به گزارش خبرنگار گروه دانشگاه خبرگزاری ایسکانیوز، اسم‌مان را در مقاله بیاورید یا پول بدهید؛ شیوه اخاذی از پژوهشگران است، وقتی کارشان به یک مرکز علمی یا استاد می‌افتد.

در حالی که بسیاری از استادان معتقدند باید امکانات دانشگاه‌ها به اشتراک گذاشته شود تا پژوهشگران دسترسی آسان‌تری به تجهیزات آزمایشی و انجام پژوهش‌های خود داشته باشند؛ اما به نظر می‌رسد برخی مراکز علمی با سواستفاده از امکانات خود، جیب پژهشگران را خالی می‌کنند.  

آیسان یاسری دانشجوی کارشناسی ارشد بیوتکنولوژی دانشگاه تهران است که این روزها درگیر انجام آزمایش‌های مربوط به پایان‌نامه‌ است. یاسری در گفت‌وگو با ایسکانیوز درباره مشکلات پژوهشگران برای انجام تحقیقات بیولوژیک، اظهار کرد: یکی از مشکلات این است که دانشگاه تهران برخی خدمات مورد نیاز را ندارد یا دیگر انجام نمی‌دهند، مانند تست طیف سنجی دَوَرانی یا CD (circular dichroism) که مجموعه آزمایشگاه‌ها مرکز تحقیقات بیوشیمی و بیوفیزیک IBB دانشگاه تهران دیگر انجام نمی‌دهد.

این دانشجوی دانشگاه تهران با بیان این که به همین دلیل مجبور هستیم که این آزمایش‌ها را بیرون از دانشگاه انجام دهیم، افزود: مثلا من برای انجام یکی از آزمایش‌هایم با انستیتو پاستور صحبت کردم و به من گفتند مبلغ انجام آزمایش برای هر نمونه ۴۰۰ هزار تومان است، ما پنج نمونه داریم و استاد راهنمای من باید نزدیک ۲ میلیون تومان پرداخت کند تا این نمونه‌ها، تست CD شود، در حالی که قیمت CD در دانشگاه تهران قبلا ۱۲۰ هزار تومان بود.

وی در ادامه خاطرنشان کرد: وقتی از انستیتو پاستور خواستم که چون دانشجو هستیم به ما تخفیف بدهند، گفتند اگر که اسم‌مان را در مقاله بزنید، آزمایش‌ها را رایگان انجام می‌دهیم. چرا باید اسم آن‌ها در مقاله بیاید در حالی که هیچ مشارکتی در پژوهش نداشته‌اند؟ فقط چون دستگاه دارند باید اسم‌شان در مقاله بیاید؟ اگر می‌توانند آزمایش را رایگان انجام دهند، چرا چنین شرطی می‌گذارند؟

پژوهشگرانی که فقط به سود خودشان فکر می‌کنند

یاسری با اشاره به این که چنین مشکلی را برای تهیه سویه‌های باکتری هم داریم، گفت: استاد ما سویه‌های باکتریایی را خریده است؛ اما استوک‌مان آلوده شده بود و نیاز داشتیم که باکتری جدید داشته باشیم. باکتری را به راحتی و بدون هیچ هزینه‌ای می‌توان در یک کشت ۲۴ ساعته تکثیر کرد.

این دانشجوی رشته بیوتکنولوژی با تصریح بر این که یکی از استادان دانشگاه تربیت مدرس گفته بود یا سویه باکتریایی را به مبلغ هشت میلیون تومان به شما می‌فروشم یا اسم من را درمقاله بزنید، یادآور شد: به نظر من، این‌ها بی‌اخلاقی پژوهشگران است که با وجود این که می‌توانند کمک کنند و آن سویه هزینه خاصی برایشان ندارد؛ اما این کار را نمی‌کنند.

وی در پایان با تاکید بر این که برخی پژوهشگران اصلا حاضر نیستند به جامعه علمی و همکاران خودشان کمک کنند، اظهار کرد: این افراد دلیل اصلا به پیشرفت همکاران‌شان اهمیت نمی‌دهند، تنها به دنبال سودجویی هستند و می‌خواهند به هر قیمتی شده مقاله چاپ کنند. این نوع چاپ مقاله، نوعی دزدی است.

انتهای پیام/