به گزارش خبرگزاری ایسکانیوز، برنامه صبحگاهی صبح پارسی که از دو شنبه تا جمعه هر هفته ساعت 9 صبح بر روی آنتن شبکه جام جم می رود، با موضوع اصلی دقت و اهمیت دقت کردن در مسائل روزمره برای رشد و پیشرفت و ادامه دادن به مسیر پیش رو بر روی آنتن رفت. در این برنامه پس از پخش آیتم هایی از جمله ورزش صبحگاهی، یادته، میز فرهنگی، اخبار ویژه و نماهنگ هایی با تصاویری از طبیعت، امیر محمد زند و آلاء خامه یار با کامبیز کامکاری فوق تخصص روانشناسی به گفت و گو نشستند. 

کامکاری گفت: در روانشناسی کلمه انرژی را به عنوان هیجان می شناسیم و به زمانی اطلاق می شود که بر انگیختگی انسان از متوسط بالاتر می رود و این انرژی می تواند به سمت راست یا چپ برود. هرچه هیجان بیشتر شود انرژی هم بیشتر می شود. هیجان ما یا به طرف خوشایند می رود یا به طرف نا خوشایند، این را خود شخص انتخاب می کند هیجانش را در زمینه مثبت خرج کند که می شود شادی یا به سمت منفی ببرد که می شود خشم و غضب و عصبانیت.

وی تصریح کرد: هوش هیجانی یعنی آنقدر خودآگاهی را بالا ببریم که ضربان قلب به ما هشدار دهد که داریم دچار هیجان می شویم و انرژیمان بالا رفته و باید به وسیله هوش هیجانی آن را کنترل کنیم. وقتی انرژی و هیجان ما در سطح بسیار بالا قرار دارد اگر با کسی که انرژی پایینی دارد برخورد کنیم احساس بدی میگیریم که یا باید با چنین افرادی برخورد نکنیم و یا کمک کنیم آن ها هم پر انرژی شوند. گاهی هم خودمان خسته ایم و انرژی کافی برای انجام کارهایمان را نداریم که با انجام یک حرکت، خوردن یک میان وعده یا خواندن یک آواز دوباره انرژی می گیریم. باید روی خودمان خودآگاهی داشته باشیم و یاد بگیریم که انرژی تولید شده در بدنمان را صرف زمینه های مثبت کنیم.

این روانشناس بیان کرد: شمشیر یک طرفش برای دفاع است و یک طرفش برای حمله، اگر هیجانات مثبت را افزایش ندهیم سیستم دفاعی روحی و جسمی خود را تضعیف کرده ایم و قدرت دفاع از خود را کاهش داده ایم. کنترل انرژی به سمت مثبت بر سلامت جسمی و کاهش بیماری ها هم تاثیر می گذارد.

کامکاری افزود: در خانه باید مادر و پدر امنیت را برای فرزند تامین کنند تا هیجاناتش را آزادانه تخلیه کند. بچه ها باید با سر و صدا بازی کنند و مثل پرنده برای ما آواز بخوانند تا هیجانشان بروز یابد و به جهت منفی نرود. برای همین کودکان را به مدارسی می برند که شبیه پارک است تا بتوانند آزادانه بازی کنند و هیجانات خود را تخلیه کنند. خالی کردن هیجانات بچه ها هورمون سروتونین را ترشح میکند و بچه شاد و با نشاط می شود.

وی با معرفی روشی برای تشخیص بیش فعالی کودکان ادامه داد: زمانی می توانیم بچه ها را تست کنیم که ۴ تا ۴۵ دقیقه با فاصله زمانی در یک روز آن ها را در جریان یک بازی حرکتی قرار دهیم، اگر بعد از آن بازهم هیجان و انرژی داشته باشند ممکن است بیش فعال باشند و باید به روانپزشک مراجعه کرد.

دکتر فوق تخصص روانشناسی عنوان کرد: برای بحث کنترل هیجان نباید سراغ شخص بزرگسال برویم و به او خود کنترلی را یاد بدهیم بلکه آموزش خود کنترلی از دو سالگی آغاز می شود. نباید همه چیز را برای کودک فراهم کرد چون این مهر و محبت به کودک نیست بلکه تربیت صحیح یعنی به او بیاموزیم که باید خواسته هایش را به تعویق بیندازد و آن ها را اولویت بندی کند این را باید خانواده به او بیاموزند در غیر این صورت در بزرگسالی نمی تواند خود کنترلی داشته باشد.

کامکاری اظهار داشت: برای برخورد با کودکان والدین هم گاهی باید هوش هیجانی خود را بالا ببرند. باید به خودمان آموزش بدهیم که وقتی با بچه ها برخورد می کنیم هیجان خوب به آن ها منتقل کنیم نه هیجان بد چون کودکان بسیار تحت تاثیر هیجانات مادر و پدر خود رفتار می کنند، از چهره مادر خود هیجان منفی را دریافت می کنند و در نتیجه آن احساس نا امنی می کنند و انرژی خود را سمت منفی می برند.

این دکتر روانشناس گفت: باید گاهی پدر و مادر به محل بازی کودک بروند و از دور حضور داشته باشند زیرا حضور والدین از دور به کودک اطمینان می دهد که با احساس اطمینان هیجان خود را تخلیه کند.

کامکاری تصریح کرد: وقتی حوصله نداریم باید ببینیم قبلا به چه چیزی فکر کرده ایم وقتی به چیزهای منفی فکر کنیم ناخودآگاه احساس رخوت و سستی به سراغ ما می آید. انسان زمینه فکر کردن به منفی ها را دارد که باید تمرین کنیم این افکار منفی را از خودمان دور کنیم و فکرمان را به سمت موضوعات مثبت ببریم و برای ریشه یابی علت احساس رخوتمان باید اول ببینیم چه افکار منفی داشته ایم. کنترل فکر و هدایت آن به سمت مثبت انرژی را افزایش می دهد.

وی افزود: وقتی کسی انرژی اش منفی است نباید با او ارتباط برقرار کنیم ولی وقتی مجبور به برقراری ارتباط هستیم اولین کار ضروری کنترل چهره و ضربان قلب است وقتی ضربان قلب بالا می رود می فهمیم که باید خودمان را کنترل کنیم نفس بکشیم و ذهنمان را به سمت اتفاقات خوبی که برایمان افتاده است پرتاب کنیم.

این روانشناس درباره کنترل هیجانات بیش از حد در کودکان بیان کرد: هیجانات کودکان را نباید بیش از حد کنترل کرد، باید بگذاریم هیجاناتشان تخلیه شود. در ابتدا باید به دنبال این باشیم که انرژی در کودک تخلیه شود؛ درواقع تخلیه انرژی در کودکان باعث شادمانیشان میشود. اگر ما انرژی را تخلیه نکنیم نه تنها هیجانات مثبت نداریم بلکه هیجانات منفی داریم.

کامکاری درباره پیامدهای کوتاه مدت و بلند مدت این تخلیه هیجانات عنوان کرد: پیامد کوتاه مدت این است که کودکان شاد هستند و نشاط دارند و خود به خود باعث می‌شود که تحریک پذیری مغز آنها بیشتر شود؛ به عبارتی وقتی شادمانی در رفتار کودک همراه باشد مغز هم فعال تر میشود و حتی می‌توانند باهوش تر شوند.

وی ادامه داد: شادمانی می‌تواند در کودکان خلاقیت را تحریک کند و ذهنشان را پویا تر کند و بالعکس افسردگی،دلمردگی و خموشی کودکان، می‌تواند کاری کند که کنش های ذهنی آنها افت پیدا کند و به همین دلیل است که در مورد بچه هایی که اضطراب و افسردگی دارند اکثرا فکر می‌کنند آنها کم توان ذهنی هستند؛ درحالی که اینطور نیست و هیجانات منفی است که مغزشان را دچار وقفه کرده و شکوفایی ذهنی را تجربه نمی‌کنند.

این فوق تخصص روانشناسی درخصوص تاثیر هیجانات در شکل گیری شخصیت و آینده کودکان اظهار داشت: ما بخشی به نام کارکرد های اجرایی داریم که در اواخر نوجوانی توسعه پیدا می‌کند و به برنامه ریزی، سازماندهی و تنظیم اهداف مربوط است. کارکرد های اجرایی زمانی می‌تواند موثر باشد؛ یا به عبارتی فرد زمانی می‌تواند خوب برنامه ریزی کند و نظم داشته باشد که در خردسالی خودکنترلی داشته باشد یعنی بتواند خواسته هایش را به تعویق بیندازد و هیجانات خود را کنترل کند. کودکی که نتواند هیجاناتش را کنترل کند و سریع به همه خواسته هایش برسد به احتمال زیاد در نوجوانی فردی تکانشی میشود؛ یعنی اول عمل می‌کند و بعد به پیامدهای های عملش فکر می‌کند! 

کامکاری افزود: پس والدین باید محرومیت و ناکامی را به کودکان خود آموزش دهند و کاری کنند که کودکان بتوانند هیجاناتشان را در سن ۳ یا ۴ سالگی کنترل کنند همچنین آنها باید به کودکانشان آموزش دهند که در هنگام عصبانیت داد نزنند، دستانشان را مشت نکنند، راه بروند و به کار هایشان فکر کنند؛ اینها تکنیک هایی است که از همان سال های اولیه در کودکی شکل می‌گیرد و زمینه فرهنگی دارد، به خاطر همین است که در بعضی از فرهنگ ها مردم یاد گرفته اند که هیجاناتشان را کنترل کنند و در بعضی از فرهنگ ها یاد نگرفته اند. این مسئله را می‌توانیم در بین فوتبالیست ها مشاهده کنیم؛ فوتبالیست هایی که آموزش دیده اند و هرگز در زمین فوتبال هیجانات منفی خود را نشان نمی دهند و سعی می‌کنند پرخاشگری و خشم خود را از داور یا سایر عوامل کنترل کنند؛ چنین افرادی بسیار موثر هستند.

این روانشناس همچنین گفت: در مورد ضرورت کنترل هیجانات، جنسیت تاثیر گذار نیست و هر دو جنس باید هیجانات خود را کنترل کنند. کنترل هیجان باید از ۲ یا ۳ سالگی آغاز شود و در ۶ سالگی به اوج برسد تا دیگر نیازی نباشد که در مدرسه معلم بچه ها را کنترل کند. در اصل خانواده ها باید کودکانشان را تربیت کنند و معلم به کودکان آموزش دهد.