بهمن عبدالهی، منتقد سینما و تلویزیون در گفت و گو با خبرنگار فرهنگی خبر گزاری ایسکانیوز در خصوص اکران فیلم سینمایی درخت گردو اظهار کرد: حالا دیگر با این فیلم میتوان گفت که محمدحسین مهدویان یک قالب تحت عنوان مستند داستانی را در سینمای ایران جا انداخته است، از نخستین فیلمش ایستاده در غبار تا همین درخت گردو این موضوع پیداست.
این منتقد سینما ضمن بیان مطلب فوق ادامه داد: مهدویان همواره تلاش کرده است از وقایع تاریخ معاصر (در اینجا جنگ تحمیلی عراق علیه ایران) داستانی واقعی را با بازسازی عین به عین واقعه و البته با تاکید بر داستان گویی تعریف کند.
وی افزود: این کارگردان در فیلم جدیدش ماجرای بمباران شیمیایی منطقه سردشت را دستمایه قرار داده و اثری تلخ اما تاثیرگذار ارائه میدهد.
عبدالهی با اشاره به اینکه فیلم درخت گردو، ارزشهای زیادی دارد؛ افزود: مثل کارهای قبلیاش (منهای «لاتاری») و حتی روی بازسازی مستندات تاریخی در قاب دوربین فکر کرده و گذشته را مثل تصاویر نگاتیوهای ۱۶ میلیمتری طراحی کرده و از بازیگران حرفهای در کنار انبوه سیاهیلشکر بهره برده است.
وی بیان کرد: اما جدا از تلخی اغراقشده فصل بازسازی بمباران و وضعیت شهری و بیمارستان، روایت فیلم را دچار ضعف کرده و آن را شبیه آثار مستند تلویزیونی کرده است. بههرحال، در فیلمی که داعیه قصهگویی دارد تصویر کشیدن بیشازحد حاشیهها روایت را دچار لکنت کرده است.
این منتقد با سابقه تشریح کرد: جدا از دو مشکل (تلخی مضاعف و تصاویر بازسازیشده رویداد و مجروحان)، میتوان آن را دوست داشت. بازی پیمان معادی در نقش یک پدر کرد آسیبدیده از زخم جنگ بسیار خوب است؛ هرچند انتخاب مهران مدیری در نقش پزشک چندان کارکردی ندارد، مگر در بحث گیشه.
انتهای پیام/
نظر شما