نقدی بر روش استعداد یابی

این روزها فدراسیون فوتبال ایران برای شناخت استعدادها اردوهای منطقه ای سه روزه برپا کرده و بسیاری از استادان و مدرسان فدراسیون را مامور شناخت استعداد های رشته فوتبال در رده های پایه نموده است.  

به گزارش خبرگزاری ایسکانیوز؛ در ظاهر به نظر می رسد که فدراسیون فرصت دیده شدن برای تمامی جوانان در سرتاسر مملکت را فراهم کرده است. 

به عقیده نگارنده این نوع سیستم های شناسایی سه روزه، نوعی سیستم راندوم یابی گلخانه ای است و بدلایلی که خواهم گفت.

گزینش محدود ژستی برای خودنمایی است

گزینش و پرورش محدود اگر چه نسبت به شیوه دلال یابی و سفارشی گزینی بهتر است اما بیشتر ژستی برای خود نمایی است تا میدان دادن به تمامی استعداد یابی ها چرا که جدا کردن تعدادی جوان و جمع نمودن آنان در یک استادیوم و وارد کردن فشارهای عصبی بر آنان و خانواده هایشان، مشکلات اسکان آنان و یا رفت و آمد در پایان روز( اگر بازیکنان جوان وخانواده ها تمایلی به ماندن در پایگاه را نداشته باشند) خود معضلاتی بوجود خواهد اورد. به علاوه استرس ناشی از امتحان نیز خود معضلی دیگر برای سوزاندن و سرخوردگی جوانان و نوجوانان شرکت کننده مستعد خواهد بود.

بنا براین بودجه ای مصرف خوهد شد و مربیان ارزشمندمان هم دورهمی خواهند داشت و تعدادی هم گزینش خواهند شد.

به نظر نگارنده شناخت استعدادها یک پروسه طولانی مدت و هرمیست نه گزینشی و گلخانه ای.

بدون سازمان، نوعی کشت دیمی خواهیم داشت

بازیکن مستعد را باید در میدان مسابقه و در شرایط نرمال شناسایی کرد.مثلا اگر ما روی ایجاد مدارس با زمین ورزشی، افزایش زنگهای ورزش، ارزان نمودن آموزش و ملزومات فوتبال سرمایه گذاری کنیم کاری ریشه ای خواهد بود، راه انداختن لیگهای محلات، آموزشگاهی و منطقه ای بازده مطلوب و ماندگار و ایجاد نهادهای مطلوبتری را بدنبال خواهد داشت. 

بدون سازمان ما نوعی کشت دیمی خواهیم داشت. امروزه در تمام دنیا بخاطر افزایش جمعیت و کمبود زمین و آب کشت دیمی سهم بسیار اندکی در کشاورزی دارد و سیستمهای بهبود یافته افزایش جهشی در تولید را به ارمغان اورده است. 

در استعداد یابی و پرورش قهرمانان هم کشورها رو با رویکرد ایجاد نهادهای دایمی و تحت نظر علاوه بر توسعه همگانی ورزش، با نوعی عرضه محصول آموزشهای ورزشی یا قهرمانان جوان هم دست سرمربیان و استعدادیابهای تیمهای ملی را بازتر کرده اند و هم با صدور ورزشکاران به خارج از مرزها بازگشت مناسب سرمایه گذاری هایشان را تضمین نموده اند.

ورزشکار حرفه ای محصول یک کارخانه و سازمان منسجم ،قابل ارزیابی کمی و کیفیست و هر کارخانه با تولید محصول اندک ولو مرغوب نمیتواند ادامه حیات خود را تضمین کند.

محسن سلیمانی سرشت

کد خبر: 1111951

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
  • نظرات حاوی توهین و هرگونه نسبت ناروا به اشخاص حقیقی و حقوقی منتشر نمی‌شود.
  • نظراتی که غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نمی‌شود.
  • 0 + 0 =