به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری ایسکانیوز، اول شهریور هر سال به پزشکان اختصاص دارد و در این روز تصمیم گرفتیم به جای تجلیل‌ها و تبریک‌ها کمی از گوشه‌های تاریک نظام سلامت بگوییم که از نگاه بالادستی‌ها پنهان مانده و شاید واقعیت پزشکی جدا از تصور مردم در مورد این شغل باشد. تصور شیکی از یک سفیدپوش که پشت میز نشسته و دستوری به منشی می‌دهد و نگاهی به بیمار می‌کند و حساب بانکی پری هم دارد شاید آن چیزی نباشد که اکثریت پزشکان تجربه می‌کنند و فقط درصد کمی پزشکی شیک و لاکچری را زندگی می‌کنند.

گوگل پزشک پیدا می‌کند و قانون پزشک خانواده خاک می‌خورد

سال‌ها پیش قرار بود قانون پزشک خانواده اجرا و سیستم درستی برای ارجاع بیمار وجود داشته باشد تا بیمار به جای اینکه در اینترنت به دنبال پزشک متخصص برای سردردش بگردد سراغ پزشک خانواده‌ای که به امور درمانی او آگاه است برود و بنابر تشخیص آن پزشک و اگر نیاز به درمان بیشتری بود به پزشک متخصص ارجاع داده شود، چیزی که در کشورهای پیشرفته اتفاق می‌افتد اما این قانون با عدم وجود اراده قوی در مدیران و نگاه‌های حزبی و جناحی خاک می‌خورد و همچنان گوگل مهم‌ترین ابزار ما برای پیدا کردن پزشکی خوب است.

تمایل به تحصیل در تخصص‌های پردرآمد

از طرفی همه بیماری‌ها و کاستی‌های موجود در نظام سلامت به آموزش هم سرایت می‌کند و نتیجه توزیع نامناسب پزشک، عدم هماهنگی دانشگاه با نیاز منطقه و غیره فارغ‌التحصیل شدن تعداد زیادی پزشک عمومی است که بعضا در این نظام سلامت پر از نقص نادیده گرفته می‌شوند و از طرفی تمایل پزشکان به تحصیل در تخصص‌هایی که درآمد بهتری دارند باعث شده که در برخی تخصص‌ها دچار کمبود باشیم. این میان اما تنها کسانی که از آشفته‌بازار درمان سود می‌کنند، بیمه‌ها هستند که هرچه بیمار در نظام سلامت سرگردان‌تر جیب آن‌ها پرپول‌تر خواهد بود.

سهم مردم از هزینه درمان بیشتر شده است

آزاده اسحاقیان؛ پزشک عمومی از قراردادهای یک‌طرفه گلایه کرد و به ایسکانیوز گفت: بیشترین مشکلات ما به دلیل احساس عدم امنیت اقتصادی، روانی و شغلی است. نداشتن امنیت اقتصادی به دلیل قراردادهای یک‌طرفه از جانب مراکز و درمانگاه‌ها و بیمه‌ها(پایه و تکمیلی) است. بدترین وضعیت هم مربوط به درمانگاه‌های خیریه است.
علی‌رغم اینکه طبق قانون باید ۳۰ درصد از هزینه درمان را مردم و مابقی ۷۰ درصد را بیمه‌ها پرداخت کنند، شاهد آن هستیم که هر سال سهم مردم بیشتر می‌شود.

تزریق ژل و بوتاکس برای اداره مطب

او نتیجه وضع موجود را تمایل مردم به خوددرمانی و یا تجمع در مراکز تامین اجتماعی دانست و توضیح داد: پزشک عمومی با این وضعیت قدرت اداره یک مطب را نداشته و مجبور به انجام کارهایی مانند ترک اعتیاد، تزریق بوتاکس و ژل می‌شود تا مطبشان توجیه اقتصادی داشته باشد.

اسحاقیان از ارائه اطلاعات غلط و غیرعلمی در رسانه‌ها انتقاد کرد و افزود: برخی رسانه‌ها به راحتی حرف‌هایی را بدون داشتن استناد علمی برای درمان تحویل مردم می‌دهند نتیجه این اتفاق دیر مراجعه کردن مردم در بیماری‌ها به ویژه کرونا بود.

از دکتر اسحاقیان پرسیدیم که چرا ما چندین سال است که نظام ارجاع درستی نداریم و او در پاسخ گفت: اگر سیستم ارجاع به همان شکلی که در دنیا انجام می‌شود در ایران هم اتفاق بیفتد، قطعا مفید خواهد بود و بیمار از سردرگمی نجات پیدا کرده و حجم بار مراجعه غیرضروری به متخصص‌ها کاهش یافته و نیاز نیست که مردم برای مشکلی کوچک هزینه‌ بسیاری پرداخت کنند. در عمل چیزی که در برخی استان‌ها به عنوان نظام ارجاع انجام می‌شود این است که همکاران ما فقط چندتا برگه امضا می‌کنند برای ارجاع به سطح بالاتر و این ناشی از عدم امنیت است. بیمار پزشک را مجبور می‌کند که او را به سطح بالاتر ارجاع دهد و استقلال از پزشک گرفته می‌شود.

او ادامه داد: پرداخت‌ها باتاخیر انجام می‌شود.

پزشک عمومی می‌تواند به عنوان خط اول درمان نقش مهمی در سیستم ارجاع داشته و در بهبود کیفیت درمان و کاهش هزینه‌ها کمک‌کننده باشد.

اگر درست اجرا شود بیکاری و مهاجرت پزشکان کاهش پیدا می‌کند و سیستم آماری بهتر برای کنترل بیماری‌ها خواهیم داشت.

کامران بهادری پزشک عمومی دیگری بود که ترجیه داد صحبتی درباره وضعیت پزشکان عمومی نگوید چراکه اراده‌ای در اصلاح وضع موجود در مسئولان نمی‌دید. او به همین جمله بسنده کرد: من بعنوان یک پزشک عمومی که دنبال گذران زندگی از راه کاستن آلام حقیقی مردم دردمند هستم (نه با شاخه های لوکسی مثل ژل و بوتاکس و...) و همسرم هم کارمند است و حقوق جدا دارد و کمک خرج خانه است، دنبال شیفت‌های سوم و چهارم کار برای گذران زندگی می‌گردم‌.

روزهای پزشک متعددی خواهد گذشت و قانون‌ها و طرح‌ها به فراموشی سپرده می‌شوند اگر اراده جدی برای اجرای آن‌ها وجود نداشته باشد. وزیر و مدیر و همه ارکان نظام سلامت باید هم‌پیمان شوند در جهت اجرای قانون اساسی و کاهش هزینه‌های درمان از جیب مردم تا هم پزشک در جایگاه درستی قرار گیرد و هم بیمار سرگردان نشود و از این خیابان و به آن خیابان به دنبال یافتن راهی برای درمان خود فرسوده نشود.

انتهای پیام/