محمد درویش؛ فعال و کارشناس محیط زیست در گفت‌وگو با خبرنگار اجتماعی ایسکانیوز در پاسخ به این سوال که آیا سدسازی در کشور ما کاری کارشناسی‌شده و درست است یا خیر، توضیح داد: ما نمی‌توانیم مطلق بگوییم که سدسازی اشتباه است بلکه در برخی مناطق که راه دیگری برای تامین آب منطقه وجود ندارد می‌توان از این روش استفاده کرد اما چیزی که ما به آن نقد داریم، سندروم سدسازی است. افتتاح بی‌رویه و تکیه بر سدسازی در کشوری که در کمربند بیابانی دنیا قرار دارد، کار اشتباهی است.

او با اشاره به سهم سدها در تولید برق کشور گفت: فقط ۱۲ درصد از برق کشور توسط سدهای برق‌آبی تولید می‌شود و البته این روش تولید برق بسیار گران قیمت است.

درویش توضیح داد: ما در کشوری زندگی می‌کنیم که بیش از ۳۰۰ روز آفتابی دارد و می‌توانیم با بهره بردن از انرژی خورشیدی و بادی برق تولید کنیم. پس نیازی نداریم که تا این حد وابسطه به نیروگاه‌های حرارتی و سدهای برق‌آبی باشیم. کماینکه نیروگاه‌های حرارتی به شدت انرژی‌بر و مخرب محیط زیست هستند ‌که منابع آب زیرزمینی را تخریب می‌کنند.

او در پاسخ به این سوال که چرا دولت با وجود مخالفت کارشناسان همچنان اصرار به سدسازی دارد، افزود: متاسفانه دولت به نظر کارشناسان و مردم توجه نداشت و چیزی را که خود به آن باور دارد، اجرا می‌کند. هدر رفت سرمایه‌های اجتماعی و افزایش مهاجرت متخصصان به این دلیل است که صدای مردم شنیده نمی‌شود.

این فعال محیط زیست با اشاره به عمده دلیل مشکلات آبی در کشور ادامه داد: ما از چیدمانی غلط در توسعه رنج می‌بریم. آرمان ما اشتباه طراحی شده است و به جای آنکه آرمانمان تامین امنیت غذایی کشور باشد به خودکفایی غذایی پرداخته‌ایم.

درویش عنوان کرد: کشوری که در کمربند خشک جهان قرار گرفته و میزان ریزش‌های آن یک سوم میانگین جهانی و تبخیری چندبرابر متوسط جهانی دارد، نباید به سمت افزایش وابستگی به آب حرکت کند. آب باید به عنوان یک ارزش زیستی برای تداوم حیات در فلات ایران استفاده شود نه به عنوان کالای اقتصادی.

او اضافه کرد: کشور نباید از آب‌فروشی پول به دست بیاورد. صادرات محصولات کشاورزی که آب بسیاری برای تولید آن‌ها صرف شده، آب فروشی است و نباید در چنین کشور خشکی این کار انجام شود.