به گزارش خبرنگار گروه دانشگاه خبرگزاری ایسکانیوز، ارتباط صنعت و دانشگاه، دستوری و فرمایشی اتفاق نمی‌افتد و نیازمند هدف‌گذاری و برنامه‌ریزی دولت‌هاست. وقتی که توسعه پایدار هدف کلان یک کشور باشد، تمام ارکان جامعه از جمله نهاد دانشگاه برای رسیدن به این هدف بسیج خواهند شد.
همیشه این پرسش مطرح می‌شود که چرا صنایع در ایران، اقبالی به ورود فارغ‌التحصیلان دانشگاهی نشان نمی‌دهند؟ به نظر می‌رسد پاسخ این سوال به یکی از تفاوت‌های اصلی ایران و کشورهای توسعه یافته برمی‌گردد که توسعه پایدار در کشورهای پیشرفته هدف اصلی است و در نتیجه ارتباط خوبی بین صنعت و دانشگاه شکل گرفته است.
زهرا علی اکبری با بیان این که توسعه پایدار مقدمه ارتباط دانشگاه و صنعت است، اظهار کرد: امروز جوامع توسعه‌یافته و پیشرفته به دنبال دستیابی به توسعه پایدار هستند. توسعه پایدار فرایندی است که در آن جوامع قصد دارند با برنامه‌ریزی و هدفمندی آینده‌ای مطلوب برای ملت خود در زمینه‌های مختلف زیست‌محیطی، اقتصادی، سیاسی و آموزشی ایجاد کنند.
کارشناس آموزشی با اشاره به این که وقتی توسعه پایدار وارد آموزش شود، موضوع ارتباط صنعت و دانشگاه مطرح می‌شود، افزود: با وجود اتفاقات خوبی که در زمینه ارتباط صنعت و دانشگاه در ایران افتاده است؛ اما باز هم کشور ما جایگاه خوبی در جهان ندارد.
وی با تصریح بر اینکه رتبه ۱۱۷ ایران در زمینه ارتباط صنعت و دانشگاه در جهان، نشان‌دهنده عملکرد نامناسب دولت در توسعه و اشتغال است، گفت: متاسفانه دولت در ایجاد اشتغال و محیط کاری خوب برای فارغ‌التحصیلان موفق نبوده است.
علی اکبری در ادامه خاطرنشان کرد: دانشجویان مجبورند چهار سال با هزینه خودشان یا دولت در دانشگاه درس بخوانند؛ اما مجبور نیستند مهارت یاد بگیرند چون شکاف بزرگی بین صنعت و دانشگاه وجود دارد.
اولویت مفید بودن برای جامعه است، نه پزشک یا وکیل شدن!
این مدرس دانشگاه درباره روش نظام آموزشی نوین برای کمک به اشتغال فارغ‌التحصیلان تاکید کرد: در این شیوه به دانش‌آموزان گفته می‌شود که مهم نیست که حتما پزشک یا وکیل شوی، مهم این است که در آینده برای جامعه مفید باشی. وقتی فرد قبل از ورود به دانشگاه، مفید بودن را یاد می‌گیرد، استعداد و مهارتش هدفمند می‌شود.
وی با بیان این که دانشجو در نظام نوین آموزشی می‌داند چه استعدادی دارد، لازم است چه مهارت‌هایی یاد بگیرد و سپس وارد دانشگاه می‌شود، افزود: اما در ایران این گونه نیست. هدف همه دانش‌آموزان پایه نهم، پزشک، دندانپزشک یا داروساز شدن است یا در رشته ریاضی همه می‌خواهند مهندس کامپیوتر، برق یا عمران شوند، در حالی که تعداد زیادی شغل در کشور وجود دارد؛ اما متخصص کافی ندارد.
علی اکبری در پاسخ به این سوال که چرا دانشجویان و دانش‌آموزان ما به سمت مهارت‌آموزی نمی‌روند، گفت: چون به دانش‌آموز و دانشجو کمک نکرده‌ایم که استعداد خود را بشناسند. به همین دلیل اگر دولت نتواند زمینه کار را برای او فراهم کند، خودش هم نمی‌تواند با دانشی که دارد، هیچ کاری انجام دهد. در برخی رشته‌ها مانند فلسفه، ادبیات و مهندسی کشاورزی این مشکل بیشتر دیده می‌شود که دانشجو سال‌ها زحمت کشیده؛ اما پس فارغ‌التحصیلی هیچ مهارتی ندارد.
کارشناس آموزشی با اشاره به این که ارتباط دانشگاه و صنعت در جوامع دانش‌محور و بر پایه دانایی خیلی مهم است، تصریح کرد: دانشگاه باید نیروی کارآمد، متخصص، متعهد و مسئولیت‌پذیر بار بیاورد؛ اما دانشگاه‌های ما در این راستا حرکت نمی‌کنند؛ چون سرفصل‌های دروس تئوری بوده و مهارتی نیستند.
وی در ادامه خاطرنشان کرد: به نظر من دانش فقط از کتاب تئوری و نظریه بیرون نمی‌آید. دانش برخی مواقع در دوره کارآموزی به دست می‌آید یا تجربه فردی که قبلا در یک مسیر حرکت کرده.
علی اکبری با تاکید بر این که دانشگاه‌ها اصلا به دانشجو اجازه نوآوری و خلاقیت نمی‌دهند، افزود: وقتی دانشجو یک سوال مهارتی می‌پرسد، با برخورد نامناسب استاد یا تکنسین روبرو می‌شود که باید در چارچوب واحد درسی بماند. این برخورد بد خلاقیت دانشجو را از بین می‌برد.
این مدرس دانشگاه با بیان این که خروجی دانشگاه‌های ایران نامتعادل است، گفت: به این معنا که خروجی دانشگاه با نیاز بازار کار هماهنگ نیست. راهکار دولت برای برقراری توازن این است که دانشگاه‌ها را وادار کند در برخی رشته‌های موثر خروجی داشته باشند.
وی در ادامه خاطرنشان کرد: برخی دانشجویان گلایه می‌کنند که صنایع به جای استخدام ما با مدرک کارشناسی یا ارشد، نیروهای دیپلمه را قبول می‌کنند. چون در صنعت، آنچه مهم است کار است نه دانش و این که چرخ تولید بچرخد. به همین دلیل، فارغ‌التحصیلان مجبورند مدتی را در دوره‌های کارآموزی شرکت کنند تا چیزی یاد بگیرند.
علی اکبری درباره دلایل بی‌اقبالی صنایع به فارغ‌التحصیلان دانشگاه، یادآور شد: مشکل از اینجا می‌آید که مهارت‌آموزی در کنار دانش نبوده و بخش ارتباط با صنعت در دانشگاه‌ها عملکرد مناسبی نداشته‌اند. منظور من از صنعت، هر کاری است که با علم و فناوری انجام می‌شود، به خصوص که در عصر دیجیتال، فناوری بسیار کاربردی است.
این کارشناس آموزشی با تاکید بر این که دانشجو باید امید داشته باشد که پس از تحصیل‌اش می‌تواند به بازار کار وارد شود، اظهار کرد: متاسفانه دانشجویان ما این اعتماد به نفس را ندارند.
انتهای پیام/
نظر شما