به گزارش خبرنگار گروه دانشگاه خبرگزاری ایسکانیوز، آموزش مجازی نزدیک به ۲ سال است که جایگزین آموزش حضوری شده است و لازم است آموزش مجازی تا جایی که ممکن است اهداف آموزش حضوری مانند خلق دانش را هم محقق کند. به همین دلیل، باید با آسیبشناسی مشکلات آموزش مجازی، راه برای آفرینش علم باز شود.
زهرا علی اکبری دانشآموخته دکتری رشته مدیریت آموزشی از دانشگاه تهران است که در پایاننامه خود در مورد خلق دانش در بستر الکترونیک پژوهش کرده و هم اکنون مدرس دانشگاه است.
علی اکبری در گفتوگو با ایسکانیوز با بیان این که کرونا باعث شد که آموزش به سمت آموزش مجازی برود و آموزش حضوری تعطیل شود، اظهار کرد: من درگیر این نوع آموزش بودم و میتوانم به جرات بگویم که این آموزش به طور رسمی از اسفند ماه یا فروردین شروع شد؛ اما به دلیل ناآشنایی دانشجویان و استادان با محیطهای فناوری نزدیک به یک ترم از دست رفت.
کارشناس آموزشی با اشاره به این که دانشجویان هنوز نمیدانند در دنیایی زندگی میکنند که سواد فناوری و IT بسیار مهم است، افزود: از طرف دیگر، استادان هم مقاومت زیادی در مقابل یادگیری این دانش و حرفه داشتند. به همین دلیل ترم اول پس از کرونا آسیبهای زیادی برای دانشجویان داشت.
استادان از عهده آموزش دروس مهارتی در فضای مجازی برنیامدند
وی با تصریح بر این که تدریس درسهای مهارتی، مشکل دیگری بود که استادان نتوانستند در فضای مجازی به درستی از عهده آن برآیند، گفت: دانشجویان هم نتوانستند این دروس را آنگونه که باید و شاید فرابگیرند. البته الان با گذشته بیش از یک سال شرایط بهتر شده و همه توانستند به سمت محیطهای فناوری بروند.
علی اکبری درباره ضرورت ارزیابی آموزش مجازی تاکید کرد و افزود: باید بررسی شود دانشجویی که دو تا سه سال آموزش مجازی داشته، مهارتهایی که در این آموزش مجازی یاد گرفته، تا چه اندازه قابل استفاده است؟ لازم است که خروجی آموزش مجازی در چند سال آینده دیده شود.
این مدرس دانشگاه پیشنهاد داد: دانشگاهها باید فرصتی دوباره برای آموزشهای مهارتی دانشجویان فراهم کنند. به این معنا که برای این ترمهایی که از دست رفته و به خصوص درسهای آزمایشگاهی و کارگاهی، فضای کوچکی برای دانشجویان به وجود بیاورند تا در ترمهای آینده و حضوری، بتوانند در چند جلسه آن دروس را دوباره یاد بگیرد.
وی با بیان این که من در پایاننامهام در مورد خلق دانش در بستر الکترونیک کار کردم، افزود: متاسفانه کمبود امکاناتی مانند نبود تجهیزات، فضا، ناآشنایی استادان و نبود کتابخانه مجازی از جمله موانعی هستند که دانشجویان برای خلق دانش در بستر الکترونیک با آن مواجه هستند.
علی اکبری در ادامه خاطرنشان کرد: همچنین با فضای دانشجویی آشنا هستم و میدانم که دانشجویان استقبال خواهند کرد از اینکه یاد بگیرند چگونه میتوانند وارد بازار کار شوند؛ اما دانشگاه این کار را نمیکند. چون دانشگاهها فقط به دنبال کسب درآمد هستند. دانشجویان نمیتوانند کارآفرین باشند و آفرینش یا خلق را یاد نمیگیرد چون دانشگاهها نخواستند در برنامه درسی بهگونهای جلو بروند که دانشجو با ایده و خلاقیت پیش برود.
این کارشناس آموزشی در پایان با بیان این که صاحبان صنایع نمیتوانند امیدوار باشند یا اعتماد کنند به دانشجویانی که از دانشگاههای ایران با این نحوه آموزش بیرون میآیند، اظهار کرد: این بیاعتمادی کاملا به حق است چون آموزش مجازی از آموزش حضوری هم ناکارآمدتر است. به همین دلیل، صنایع دیپلمهای که چند واحد فنیوحرفهای گذرانده را به فارغالتحصیل کارشناسی و ارشد دانشگاه ترجیح میدهند.
انتهای پیام/
نظر شما