به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری ایسکانیوز، امروز ۳۱ شهریور برابر با ۲۲ سپتامبر تقویم میلادی است. روزی که در تاریخ آبستن وقایع و اتفاقات زیادی در ایران و جهان بوده است. به مرور برخی از این وقایع می‌پردازیم.

بیشتر بخوانید:

۳۰ شهریور؛ در تاریخ چه گذشت؟

رویدادها:

۶۶ - نرون آماده برای جنگ با ایران

بیست و دوم سپتامبر سال ۶۶ میلادی نرون Neron امپراتور وقت روم دستور داد که برای جنگ با امپراتوری ایران لژیون های ایتالیایی که سربازانش رومی خالص باشند و قدشان کمتر از دو متر نباشد تشکیل شود. برخلاف ایران که سواره نظامش نیروی اصلی بود و از پیاده به عنوان نیروی کمکی و پشتیبانی استفاده می کرد، واحدهای اصلی رومی ها پیادگان بود و سواران را به عنوان واحد کمک بکار می بردند. لشکر ۵ تا ۸ هزار نفری پیاده رومی را لژیون (به لاتین: لژیو) می خواندند. چون ارتش روم در جنگ با ایران موفق نبود، نرون تصمیم گرفت که لژیون هایی صرفا از ایتالیایی ها (رومیان خالص) تشکیل دهد و دستور تشکیل این لژیون ها، طبق لوحی که فرمان بر آن حک شده است ۲۲ سپتامبر سال ۶۶ میلادی صادر شده بود، ولی عمر نرون کفاف نداد که از این نیرو برضد ایران استفاده کند و کمتر از دو سال بعد (تابستان سال ۶۸ میلادی) خودکشی کرد.

اختلاف ایران و روم در آن زمان عمدتا بر سر ارمنستان بود که چند برابر امروز وسعت داشت.

۳۳۷ - آغاز جنگهای ایران و روم در دوران شاپور دوم

جنگهای ۱۳ ساله ایران و روم در دوران حکومت شاپور دوم (ذوالاکتاف) از دودمان ساسانیان ۲۲ سپتامبر سال ۳۳۷ میلادی آغاز شد که در «تاریخ عمومی» به جنگهای دور اول معروفند. جنگهای دور دوم از سال ۳۵۹ آغاز شدند. در هر دو دور، ایرانیان پیروز شدند. در دور اول، که جنگ تا سال ۳۵۰ طول کشید، رومیان هرچه را که در شرق مدیترانه به دست آورده بودند از دست دادند و در دور دوم، امپراتورشان هم کشته شد.

۱۵۲۶ - آغاز محاصره وین توسط عثمانی

ارتش عثمانی ۲۲ سپتامبر ۱۵۲۶، با استفاده از اختلافات داخلی اروپائیان با هم، شهر وین پایتخت اتریش را محاصره کرد. دولتهای فرانسه و آلمان به استمداد اتریشی ها پاسخ فوری ندادند. فرانسه حتی با عثمانی عهدنامه مودت هم امضاء کرد. محاصره وین که مدتها طول کشید عمیقترین پیشروی ارتشی از مشرق زمین در اروپای مرکزی بود.

۱۷۹۲ - اعلام الغای رژیم سلطنتی فرانسه و آغاز حکومت جمهوری

با اوج‏گیری انقلاب فرانسه و کناره‏ گیری لویی شانزدهم از سلطنت، انتخابات مجلس جدید فرانسه که کنوانسیون نام داشت در اواسط سپتامبر ۱۷۹۲م به پایان رسید و کنوانسیون در روز ۲۱ سپتامبر تشکیل جلسه داد. نمایندگان حاضر در جلسه به اتفاق آرا به الغاء رژیم سلطنتی و استقرار رژیم جمهوری رای دادند و بدین ترتیب از روز ۲۲ سپتامبر ۱۷۹۲م جمهوری اول فرانسه شکل گرفت. مهم‏ترین وقایع داخلی فرانسه در این زمان، محاکمه و اعدام لویی شانزدهم آخرین پادشاه فرانسه و آغاز به کار کمیته نجات ملی و کشتار مخالفان بود.

۱۹۴۸ - مسئله کره

۲۲ سپتامبر سال ۱۹۴۸ جمهوری دمکراتیک خلق کره (شمالی) که ۱۳ روز پیش از آن اعلام استقلال کرده بود خود را حاکم همه شبه جزیره کره خواند و جمهوری کره (جنوبی) نیز که در شهر سئول اعلام رسمیت کرده بود به همین ترتیب اعلام کرد که حاکم بر همه کره است و دو دولت به این ترتیب تقسیم این شبه جزیره را رد کردند که نتیجه اش یک جنگ سه ساله بود که مسئله ای را هم حل نکرد و این مسئله به همان شدت همچنان تا به امروز ادامه دارد. این مسئله محصول ضدیت دو بلوک متخاصم آن زمان با یکدیگر بود.

جنگ کره در سال ۱۹۵۳ با اعلام آتش بس پایان گرفت. بنابراین حالت جنگ در این شبه جزیره از میان نرفته است.

۱۹۸۰ - روزی که عراق جنگ هشت ساله با ایران را آغاز کرد

حمله نظامی عراق به ایران که از روزهای قبل از آن پیش بینی شده بود، ۳۱ شهریور ۱۳۵۹ (۲۲ سپتامبر ۱۹۸۰) آغاز شد که پیامدش یک جنگ هشت ساله بود و برخلاف تصور قبلی غرب، ایران در این جنگ پُرتلفات و پُرهزینه حتی یک وجب از خاک خود را از دست نداد. مروری بر روزنامه های چاپ تهران در شهریور ماه آن سال نشان می دهد که همزمان با انتخاب نخست وزیر برای جمهوری اسلامی، از نیمه این ماه زد و خورد های مرزی عراق و ایران رو به شدت گذارده بود که بعد از ظهر ۲۲ سپتامبر ناگهان نیروی هوایی عراق تهران، تبریز، همدان، کرمانشاه، شهر کُرد و شهرهای خوزستان را مورد حمله قرار داد و همزمان ناوچه های آن کشور به سواحل ایران تا بوشهر تعرض کردند و متعاقب آن نیروی زمینی عراق تعرّض به ایران را آغاز کرد. طبق اعلامیه های شماره ۲۰ تا ۲۸ وزارت دفاع اجمهوری اسلامی، در نخستین روز تعرض، نیروی هوایی عراق بیش از ۱۱ جنگنده و چهار ناوچه از دست داد و هواپیماهای نظامی ایران متقابلا پایگاههای عراق در کوت الاماره، شعیبیه، واسیله، ام القصر و سپس بغداد را مورد حمله متقابل قرار دادند. این جنگ که (برغم میثاق بین المللی) بدون اعلان قبلی، از سوی عراق آغاز شده بود از آن پس به صورت تمام عیار ادامه یافت.

بیستم سپتامبر ۱۹۸۰ و در آستانه حمله نظامی تمام عیار عراق به ایران، احتمال این جنگ در دیدار مارگارت تاچر نخست وزیر انگلستان با وزیر امورخارجه کابینه اش مطرح و بررسی شده بود. تاچر در صفحه ۹۱ کتاب خاطرات خود درباره این ملاقات نوشته است: به وزیر امور خارجه گفتم که در این نظر که ایران در مدتی کوتاه از پای درخواهد آمد شریک نیستم و دلیل آوردم که ایران دارای یک نیروی هوایی موثر است، و محاسبات صدام حسین از فروپاشیدگی ارتش ایران درست نیست زیرا که افراد و سلاحهای این ارتش باقی هستند و .... هشت سال بعد نظر من تایید شد زیرا که عراق جز در هفته های اول جنگ پیشرفتی نداشت و مقروض و زمینگیر شد و ....

اصحاب نظر گفته اند: اگر صدام حسین با ایران وارد جنگ نشده بود؛ با کویت و سعودی اختلاف نظر مالی پیدا نمی کرد، دست به اشغال نظامی کویت نمی زد، در نطق های خود زندگانی شخصی خاندانهای سلطنتی این دو کشور را به زیر حمله و انتقاد نمی کشید که به کینه دائمی مبدل شد، همسایگان خود را از دست نمی داد (که در روز مبادا جایی برای فرار به آنجا و پناهنده شدن داشته باشد) و کشورش در سال ۲۰۰۳ به اشغال نظامی آمریکا درنمی آمد و به این روز نمی افتاد، خودش هم با آن خفت دستگیر و اعدام نمی شد و ....