دسترس نباشند، تکلیف کلاس‌های مجازی چیست؟

به نظر می‌رسد نمایندگان دنبال‌کننده این طرح تنها به آسیب‌های استفاده از شبکه‌های اجتماعی فکر می‌کنند، در حالی که این شبکه‌ها راه ارتباطی دانشجویان و پژوهشگران ایرانی با دانشمندان خارج از کشور هستند.

اگر شبکه اینترنت ملی قوی یا پیام‌رسان‌های کارآمد داخلی وجود داشته باشند، به تدریج گرایش جامعه به استفاده از آن افزایش یافته و موضوع نگرانی برخی در زمینه آسیب‌های شبکه‌های اجتماعی رفع خواهد شد؛ اما شیوه کنونی برای، به اصطلاح «صیانت از کاربران فضای مجازی»، تنها نحوه مدیریت کشور را مورد هجمه قرار خواهد داد و زحمتی برای عموم کاربران فضای مجازی از جمله دانشجویان، استادان و پژوهشگران ایجاد خواهد کرد یا به تعبیر حافظ؛ عرض خود می‌بری و زحمت ما می‌داری.

انتهای پیام/