به گزارش خبرنگار اجتماعی ایسکانیوز، بیماری قرن، معضل پزشکی در قرن حاضر و هدیه دنیای مدرن عناوینی هستند که برای توضیح آلزایمر استفاده می‌شوند اما این بیماری که امروز نام آشنایی برای ما است و کم و بیش در اثرات آن را در اطرافیانمان دیده‌ایم واقعا چیست؟ ۲۱ سپتامبر به نام روز مبارزه با آلزایمر نام‌گذاری شده است تا با شعار «وقتی برای تلف کردن نیست»، مردم را نسبت به عوامل ایجاد این بیماری آگاه کند.

ده سال پیش بود که مادربزرگم که همیشه زنی سرزنده و فعال بود کم کم فراموش می‌کرد که نماز خوانده یا نه، بعد از آن سوالات تکراری مادربزرگ بیشتر شد و ما آن روزها تصور نمی‌کردیم که روزی بلایی به اسم آلزایمر مادربزرگ ما را که اگر صبح زودتر از همه بیدار نمی‌شد و به کارهایش نمی‌رسید، می‌گفت: روزی امروز را از دست دادم از پا بیاندازد. تجربه تلخ من در تماشای ضعیف‌تر شدن تدریجی‌ مادربزرگم و در نهایت از دست دادن‌اش درد مشترک بسیاری از آدم‌های قرن ۲۱ است که جمله آلزایمر بیماری قرن برای آن‌ها فقط یک تیتر خبری نیست و تلخی‌هایش را پوست و استخوان چشیده‌اند.

تفاوت آلزایمر و زوال عقل

ابتدا بهتر است توضیحی درباره تفاوت زوال عقل و آلزایمر ارائه دهیم. زوال عقل مجموعه‌ای از بیماری‌ها مانند هانتینگتون و پارکینسون و غیره را شامل می‌شود و آلزایمر یکی از شایع‌ترین انواع آن است و نباید این دو را باهم اشتباه گرفت. آلزایمر به دنبال آسیب به سلول‌های مغزی ایجاد می‌شود و بخشی را دچار اختلال می‌کند که مختص یادگیری است.

نشانه‌های شروع علائم با از یادبردن اتفاقات جدید بروز پیدا می‌کند؛ مثلا فرد فراموش می‌کند که صبح امروز چه کاری انجام داده است. آلزایمر جز  طبیعی پیر شدن نیست اما در افراد سالخورده بیشتر دیده می‌شود البته محقاقان اطلاعاتی را منتشر کردند که نشان می‌داد 200 هزار |آمریکایی زیر 65 سال با آلزایمر زندگی می‌کنند.

آلزایمر با فراموش کردن اشخاص و اسم آن‌ها، گم کردن کلمات و پرسیدن سؤالات مکرر آغاز و به تدریج به صورت ایراد در قضاوت، استدلال نمودن، اشکال در شمارش دیده می‌شود. با پیشروی تخریب آلزایمر به سمت عقب مغز بیمار حتی خاطرات ارزشمندش را از یاد برده و به مرور بیماری حرکت و تنفس را درگیر نموده و قلب را از کار می‌اندازد. آلزایمر درمان ندارد اما پزشک می‌تواند با روش‌هایی پیشروی بیماری را کنترل کند.

راه‌های پیشگیری

با این حال محققان معتقدند که بررسی نقش ژنتیک در ابتلا به آلزایمر به این مفهوم نیست که نمی‌توان از آن پیشگیری کرد. شواهد تحقیقاتی نشان داده که آلزایمر هم مانند دیگر بیماری‌های شایع قرن همچون بیماری‌های قلبی ارتباط نزدیکی با سبک زندگی فرد دارد. داشتن سبک زندگی سالم، تغذیه مفید و کافی، ورزش و ترک نکردن یادگیری از عوامل جلوگیری از بروز آلزایمر هستند البته در این میان از کنترل استرس و داشتن زندگی شاد غافل نشوید.

نحوه برخورد با بیمار

تجربه شخصی من از برخورد با مادربزرگم این بود که بیماری او را افسرده می‌کرد و یا گاهی احساس تنهایی او را به گوشه‌ای می‌کشید اما زمانی که در کنار هم بودیم و با او معاشرت می‌کردیم حال خوبی داشت، پس اطرافیان بیمار آلزایمری نباید از توجه به حالات روحی بیمار غافل شوند. بیمار آلزایمری شبیه کودکی است که به محبت و نوازش نیاز دارد و نباید با اصرار تلاش کرد که کاری خلاف میلش انجام دهد.

از یک نکته هم نباید غافل شد که اطرافیان بیمار آلزایمری و کسانی که از او مراقبت می‌کنند هم بسیار تحت فشار هستند و کار طاقت‌فرسای مراقبت از بیماری که به مرور حتی نزدیکانش را نمی‌شناسد و مدام حس ترس و تنهایی او را آزار می‌دهد، فرد را مستعد افسردگی می‌کند و این افراد باید برای حفاظت از خود با یک پزشک و مددکار مشورت کنند، اطلاعات خود درباره بیماری را افزایش دهند و از اختصاص زمان‌های برای رسیدگی به خود غافل نشوند.

انتهای پیام/