به گزارش خبرنگار گروه دانشگاه خبرگزاری ایسکانیوز، تجربه مجازی شدن آموزش‌های دانشگاهی نشان داد که حضور در دانشگاه تنها راه تحصیل نیست. وقتی که آموزش‌ها، امتحانات، جلسه دفاع از پایان‌نامه و مصاحبه‌های دکتری به صورت مجازی برگزار شدند، برخی گمان کردند که اصلا آموزش حضوری چه ضرورتی دارد؟! 

مهم‌ترین مزیت حضوری بودن آموزش‌ها، ارتباط چهره به چهره استادان و دانشجویان است. ارتباطی که بر نگرش دانشجویان از رشته، آینده شغلی و شخصیت آن‌ها تاثیر می‌گذارد. گفت‌وگوهای ایسکانیوز با دانشجویان نشان می‌دهد که گاهی با وجود علاقه و اشتیاقی که از سوی دانشجویان وجود دارد؛ اما استادان توانایی علمی لازم برای تدریس را ندارند یا در مواردی استادان باسواد هستند؛ اما مهارت ارتباطی مناسب را ندارند.

حشمت‌الله سعدی در گفت‌وگو با ایسکانیوز با بیان این که متاسفانه یک مدتی در دانشگاه‌ها باز شد و آدم‌های مختلفی توانستند به عنوان استاد جذب دانشگاه شوند، اظهار کرد: به همین دلیل امروز افرادی در دانشگاه‌ها هستند که در شرایط عادی توانایی استاد شدن ندارند. هم به لحاظ روش تدریس، هم به لحاظ انتقال مطلب و فن‌بیان و هم به لحاظ ویژگی‌های اجتماعی و سواد علمی و تخصصی.

عضو هیئت علمی دانشگاه بوعلی سینا همدان با اشاره به این که وقتی مدرس ویژگی‌های مناسب برای تدریس در دانشگاه را نداشته باشد، نمی‌تواند به درستی با دانشجویان ارتباط برقرار کند، افزود: متاسفانه تعداد زیادی از استادان در این طبقه قرار می‌گیرند، البته استادانی هم داریم که باسواد هستند، کلاس‌های خوبی دارند و دانشجویان می‎‌توانند از آن‌ها استفاده کنند.

وی درباره مشکلات ارتباطی استادان در دانشگاه‌ها گفت: برخلاف دانشگاه‌های بزرگ که دیدن اساتید خیلی مشکل است، در دانشگاه‌های کوچک‌تر امکان ملاقات با اساتید به سهولت ممکن است و دانشجویان علاقه‌مند می‌توانند از این ظرفیت استفاده کنند. البته جدای از این دو سالی که دانشگاه‌ها درگیر کرونا شده‌اند و همه چیز بهم ریخته است.

سعدی در ادامه خاطرنشان کرد: به نظر من، مشکل تنها از استادان نیست، تعداد دانشجویان علاقمند که میل به علم و کار داشته باشند هم، روز به روز کمتر می‌شود.

عضو هیئت علمی دانشگاه بوعلی سینا همدان در پایان با تصریح بر این که توجه به این نکته هم لازم است که بسیاری از استادان باسوادند، خوب هم تدریس می‌کنند؛ اما نمی‌توانند عملی کار کنند، اظهار کرد:مثلا استادانی در رشته کشاوزری هستند که در مورد انتقال ژن یا کشت بافت یا گلخانه‌های چند طبقه به خوبی تدریس می‌کنند؛ اما نمی‌توانند دانسته‌های خود را به صورت عملی پیاده کنند.

انتهای پیام/