به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری ایسکانیوز، روز نهم ماه محرم الحرام سال ۶۱ هجری که معروف به تاسوعا است، این روز آخرین روزی بود که امام حسین (علیه السلام) و یارانشان شبانگاه آن را درک کرده­ بودند و این روز به شب عاشورا پیوند خورد. بدین جهت در نزد مسلمانان و محبان اهل بیت (ع) از اهمیت بالایی برخوردار است. در این روز مهم، چند رویداد سرنوشت ساز در سرزمین کربلا واقع شد که به آن ها اشاره می ­شود:

ورود لشکر تازه نفس دشمن به کربلا: در این روز لشکر مجهزی به دستور ابن زیاد از کوفه وارد کربلا شد، و شمر نامه ابن زیاد را آورد.

امان نامه برای فرزندان حضرت ام البنین (س): در این روز شمر ملعون برای حضرت عباس (ع) و برادرانش امان نامه آورد، آن لعین خود را نزدیک خیام با جلالت حضرت اباعبدالله الحسین (ع) رسانید و بانگ برآورد: «أین بنو اختنا»؛ پسران خواهر ما کجایند؟ ولی آن بزرگواران جواب ندادند. امام حسین (ع) فرمودند: جواب او را بدهید اگر چه فاسق است.
حضرت عباس (س) در جواب فرمودند: چه می گویی؟ شمر گفت: من از جانب امیر برای شما امان نامه آورده­ ام. شما خود را به خاطر حسین به کشتن ندهید، حضرت عباس (س) با صدای بلند فرمود: "لعنت خدا بر تو و امیر تو (و بر امان نامه تو ) باد. ما را امان می­دهید در حالیکه پسر رسول خدا را امان نباشد؟!"

محاصره خیمه های آل الله: امام صادق (ع) فرمودند: تاسوعا روزی بود که امام حسین (ع) و اصحابش را در کربلا محاصره کردند و سپاه شام بر قتل آن حضرت اجتماع نمودند و پسر مرجانه و عمر سعد به خاطر کثرت سپاه و لشکری که برای آن‌ها جمع شده بود خوشحال شدند و آن حضرت و اصحابش را ضعیف شمردند و یقین کردند که یاوری از برای او نخواهد آمد و اهل عراق حضرتش را مدد نخواهند نمود.

مهلت خواستن سیدالشهدا از دشمن برای راز و نیاز: وقتی عمر سعد لشکر را آماده جنگ با امام حسین (ع) نمود و معلوم شد که قصد جنگ دارد، حضرت به برادرش عباس (س) فرمود : نزد دشمنان برو و به آنها بگو امشب را به ما مهلت بدهند چرا که : «و هو یعلم انی احب الصلاه له و تلاوه کتابه» (خداوند می داند و گواه است که من و نماز و تلاوت قرآن را دوست دارم).

پس حضرت عباس(ع) نزد سپاهیان دشمن رفت و ازآن‌ها شب عاشورا را برای نماز وعبادت مهلت خواست، عمربن سعد درموافقت با این درخواست مردد بود وسرانجام ازلشکریان خود پرسید که: چه باید کرد؟ عمروبن حجاج گفت: سبحان الله اگر اهل دیلم ( کنایه ازمردم بیگانه ) و کفار از تو چنین تقاضائی می­کردند سزاوار بود که با آنها موافقت کنی."
قیس بن اشعث گفت: "درخواست آنها را اجابت کن به جان خودم سوگند که آنها صبح فردا با تو خواهند جنگید." ابن سعد گفت:"به خدا سوگند که اگربدانم چنین کنند هرگز با درخواست آنها موافقت نکنم و عاقبت فرستاده ابن سعد به نزد حضرت عباس بن علی (س) آمد و گفت:"ما به شما تا فردا مهلت می­دهیم اگرتسلیم شدید شما را به نزد عبیدالله بن زیاد خواهیم فرستاد و اگر سر باز زدید، دست ازشما برنخواهیم داشت.

اتمام حجت سیدالشهدا با اصحاب و یارانشان: در عصر این روز امام حسین (ع) در جمع یاران خطبه ای قرائت فرمودند و اصحاب اعلام وفاداری نمودند.

و اما در خصوص شائبه‌ای که مطرح است که آیا شمر دایی حضرت عباس و برادرانش بوده؟ باید گفت: شمر بن ذی الجوشن (لعنت الله علیه)از قبیله بنی کلاب بوده و ‏اما ام البنین(سلام الله) یا همان فاطمه کلابیه نیز از همان قبیله بوده، ‏پس در کلاب نسب هر دو به هم می رسد و هر دو کلابی هستند، اما به هیچ وجه شمر برادر حضرت ام البنین(سلام الله) نیست و اینکه با بردن امان نامه می گوید: خواهر زادگان ما در امان هستند، منظورش این است که مادر ایشان از قبیله ماست و مانند خواهر ما محسوب می شود، نه اینکه واقعا خواهر ما باشد. در اعراب رسم بود اگر از ایشان دختری با طایفه دیگری ازدواج می کرد حتی اگر چند نسل هم از او می گذشت یعنی فاصله حتی به چند نسل هم می رسید، فرزندان او را با انتساباتی این گونه خطاب قرار می دادند .

انتهای پیام/